نه فقط در فهرست اخیر تیم ملی، بلکه در لیستی که اول بار اسکوچیچ در اختیار رسانه‌ها قرار داد نیز نشانه‌هایی از بی‌توجهی به بازیکنان آماده استقلال در آن دیده می‌شد. اسکوچیچ در حالی برخی بازیکنان استقلال را به تیم ملی دعوت نمی‌کند که انتظار بود به واسطه سال‌ها حضور در فوتبال ایران شناخت مطلوب‌تری از کیفیت فنی بازیکنانی داشته باشد که غالباً در استقلال می‌درخشند اما به تیم ملی دعوت نمی‌شوند.

سرمربی تیم ملی شاید در ظاهر نام 3 استقلالی را در فهرست نهایی خود قرار داده باشد اما واقع‌بینانه نیست که دعوت رشید مظاهری به تیم ملی را محصول درخشش در استقلال بدانیم به این دلیل که او حتی یک بازی هم در ترکیب استقلال انجام نداده و حضورش در فهرست تیم ملی نتیجه عملکرد در سال‌های گذشته است.

اینکه در استقلال که انواع و اقسام بازیکنان با کیفیت‌های متفاوت در آن دیده می‌شود تنها نام عارف غلامی و مهدی قایدی در فهرست تیم ملی قرار بگیرد خود جای شگفتی دارد و قرار گرفتن نام 2 بازیکن در لیست تیم ملی در حقیقت نشانه‌هایی از نادیده گرفتن درخشش دیگر بازیکنان است.

در این نقطه باید اشاره داشت به ارسلان مطهری و درخشش‌های دامنه‌دار او در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا. مطهری به واقع از زمانی که پیراهن استقلال را تن کرد به رغم آنکه با فضای بازی در چنین تیم بزرگی آشنا نبود، به سرعت وارد فاز گلزنی شد و توانست اثرگذاری خود را به عنوان یک مهاجم چارچوب‌شناس به رخ مربیان استقلال بکشد. آماری که از مطهری باقی مانده به وضوح نشان می‌دهد او به لحاظ دقایق بازی و تعداد گلی که به ثمر رسانده، مؤثر‌ترین مهاجم حال حاضر فوتبال ایران محسوب می‌شود. مطهری که حتی در تیم باشگاهی نیز اغلب به عنوان بازیکن تعویضی به میدان می‌رود اما روند رو به رشدی در فاز گلزنی داشته و اخیراً نیز در اولین بازی استقلال در لیگ برتر موفق به گلزنی شد تا در روزی که در ترکیب اصلی قرار گرفته بود نیز خود را به اثبات برساند.

کیفیت فنی مطهری به حدی چشمگیر است که او را می‌توان در کنار هر مهاجمی به عنوان بازیکن مکمل قرار داد. مطهری هم از یک سرعت نسبی برخوردار است، هم قدرت دریبلینگ و هم هوش بالا در باز کردن دروازه حریفان. او در حقیقت یک چارچوب‌شناس قهار است که هر موقعیتی را به سادگی از دست نمی‌دهد و شگفت‌آور است که فوتبال ایران به سادگی خود را از داشتن چنین بازیکنی محروم می‌کند و همواره دست می‌گذارد روی بازیکنان سنتی که در سال‌های اخیر در تیم ملی حضور داشتند.

البته اسکوچیچ در فهرست جدید کوشیده بازیکنان جدیدی را در تیم ملی آزمایش کند که شگفتی بیشتر از همین جا نشأت می‌گیرد که چرا سرمربی تیم ملی در حالی که عزمی جزم برای شناخت نفرات جدید‌تر برای تیم ملی داشته اینگونه از کنار نام مطهری گذشته است.

ماجرای جامانده‌های استقلالی در لیست تیم ملی به مطهری ختم نمی‌شود و به وضوح می‌بینیم سرمربی تیم ملی از کنار نام مسعود ریگی هم عبور می‌کند. بازیکنی در خدمت تیم و عمیقاً تاکتیک‌پذیر که در فصل نوزدهم به واقع یکی از بهترین‌های استقلال بود.

ریگی در پستی بازی می‌کند که تیم ملی در این برهه از سعید عزت‌اللهی، احمد نوراللهی و احتمالاً نورافکن بهره گرفته است اما واقعیت این است که عزت‌اللهی در یک ماه اخیر به آمادگی رسیده و آمادگی ریگی لااقل متعلق به یک سال قبل است که تا به امروز استمرار داشته است. احمد نوراللهی نیز به لحاظ کیفی برتری آنچنانی در قیاس با ریگی ندارد و حتی می‌توان ادعا کرد ریگی در بخش دفاعی به مراتب بازیکن بهتری در قیاس با نوراللهی است. امید نورافکن نیز همواره با نوسان‌هایی در شکل بازی مواجه است اما اسکوچیچ ترجیح داده از کنار نام بازیکنی که یکی از ویژگی‌های قطعی‌اش بازی در یک روند ثابت و دوری از فراز و نشیب است، بگذرد و این بازیکنان را در فهرست نهایی خود قرار دهد.

مربیگری قطعاً با سلایقی نیز همراه است اما باید رابطه‌ای منطقی میان دعوت برخی بازیکنان به تیم ملی با آمادگی (استمرار و درخشش و اثرگذاری در زمان مشخص) وجود داشته باشد.