علی مغانی     

 

تکرار بعضی اتفاق‌ها در فوتبال، عجیب است. استقلال لیگ بیستم را با پنجره بسته آغاز کرد و از همان نفراتی سود برد که سال گذشته در اختیار داشت. جالب اینکه آبی‌ها در لیگ نوزدهم با وضعیتی مشابه استارت زدند و در حالی که پنجره‌های این تیم بسته نبود، استراماچونی در اولین بازی مقابل ماشین‌سازی، هیچ‌کدام از خریدهای جدید را در ترکیب اصلی قرار نداد و استقلال با نفرات لیگ هجدهم، فصل را آغاز کرد.

در فصلی که استقلال باید بازی کردن بدون علی کریمی را بیاموزد، محمود فکری در رویارویی با مس رفسنجان، گزینه‌های زیادی برای انتخاب ترکیب اصلی نداشت. به ویژه در خط میانی که به جز 4 هافبکی که به زمین رفتند، عملاً کاندیدای دیگری برای ورود به زمین در دسترس نبود اما با همه کمبودها در خط میانی، مسعود ریگی روز درخشانی را پشت سر گذاشت. ریگی در آرایش 2-4-4 لوزی، دورترین هافبک استقلال به دروازه حریف بود اما عملکرد فوق‌العاده‌اش تنها به کارهای دفاعی محدود نشد. او 73 بار پاس داد (بیش از هر بازیکن دیگری در زمین) و روی هر دو گل استقلال نقش مؤثری ایفا کرد. در گل اول، ارسال او بود که با پاس گل رضاوند تکمیل شد و در گل دوم هم پاس عمقی بی‌نقص ریگی به مهدی قایدی، ضد حمله سریع استقلال را شکل داد.

علاوه بر ریگی باید به نقش بزرگ وریا غفوری در اولین برد استقلال اشاره کرد. گل اول استقلال از بازگشت شوت فرشید اسماعیلی شروع شد. اگر این گل را دوباره تماشا کنید، به نکته جالبی می‌رسید؛ هنگامی که ناصر سالاری (دروازه‌بان مس) شوت اسماعیلی را دفع می‌کند، وریا چسبیده به خط طولی زمین قرار دارد. مهدی قایدی که توپ را تعقیب کرده بود، با یک پاس رو به عقب، توپ را به وریا می‌رساند و از همینجاست که هنر کاپیتان استقلال آغاز می‌شود. او با یک پاس سالم، مسعود ریگی را در موقعیت ارسال قرار داد ولی در کنار زمین «متوقف» نشد. مدافعان کناری در این موقعیت‌ها، معمولاً تصور می‌کنند که کارشان تمام شده و اغلب «تماشاگر» ادامه بازی می‌شوند اما وریا با آگاهی محیطی فوق‌العاده، به هجده قدم نفوذ کرد تا ریگی گزینه‌های بیشتری برای پاس دادن داشته باشد. البته هافبک استقلال توپ را دوباره به وریا بازنگرداند و آرش رضاوند را در تیر دورتر به عنوان مقصد پاس انتخاب کرد اما وریا بازهم در «بازی» باقی ماند. او لحظاتی بعد به مهاجم استقلال تبدیل شد و از آنجا که ارسلان مطهری، شانسی برای قطع کردن توپ نداشت، این وریا بود که از پشت شش قدم، ضربه نهایی را زد. آنچه که وریا غفوری در صحنه گل اول استقلال انجام داد، مصداقی برای ارزیابی «کیفیت» یک بازیکن است. وقتی از کیفیت صحبت می‌کنیم، نقطه مطلوب فقط دریبل زدن نیست. بازیکنان سطح بالایی نظیر وریا، در چنین مواقعی نشان می‌دهند که یک بازیکن باکیفیت چطور می‌تواند قفل یک بازی را بشکند.

استقلال در اولین بازی به یک برد روحیه‌بخش رسید. در روزی که مهدی قایدی پاس گل داد، ارسلان یک گل زیبا زد و رضاوند از میانگین فصل گذشته‌اش، بهتر بود، این برد با کیفیت انکارنشدنی مسعود ریگی و وریا غفوری رابطه مستقیم داشت.