شنبه مهمی در فوتبال ایران در راه است. پرسپولیس که بی‌رقیب بهترین تیم فوتبال ایران در سال‌های گذشته بوده برای دومین‌بار به فینال آسیا رسیده و فوتبال ایران امیدوار است که بالاخره بعد از سه دهه یک تیم فوتبال ایرانی جامی را در آسیا از آن خود کند. برای این منظور چه تیمی بهتر از بهترین تیم سال‌های اخیر ایران. در 20 سال اخیر سه تیم ایرانی به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده‌اند و هر سه بار هم ایرانی‌ها از رسیدن به جام قهرمانی ناکام ماندند. همانگونه که تیم ملی فوتبال ایران در چند دهه اخیر هیچ جامی در آسیا کسب نکرده. برای همین شاید رسیدن به یک جام اسیایی توسط یک تیم ایرانی دلیل محکمی باشد برای اثبات فوتبال خودمان به آسیا. با این حال پرسش‌های مهمی درباره وضعیت پرسپولیس در آستانه فینال قرار دارد. آنها پیش از رسیدن به فینال و درست در روزهای آفتابی بعد از صعود حماسی‌شان به فینال با حواشی مهمی روبرو شدند. از دست دادن مهم‌ترین مهاجم‌شان در کنار جدایی چند بازیکن و حواشی مدیریتی و عدم توانایی جذب بازیکن جدید موجب شد تا پرسپولیس با روزهای آمادگی فوق‌العاده‌اش در شهریور امسال فاصله داشته باشد. در این میان تصمیم عجیب استراحت دو هفته‌ای این تیم هم به تیغی دو لبه برای آنها در آستانه فینال تبدیل شد. این مسأله در داخل ایران آنها را وارد حواشی فراوانی کرد و موجب شد تا حواس تیم چند روزی به مسائلی چون برگزاری یا عدم برگزاری بازی‌ها جلب شود. به ویژه اینکه بازی‌ها در دقیقه 90 لغو شدند. از سوی دیگر همین مسأله موجب شده تا این تیم با چیزی بیش از دو هفته استراحت و بدون بازی به قطر برود و در برابر تیمی قرار بگیرد که از دل مسابقات به فینال رسیده و آخرین بازی‌اش را همین چند روز پیش انجام داده و علاوه بر آمادگی فیزیکی از نظر روحی روحیه جنگنده‌تر و برنده‌تری دارد. برای همین شاید این تعطیلی دو هفته‌ای علاوه بر اینکه در تیم‌های داخلی تصوری منفی علیه پرسپولیس ایجاد کرده به این تیم هم دربازی مهم روز شنبه ضربه بزند. با این حال همه اینها معادلات روی کاغذ است. حتی نداشتن مهاجم یک آماده و در حد فینال آسیایی هم شاید نتواند جلوی پرسپولیسی‌ها را بگیرد چرا که آنها در همین بازی‌های شهریور ماه هم شاید نسبت به رقبای غرب آسیایی‌شان در شرایط ضعیف‌تری بودند ولی در نهایت با یک نمایش بی‌نقص توانستند خودشان را به فینال برسانند. برای همین همه به روز شنبه امید دارند. امید به اینکه بالاخره پرسپولیس بتواند حسرت چند دهه‌ای فوتبال ایران را بشکند و یک جام آسیایی برای فوتبال ما به ارمغان بیاورد. فوتبالی که سال‌هاست نیاز دارد تا خودش را به آسیا اثبات کند و نمی‌تواند. این جامی مهم‌تر از نان شب برای فوتبال ماست.