کد خبر: 220899تاریخ: 1399/9/27 00:00
آسیب‌دیدگی و ناآمادگی؛ دو مشکل بزرگ استقلال
5 امتیازی که در دقایق پایانی از دست رفت
علی مغانی
از شروع لیگ بیستم تا امروز، استقلال در هر هفته چند بازیکن آسیب‌دیده و ناآماده داشته. از وریا غفوری و عارف غلامی تا مسعود ریگی و شیخ دیاباته. این فهرست البته مشتریانی دائمی نظیر سیاوش یزدانی و فرشید اسماعیلی هم دارد که در ماه‌های اخیر بیشتر از اینکه در جلسات تمرینی حضور داشته باشند، راهی کلینیک فیزیوتراپی شده‌اند.
نکته عجیب اینکه کابوس مصدومیت‌های دنباله‌دار فقط به امسال محدود نمی‌شود و با وجود اینکه استقلال در دو فصل اخیر سه کادر فنی و مربی بدنساز مجزا داشته، باز هم تغییر چندانی در میزان آسیب‌دیدگی‌ها دیده نمی‌شود. استقلال در دوره حضور استراماچونی و مربی بدنسازش مارکو کاسر هم دچار چنین مشکلی بود و با آمدن فرهاد مجیدی و یک مربی بدنساز تازه (علی ربانی) باز هم همین وضعیت ادامه داشت.
بحران آسیب‌دیدگی در یک تیم، اتفاقی مختص به فوتبال ایران نیست. آرسنال در دوران مربیگری آرسن ونگر، بارها با معضل مصدومان پرتعداد روبه‌رو شد و در همین فصل، لیورپول به شکلی عجیب درگیر بحران آسیب‌دیدگی شده و به طور متناوب از داشتن 13 بازیکن خود محروم بوده. اما درباره چرایی مصدومیت‌های متعدد در استقلال، عوامل مختلف و متعددی را می‌توان برشمرد.
بخشی از این آسیب‌دیدگی‌ها، حاصل تمرین در زمین‌های بی‌کیفیت و یا چمن مصنوعی است. استقلال در سال‌های اخیر به جز مقاطعی کوتاه، از داشتن امکانات تمرینی استاندارد محروم بوده و برگزاری تمرین در زمین‌های ناهموار، طبعاً ریسک آسیب‌دیدگی را بالا می‌برد. نکته دیگر عدم پایش مداوم وضعیت آمادگی جسمانی بازیکنان است. اگر به سابقه آسیب‌دیدگی‌ها مراجعه کنید، در برخی اوقات به این واقعیت می‌رسید که بازیکنی که در یک روز خاص مصدوم شده، پیش از آن برای مدتی طولانی تحت فشار شدید بوده و به اندازه کافی استراحت نکرده. در واقع چرخه «تمرین- مسابقه- ریکاوری» در مورد او کامل نشده و فرصتی برای تجدید قوا نداشته است.
مسأله دیگری که در این مدت به استقلال لطمه زده، ناهماهنگی میان برنامه‌های طراحی شده توسط مربی بدنساز تیم با مربی بدنساز شخصی بازیکنان است. در حال حاضر بعضی از فوتبالیست‌ها، مربی بدنسازی اختصاصی دارند و گاهی فشار تمریناتی که متحمل می‌شوند، با واقعیت‌های فیزیولوژیک آنها سازگار نیست.
این فاکتور مهم را هم در نظر بگیریم که بعضی از فوتبالیست‌ها به اقتضای ویژگی‌های فیزیکی خودشان، بیش از سایرین در معرض آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرند. در اسکواد فعلی استقلال، شیخ دیاباته و سیاوش یزدانی در این دسته قرار می‌گیرند و سابقه فوتبالی‌شان نشان می‌دهد که در سال‌های گذشته اصلاً با مصدومیت بیگانه نبوده‌اند و کنار ماندن آنها در مقاطعی از فصل، پدیده عجیبی نیست.
و بالاخره آنچه محققان به آن باور دارند، ریسک آسیب‌دیدگی با استرسی که به ورزشکار تحمیل می‌شود، رابطه‌ای مستقیم دارد. این نکته‌ای است که بعضی از فوتبالیست‌ها آن را تأیید و اذعان می‌کنند در روزی که دچار آسیب‌دیدگی شده‌اند، به لحاظ روانی در شرایط مساعدی نبوده‌اند. مجموعه استقلال در سال‌های اخیر به لحاظ نتیجه‌گیری زیر فشار بوده و همین استرسی که به طور مداوم به تیم تزریق شده، احتمالاً در افزایش تعداد مصدومان این تیم مؤثر بوده است.
اما فارغ از آسیب‌دیده‌هایی که دست محمود فکری را برای تغییر در ارنج اصلی می‌بندد، این مسأله را هم فراموش نکنیم که براساس آمار و ارقامی که در این 6 هفته به دست آمده، به نظر می‌رسد استقلال در فاز تمرین و آماده‌سازی، با مشکل مواجه است. ناآماده بودن نسبی تیم به لحاظ بدنی، واقعیتی است که فکری هم در گفت‌وگو با خبرنگاران تلویحاً به آن اشاره کرد. استقلال تا امروز در 20 دقیقه پایانی 5 امتیاز از دست داده (3 امتیاز مقابل فولاد و 2 امتیاز مقابل نفت آبادان) و هرچه به دقیقه 90 نزدیک می‌شویم، بیشتر از آنکه موقعیت ایجاد کند، به حریف موقعیت گلزنی می‌دهد. طبعاً فرصت ناکافی آماده‌سازی پیش فصل، در این معضل نقش کلیدی دارد اما در لیگی که قرار است همچنان بدون توقف ادامه یابد، تلفیقی از دو مشکل یعنی مصدومیت بازیکنان کلیدی و ناآمادگی بدنی تیم، می‌تواند استقلال را دچار دردسر کند.