میعاد نیک

 

در دیدارهای بزرگ و سرنوشت‌ساز که قرار است سرنوشت یک فصل هیاهو و تنش را مشخص کنند و تعیین کننده دستان صاحب جام قهرمانی باشند، بیشتر از مسائل فنی و تاکتیکی این موضوعات روانی و روحی است که به کمک تیم‌ها می‌آید. نه تنها در فوتبال بلکه در بسیاری از رشته‌های ورزشی دیده و یا شنیده‌ایم که یک تیم یا یک ورزشکار حتی با توانایی فنی پایین‌تر از حریف خود و تنها با اتکا به داشته‌های روانی و ابعاد روحی توانسته در عین ناباوری به موفقیت برسد و همگان را انگشت به دهان بگذارد.

ماجرای پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا هم بی‌شباهت به داستان‌های فوق نیست. سرخ‌ها پس از حدود 20 روز رخوت و دوری از شرایط مسابقه پا به رقابتی می‌گذارند که اولسان هیوندای یک طرف آن است و تنها 7 روز قبل از دیدار نهایی در فضای همین تورنمنت توانسته ویسل کوبه را شکست دهد. در شرایطی که حضور پرسپولیسی‌ها در دیدار با نساجی و ذوب‌آهن می‌توانست به آزمون و خطای یحیی گل‌محمدی برای انتخاب ترکیب فینالیست آسیا کمک شایانی کند، اما پروتکل‌های بهداشتی از یک سو و اصرار پشت‌پرده سرخ‌ها هم مزید بر علت شد تا سازمان لیگ بازی‌های پرسپولیس را معوق کند.

اولسانی‌ها که طی دیدارهای اخیر خود در قطر تمام رقبا را قلع و قمع کرده و بهترین خط آتش لیگ قهرمانان آسیا را نیز در اختیار دارند، برای کسب دومین عنوان قهرمانی خود هم‌قسم شده‌اند تا جلوی سرخ‌های ایرانی را بگیرند و البته هم که در شرایط بهتری نسبت به پرسپولیسی‌ها به‌سر می‌برند. تیم کره‌ای با آمادگی روانی بیشتر و با بار تاکتیکی مطمئن‌تر از پرسپولیس وارد استادیوم الجنوب می‌شود و سبک بازی‌اش هم نشان داده که برای قهرمانی صبور و استراتژیک عمل می‌کند.

قرمزها که حدود 2 ماه از قطر دور بوده‌اند و در لیگ هم شرایط چندان مناسبی نداشتند، با همت و غیرت به‌دنبال کسب نخستین افتخار آسیایی تاریخ خود هستند و نه با مسائل فنی و تاکتیکی.