مهدی زارعی

 

ورزش ایران برخلاف بسیاری از نقاط دنیا، نقطه صفر ندارد. اگر انگلیسی‌ها می‌توانند روز و ماه دقیق قانونمند شدن ورزش‌های مختلف را با توجه به اسناد اعلام کنند و اگر آلمانی‌ها و برزیلی‌ها می‌توانند به شکلی کاملاً دقیق بگویند که چه زمانی اولین توپ فوتبال وارد کشورشان شده است، ما ایرانی‌ها ناچاریم بسیاری از اطلاعات تاریخی ورزش خود را به شکلی تخمینی اعلام کنیم.

داستان‌های مربوط به فوتبال بازی کردن کارکنان سفارت بریتانیا در ایران را بسیاری شنیده‌ایم و اینکه چگونه بازی فرنگی‌ها مورد توجه جوانان عصر قجری شد. حتی اسامی بسیاری از کارمندان بریتانیایی سفارتخانه این کشور در منابع ما نیز وجود دارد اما کسب اطلاعات دقیق درباره افرادی که اولین‌ها را وارد ایران کردند، نیازمند مکاتبات و نامه‌نگاری‌های فراوان با کشورهایی است که به نوعی با ورزش ایران در ارتباط بوده‌اند. اتفاقی که تا کنون رخ نداده و تا امروز هم اراده‌ای برای انجام آن وجود نداشته است.

آنچه از این هفته در این صفحه مشاهده می‌کنید، نگاهی است به یک قرن ورزش نوین ایران. ورزشی که پیش از سال 1300 به شکلی محدود آغاز به کار کرده بود. بعدها و در دهه‌های نخست خود، با سرعت رشد کرد و بعدها به دلایل مختلف از این شتاب کاسته و در برخی از دهه‌ها به کلی متوقف شد. مرور لحظات مهم ورزش ایران در قالب تصاویر و اسناد می‌تواند ما را بهتر با جایگاه خود در ورزش جهان آشنا کند. اینکه کجا بودیم و اکنون کجا هستیم و در آینده در چه جایگاهی خواهیم بود؟