در بین مدال‌آوران ایران در بازی‌های جهانی و المپیک، در ابتدای قرن جعفر سلماسی پنج‌ساله و محمد نامجو سه‌ساله بود. در اولین روز فروردین سال 1300 در محله درخونگاه واقع در سنگلج تهران (محدوده ضلع جنوبی پارک شهر تا خیابان خیام) از پدری سولقانی و مادری اهل روستای رندان، پسری به دنیا آمد که نام شعبان رویش گذاشته شد. 

شعبان جعفری ملقب به بی مخ و تاجبخش از کشتی‌گیران باستانی ایران بود که بعدها به خاطر حضور در کودتای 28 مرداد 1332 بیشتر به عنوان چهره‌ای سیاسی در خاطره‌ها باقی ماند.

جعفری بعدها باشگاه جعفری را تأسیس کرد که این باشگاه در کشتی پهلوانی، کشتی کچ، بوکس و حتی فوتبال فعالیت داشت. وی بعدها در اواخر عمر درباره تأسیس باشگاه خود گفت: «همه جبهه‌ ملیا اومدن و برای زورخونه‌ای که قرار بود بسازم پولم دادن. دکتر غلامحسین صدیقی بود، مهدی بازرگان بود، دکتر عبدالله معظمی بود، شمس قنات‌آبادی بود، اللهیار صالح بود. بقایی بود و اینا همه بودن تا حتی کاشانی یه دفعه اومد اونجا.»

جعفری که در 28 مرداد 1386 در ایالات متحده از دنیا رفت، دارای طبع شعر نیز بود و با تخلص «شعبان» شعر می‌گفت. شعر زیر از آثار اوست:

دارم دلی شکســـــته زخوبان روزگار

روزم شـده سیه همچو شب تار زلف یار

یارب ببین به گوشه زندان شدم دچـار

یارب ببین چه می‌کند این چرخ کج‌مدار