چندین سال است که استقلال رنگ قهرمانی را ندیده است، البته نه‌تنها رنگ قهرمانی بلکه رنگ آرامش را هم ندیده! خیلی‌ها این فضای حاکم بر استقلال را حاصل سوء‌مدیریت می‌دانند. 

اما هر عاملی که باعث این مشکل می‌شود مهم این است که استقلال آرامش ندارد و شاید نتیجه نگرفتن‌های پی‌درپی هم حاصل همین ناآرامی است. 

مهم‌ترین مسأله در این تیم نداشتن جنبه باخت است. نکته اینجاست که چه اول فصل باشد و چه آخر فصل، چه مربی استرا باشد و چه فکری یا منصوریان، استقلال بعد از هر باخت چنان متلاشی می‌شود که انگار همه چیز به آخر رسیده است. 

به‌هم ریختن رختکن، دعوا در فرودگاه، قهر بازیکن و حتی فحاشی سرمربی کنار زمین حاصل همین بی‌جنبگی است. 

شاید اگر این همه انرژی که صرف دعوا می‌شود، صرف رفع اشتباهات می‌شد، حالا این تیم می‌توانست چندین‌بار قهرمان شود. فکری مدعی است اخلاق‌مداری برایش مهم‌ترین فاکتور است، پس از این مربی توقع می‌رود کمی حواسش به این حواشی که شکل خودزنی دارد، باشد.