مازیار گیلکان

 

پرسپولیس خواسته و ناخواسته خود را از شرایط مسابقه دور کرد و با لغو دو بازی، خود را به قطر رساند. این باشگاه در تصمیم درباره این موضوع دچار تزلزل بود و نمی‌دانست چه می‌خواهد. هم با بازی کردن، بازیکنان خود را به خطر مصدومیت یا ابتلا به کرونا (همان ویروس که افشین پیروانی پیش‌ترها خطرناک نمی‌دانست) نزدیک می‌دید و هم بازی نکردن برایش خطرناک بود چون تیم را از تب و تاب مسابقه دور می‌کرد.

اولسان کره‌جنوبی اما بازی‌های پی‌در‌پی و دشواری را در لیگ قهرمانان آسیا پشت سرگذاشته و حتی در نیمه‌نهایی آسیا ۱۲۰ دقیقه جنگیده تا به فینال رسیده است. اولسان می‌تواند البته تیم خسته‌ای باشد اما استراحت کافی را از نیمه‌نهایی تا فینال انجام داده و منتظر فینال است. پرسپولیس اما با بازی نکردن از خود مخافظت کرده است، محافظتی که معمولاً در فوتبال چندان تصمیم منطقی به حساب نمی‌آید.

درباره اولسان گفته می‌شود که شاید تیمی خسته باشد اما یحیی گل‌محمدی می‌گوید: «نباید دلمان را به خستگی حریف خوش کنیم. همین بازی قبلی که برگزار کردند، ۷-۶ تعویض داشتند و این نشان می‌دهد که تیم دوم‌شان دست‌کم از تیم اول ندارد. از بازی آخر تا روز شنبه هم ۶ روز فرصت ریکاوری داشتند. این زمان زیادی برای بازگشت به فرم خوب است و باتوجه به امکاناتی که برای این کار دارند، فکر نمی‌کنم باید دلمان را به خستگی آنها خوش کنیم. هرچقدر آنها در شرایط مسابقه هستند، ما از شرایط بازی دور هستیم. اما فاکتورهایی در تیم هست که بر اینها غلبه می‌کند و این بحث غیرت و انگیزه و... است.»

گل‌محمدی درست می‌گوید. او البته می‌تواند منتقد خود و باشگاه پرسپولیس هم باشد که نتوانستند تصمیمی درست درباره بازی‌های لیگ بگیرند، اگرچه بازی با ذوب‌آهن دلایل لغو پیچیده‌ای داشت و یحیی می‌خواست که تیمش در لیگ بازی کند.

پرسپولیس اما فارغ از این بحث‌ها برای قهرمانی به قطر رفته، نه روی خستگی اولسان حساب باز کرده و نه نگران دوری خود از مسابقات است، بلکه یک هدف دارد: بازگشت به تهران با جام قهرمانی.

این توقعی است که از بهترین تیم ۵ فصل اخیر لیگ ایران داریم.