نگاه

محمدقراگزلو    

 

جعفر سمیعی، مدیر فوتبالی نیست و طبیعتاً در مقایسه با مدیری که قبلاً در صندلی مشابهی نشسته زمان بیشتری می‌خواهد تا بداند کجا آمده و چه باید کند. او به‌محض ورود به باشگاه پرسپولیس گفت باید مدتی بررسی کند و ببیند شرایط چگونه است اما بعد از نزدیک به سه هفته حضور در این باشگاه به نظر می‌رسد در محاصره انبوهی از مشکلات گرفتار شده و تازه فهمیده کجا آمده است. سمیعی دوشنبه‌شب روی خط برنامه فوتبال برتر آمد و به‌جای اینکه درباره مشکلات باشگاه و راهکارهایش برای برون‌رفت از وضعیت فعلی بگوید، جدا از توضیح درباره رأی استیناف پیرامون شکایت النصر، بقیه زمانش را به تبریک گفتن به یحیی گل‌محمدی گذراند تا در این اوضاع وانفسای مالی حداقل دل مربی تیمش را به دست آورده باشد. واقعیت این که ما ایرانی‌ها هر کاری بلد نباشیم می‌دانیم چطور برای مدتی هم که شده دوست، فامیل، همکار یا عضوی از خانواده‌مان را با حرف‌های گرم و دلنشین کنار خودمان نگه داریم و حتی اگر قصوری هم کرده باشیم با این نوع ارتباط کاری کنیم تا طرف مقابل برای مدتی کنار‌مان باشد. در مورد جعفر سمیعی هم این مسأله مصداق دارد. با اینکه او مدیر جوانی است و تجربه چندانی در مدیریت ندارد و البته از فضای پر از سیاه‌کاری و سیاه‌بازی فوتبال دور بوده اما انگار آنچه بدان اشاره کردیم جزو اصول اولیه مدیریت در ایران است و سمیعی هم خوب می‌داند حالا که در فراهم کردن منابع مالی به جایی نرسیده و گرهی از بحران باز نکرده فعلاً ناچار است با تبریک برای برنده شدن در یک نظرسنجی هواداری دل کادر فنی و بازیکنان را به دست بیاورد. البته در این میان ایراد بزرگی هم به رسانه برقرارکننده ارتباط با او وارد است. طبیعتاً در این شرایط سمیعی دوست ندارد پاسخگوی رسانه‌های متعدد نوشتاری و اینترنتی باشد چراکه فعلاً اقدامی نکرده که بخواهد درباره‌اش صحبت کند. پس احتمالاً در توافقی با مدیران تلویزیون و برنامه فوتبالی‌اش قول مصاحبه مفصل در آینده نزدیک را می‌دهد و روی خط می‌آید تا محتوای آن برنامه را پر و پیمان کند، اما نه مجری برنامه از او سؤالی چالش‌برانگیز می‌پرسد یا حتی آمار آخرین اتفاقات باشگاه را می‌گیرد و نه خود سمیعی سراغ مسائل و مشکلات باشگاه می‌رود. اما فعلاً بحث ارتباط رسانه با مدیرعامل جدید باشگاه پرسپولیس در میان نیست و همین‌که او به‌خاطر شرایط فعلی و تازه‌وارد بودنش به همه رسانه‌ها دست رد می‌زند و بابتش عذرخواهی می‌کند برای ما کافی است. واقعیت اینکه ما غم مصاحبه گرفتن از جعفر سمیعی را نداریم و مثل خود ایشان منتظریم روزی پای حرف‌هایش بنشینیم که واقعاً حرفی برای گفتن داشته باشد، اما همه منتظریم. منتظریم با وجود تمام ناآشنایی‌ها و نابلدی‌ها این مدیر گرهی از کار باز کند و یقین داشته باشید اگر چنین اتفاقی افتاد بخیل نیستیم که اقدامات مثبتش را بولد نکنیم و درباره‌اش ننویسیم. حرف‌های دیروز یحیی گل‌محمدی بعد از جلسه با سمیعی نشانه‌های مثبتی از اعتماد بین کادر فنی با مدیریت باشگاه داشت و همین مسأله امیدوارکننده و فوق‌العاده مهمی است. واقعیت اینکه فرو ریختن دیوار اعتماد بین تیم و باشگاه در زمان مدیریت قبلی، پرسپولیس را تا ورطه نابودی کشاند، پس شاید حالا سمیعی بر خود واجب می‌داند ماله و تیشه در دست بگیرد و آجر روی آجر بگذارد تا گام اول مدیریتش را درست برداشته باشد. اگر اینگونه باشد و این «آهستگی» چنین فرجامی به‌بار بیاورد، ما، رسانه‌های عجول و هواداران کم‌صبر هم منتظر می‌مانیم تا مزه اولین دستپخت مدیر جوان را بچشیم.