ورزش ایران به شکلی کاملاً اتفاقی به یکی از نخستین کشورهایی بدل شد که در بازی‌های المپیک شرکت کرده است. در سال 1900 م (1278 ش) دومین دوره بازی‌های المپیک در پاریس برگزار شد. در روزگاری که هنوز قوانین یکسانی در ورزش جهان اجرا نمی‌شد، طبیعی بود که قوانین شرکت در المپیک نیز متفاوت از امروز باشد. هنوز خبری از رقابت‌های انتخابی بازی‌ها نبود و هر کس که داوطلب بود، می‌توانست در بازی‌ها شرکت کند. بخصوص در بازی‌های 1900 که همه چیز آشفته و بی‌برنامه بود.

در هنگام برگزاری بازی‌های پاریس، یک ایرانی نیز در مسابقات شمشیربازی اپه ثبت نام کرد. « فریدون ملکم» تنها در گروه نهم مسابقات که با حضور 6 شمشیرباز انجام شد، بالاتر از چهار شمشیرباز فرانسوی قرار گرفت و پس از ریشارد والاس فرانسوی راهی دور یک چهارم نهایی شد. دوری که باز هم در گروه‌های شش نفره انجام شد. فریدون این بار موفق به صعود از گروه خود نشد تا در بین 102 شرکت کننده به رتبه نوزدهم المپیک دست پیدا کند.

آنچه مهم‌تر از رتبه او بود، به عقب بردن آمار رسمی ورزش ایران بود. برای ورزشی که نخستین بار در سال 1948 م (1327 ش) راهی المپیک می‌شد، تنها اسم یک نماینده در دومین المپیک کافی بود تا قدمت آن را 48 سال بیشتر کند؛ بیشتر، بدون آنکه کیفیتی به آن اضافه شود.