سعید فایقی

 

آقای حسن رسولی دبیر کل کمیته المپیک سال‌های قبل از انقلاب به رحمت خدا رفت و در بهشت سکینه کرج آرام گرفت. بازی‌های آسیایی تهران در سال ۱۳۵۳ به همت و تلاش خدا بیامرز دکتر رسولی برگزار شد و ایشان با به کارگیری دیپلماسی ورزشی، کشور چین را برای اولین بار وارد بازی‌ها کرد. رکورد دیگر به ‌یادگار مانده از آن دوره بازی‌ها، تعداد کشورهای شرکت‌کننده در بازی‌ها بود که به عدد ۲۵ رسید. علاوه بر چین، کشورهایی مثل کویت و بحرین نیز برای اولین بار در مسابقات حضور پیدا کردند و می‌شود گفت که بازی‌های آسیایی تهران، نقطه عطفی برای حضور کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بود و اگر امروز آنها ریاست شورای المپیک آسیا را دارند. از صدقه سر بازی‌های آسیایی تهران است.

کشور ایران در آن دوره با ۴۰۰ ورزشکار شرکت کرد که رکورد محسوب می‌شود و با کسب ۳۶ مدال طلا رکورد دیگری را در بازی‌ها به جا گذاشت. کسب مقام دومی بازی‌ها رکورد دیگری بود که برای کشورمان به دست آمد. مرحوم رسولی به تنهایی در بازی‌های آسیایی تهران پنج رکورد به دست آورد. ایشان یکی از بنیانگذاران باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس بود و از سهامداران آن و یادگارهای به یادماندنی به همراه مرحوم عبده در پرسپولیس از خود به جای گذاشتند که مجموعه فرهنگی ورزشی چمران و قصر یخ از جمله آنان است.

مرحوم رسولی در اواخر رژیم پهلوی به همراه هویدا بازداشت شد و بسیار مورد بی‌مهری رژیم قرار گرفت و حتی ثابتی معروف به مقام امنیتی دشمنی خود را با آقای رسولی در کتاب خاطرات خود به نام دامگه حادثه آشکار می‌کند و بعد از انقلاب هم آقای رسولی را ول نمی‌کند که بیانگر استقلال مدیریت مرحوم جناب آقای دکتر رسولی است. خدابیامرز به من نقل می‌کرد که چگونه مدال‌های طلای کمیته ملی المپیک را حفظ و حراست نموده که بخشی از آنها بعداً‌ به فروش رسانده شد.

برای حضور ورزشکاران در یکی از دوره‌های المپیک متأسفانه امکان فراهم نشد که خاطرات ایشان مکتوب شود. برادر فرزانه جناب امیرحسین ناصری از ورزشی‌نویسان فرزانه بسیار تلاش کرد که بتواند تجارب گرانبهای آقای رسولی را ثبت و ضبط کند که متأسفانه با فوت ناگهانی عزیز بزرگوارمان جناب رسولی همه رشته‌های آقای ناصری پنبه شد.

به زعم حقیر، جناب رسولی اطلاعات وسیعی در خصوص ورزش داشتند و بارها اذعان می‌فرمودند که شاهپور غلامرضا به شدت با مرحوم تختی زاویه داشت و همواره درصدد حذف مرحوم تختی از ورزش بود. حتی یک بار هم از ایشان در مورد آن نامه توهین‌آمیز به حضرت امام سؤال کردم که مطالبی را فرمودند بیانگر اطلاع ایشان از نحوه نگارش آن نامه که تا به امروز نویسنده‌‌اش افشا نشده بود. متأسفانه این عزیز را از دست دادیم و خسران بزرگی برای ورزش اتفاق افتاد امید است که مدیران باتجربه سابق تا زنده هستند مورد تکریم واقع شوند تا شاهد از دست رفتن تجارب مدیران ورزش که دانش فنی ورزش محسوب می‌شود، نباشیم.