میعاد نیک

 

شدیدترین بحران 20 سال اخیر فوتبال ایران را اگر چیزی به‌جز سوءمدیریت بدانیم، در مسیر شناسایی مشکلات بنیادین این رشته بسیار بیراه رفته‌ایم. فوتبالی که تا بیخِ گلو در منجلاب فساد و بدهی غوطه‌ور شده و در آتش بی‌تدبیری و بی‌کفایتی می‌سوزد، نزدیک به نیم‌قرن پس از برگزاری مسابقات جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی اکنون هیچ نشانی از امکانات و زیرساخت‌های سابق را ندارد و برای اجرای لیگ باشگاهی اصطلاحاً حرفه‌ای خود با مشکلات بی‌شماری روبه‌رو است. با علم به چنین معضلاتی اما فدراسیون فوتبال به رفتارهای عوام‌فریبانه خود ادامه داده و برای میزبانی از رقابت‌های جام ملت‌های آسیا 2027 ایران را کاندیدا کرده است. پُرواضح است که از مشروح شرایط 28 صفحه‌ای ارسالی از سوی AFC به کشورهای نامزد، ایران در اجرای تمام بندهای آن با فقر و مشکلات بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کند و عملاً میزبانی از بهترین تیم‌های فوتبال آسیا در تهران، تبریز و یا اصفهان بیشتر به رویا شباهت دارد تا واقعیت محقق. میزبان رسمی نوزدهمین دوره این مسابقات درحالی سال 2021 معرفی خواهد شد که مسئولان فدراسیون فوتبال خوب می‌دانند نباید امیدی به پیروزی در این رقابت، حتی به مدد رانت‌ها و لابی‌ها داشته باشند. کنفدراسیون فوتبال آسیا نیاز به حداقل 8 استادیوم مدرن را گوشزد کرده اما استادیوم آزادی به‌عنوان اصلی‌ترین استادیوم فوتبال ایران، ساختاری همانند یک مخروبه را سپری می‌کند که به مدد نمای دل‌فریب‌اش مدتی سرپا مانده؛ AFC از لزوم وجود 24 زمین تمرین اختصاصی صحبت می‌کند، در شرایطی که تیم استقلال هنوز زمین تمرین مشخصی ندارد و برای کسب افتخار میزبانی به حداقل 30 هتل 5ستاره نیاز است که تعدد هتل‌های بین‌المللی در سطح کشور حتی به این عدد نزدیک هم نیست. جدای از عدم وجود ساختارهای حمل‌ونقلی و رفاهی مدرن در کشور، سئول‌نشین‌ها هم هیچ اقدامی برای رفع مشکلات فوق‌الذکر نکرده‌اند و از این کاندیداتوری تنها برای رفتارهای پوپولیستی خود استفاده کرده‌اند؛ ایران هرگز میزبان هیچ رویداد بین‌المللی نخواهد شد و دلایل این را مسئولین کشور بهتر از من و شما می‌دانند.