بین ارتش دلاور سرخ و گنگسترهای بی‌رحم آبی که نام‌های بزرگ لیگ قهرمانان آسیای امسال، از ژاوی گرفته تا فابیو کاناوارو را یکی پس از دیگری کنار زدند تا به هم برسند، تفاوت‌های بزرگی وجود دارد. البته، تفاوت‌هایی که کفه ترازوی فینال بزرگ پیش‌رو را به‌سوی هیچ‌کدام سنگین نمی‌کنند؛ بلکه بر جذابیت و نزدیکی هماوردی پایاپای پرسپولیس و اولسان می‌افزایند. اما آن‌چه برای پرچمداران فوتبال باشگاهی کشور ما اهمیت دارد، این است که آنان تمام تراژدی‌های چندماه اخیر حوالی اردوگاهشان را پشت سر گذاشتند و سر سوزنی از جسارت و شخصیت قهرمانی‌شان کاسته نشده. قرمزها قرار نیست از ببرهای بندر اولسان بترسند و دلایل محکمی هم برای نترسیدنشان دارند.

یک) 19 روز غیبت در مسابقات رسمی، معضلی است که گل‌محمدی را به‌حق در آستانه بازی سرنوشت‌سازش به گله واداشته. اما تقویم حریف کره‌ای نیز کم آزارشان نمی‌دهد؛ منتهی آنها از سوی دیگر بام افتاده‌اند. انجام 8 بازی نفسگیر در تنها 23 روز که آخرینشان با 30 دقیقه اضافه نیز همراه شد، در شرایطی وزنه سنگین روی سینه آبی‌های بندر اولسان است که هر 11 بازیکن ترکیب آغازگر آنان مقابل ویسل کوبه، بالای 30 سال سن دارند. شاید امکان استفاده از 5 تعویض در شرایط کرونایی و عمق مطلوب اسکواد کمک‌حال کیم دو هون باشد؛ ولی تحلیل قوای بازیکنان کره‌ای در انتهای 90 دقیقه دیدار نیمه‌نهایی چنان مشهود بود که نتوانیم از ضربه‌خوردن اولسان از فشردگی بازی‌هایش چشم بپوشیم.

دو) این که پرسپولیس بدون گل‌خوردن در جریان بازی (پس از قرنطینه) با شوتزن‌ترین و گلزن‌ترین تیم تورنمنت روبه‌رو می‌شود، به این معنا نخواهد بود که قرار است از قرمزها جز دفاع و مقاومت برابر نگرائو و یون بیت گارام نبینیم. این حقیقت که دقت پاس هر دو فینالیست امسال نزدیک به 85 درصد بوده و هر دو از رکوردداران حفظ مالکیت در رقابت‌های امسال بوده‌اند (پرسپولیس 56/1 درصد- اولسان 58/3 درصد) بیانگر این است که باید عصر شنبه منتظر درگیری جانانه دو پای فینال برای تصاحب میانه میدان باشیم. می‌دانیم که شاگردان یحیی حتی بدون عیسی آل‌کثیر و وحید امیری، به شیوه مالکانه، زمینی و صبورانه بازی خود وفادار خواهند ماند.

سه) این روزها صحبت از جونیور نگرائو، آقای گل برزیلی کی‌لیگ، و بیارن جانسون آمریکایی نروژی است که ژآنویه امسال از آلکمار به اردوی گنگسترهای آسیا اضافه شده. دو مهاجمی که هرکدام گل بزند و برود، دیگری به‌جایش می‌آید و باز هم گل می‌زند. ولی در خاور دور، هواداران اولسان همین ترس را از مدافعان و سنگربانی دارند که نفس کازورلا، عبدالرزاق حمدالله، جلال‌الدین ماشاریپوف و ایگور کورونادو را گرفتند. خط دفاع پرسپولیس روی نظم و برنامه استوار است و اشتباهات اندک بازیکنانش تابه‌حال با مهارهای بی‌نقص حامد لک جبران شده‌اند. هرچند شجاع از جمع این ساختار دفاعی کنار رفته، قرار است زوج کنعانی و سیدجلال نیز روی هوا و زمین اجازه خودنمایی به مهاجمی در آسیا را ندهند.

اگر فقدان یک مهاجم ششدانگ در جلوی زمین را در نظر نگیریم، وضعیت پرسپولیس در سایر پست‌ها در ایده‌آل‌ترین حالت ممکن قرار دارد. ولی جاه‌طلبی روحیه قهرمانی مضاعف پرسپولیسی‌ها و عطش آنان برای تکمیل کار نیمه‌تمام پیرارسالشان، ورای تمام ترازوهای تاکتیکی، می‌تواند مقابل اولسان و در شنبه تاریخ‌ساز ارتش سرخ، سلاح تعیین‌کننده آنان باشد.