جزوه AFC برای تشریح شرایط میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ را هم اگر نخوانده باشید، لابد می‌دانید درخواست میزبانی فدراسیون در شرایط امروز فوتبال ایران هرگز نمی‌تواند منطقی به نظر باشد.

باشگاه‌ها می‌گویند فدراسیون فوتبال توان خلق درآمد ندارد، باشگاه‌ها می‌گویند درآمد آگهی محیطی ناچیز است، از درآمد حق پخش اینترنتی چیزی نصیب‌شان نشده و نمی‌دانند با چه روشی به درآمد برسند.

 فوتبالی که با این بلبشوی اقتصادی روزها را می‌گذراند، چگونه می‌خواهد درباره برگزاری جام ملت‌های آسیا برنامه‌ریزی کند؟ فوتبالی که در بدیهی‌ترین مسائل اقتصادی دچار ناکارآمدی مدیریت است و درهای درآمدزایی نیز به رویش بسته‌اند، چگونه می‌تواند برگزارکننده جام ملت‌های آسیا باشد؟

برگزاری چنین رقابت‌هایی به ساز و کار اقتصادی پویا و سالم ورزشی نیاز دارد، به درهای باز برای درآمدزایی. فارغ از اینکه ورزشگاه‌های استاندارد، هتل‌ها و امکانات حمل و نقل و... از مهم‌ترین نکات برای میزبانی جام ملت‌ها هستند اما وقتی حتی در اقتصاد فوتبال ایران ساده‌ترین مسائل مثل حق پخش تلویزیونی و... حل نشده، چطور می‌توان به برگزاری جام ملت‌ها فکر کرد؟

 ممنوعیت‌هایی مثل ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها و مواردی مثل این را به موضوعات دیگر اضافه کنید تا ببینید درخواست میزبانی جام ملت‌های آسیا چقدر با واقعیت‌ها فاصله دارد.

فدراسیون فوتبال اما در تمام سال‌های گذشته کوششی برای اصلاح نظام اقتصادی فوتبال نکرده و حالا با خبر درخواست میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ دنبال ساختن یک خبر جذاب است، غافل از اینکه فوتبال ایران برای رسیدن به شرایطی که بتواند میزبان جام ملت‌ها باشد، باید پیش‌تر توان مدیریت امور ساده خود را داشته باشد.

درخواست میزبانی جام ملت‌های آسیا فقط فرصتی است برای اینکه بحث کنیم و بدانیم چقدر از برگزاری چنین رقابت‌هایی دور هستیم و چقدر باید گام‌های تازه برداریم تا درخواست میزبانی باورکردنی و قابل بررسی باشد. 

این فدراسیون فقط می‌تواند از سر خوش‌خیالی نامه درخواست میزبانی جام ملت‌ها را به AFC فرستاده باشد. 

میزبانی بازی‌هایی مثل جام ملت‌ها نیاز به توسعه سریع زیرساخت‌های ورزشی و وضعیت اقتصادی رو به رشد و ده‌ها عامل دیگر دارد اما فدراسیون فوتبال بی‌توجه به تمام این مسائل فقط به مرحله آخر یعنی ارسال درخواست میزبانی فکر کرده است.