سیدمهدی رحمتی از روزی که قبول کرد مربیگری را آغاز کند با انتقادهای بسیاری مواجه شد؛ اینکه او مدرک مربیگری ندارد و اصلاً به همین دلیل هم در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا نتوانست روی نیمکت شهرخودرو بنشیند. حالا تیم تحت هدایت او در اولین تجربه لیگ برتری‌اش با سه گل ماشین‌سازی تبریز را شکست داد؛ شروعی بسیار خوب و روحیه‌بخش برای لیگی سخت و جذاب.

البته رحمتی خوب می‌داند نه‌تنها همه چیز برای او تمام نشده، بلکه اگر تا پایان فصل بازی‌های رودررویش را هم 3 بر صفر برنده شود باز هم در ابتدای راه قرار دارد؛ پس نه مغرور می‌شود و نه اجازه می‌دهد شاگردانش دچار آن شوند.

او سال ۱۳۷۴ اولین قراردادش را با تیم نوجوانان پاس امضا کرد و تا سال ۱۳۷۶ در تمامی رده‌های سنی این باشگاه بازی کرد. بعد به تیم دخانیات و سپس به تیم فجر شهیدسپاسی پیوست. در آنجا بود که رحمتی در سطح اول فوتبال ایران مطرح شد و بعد از چهار فصل حضور در فجر شهیدسپاسی به تیم سپاهان اصفهان پیوست. حضور او در سپاهان به یک فصل بیشتر نرسید تا اینکه در سال ۱۳۸۴ پیراهن استقلال تهران را بر تن کرد. این آغازی بود برای درخشش او در سال‌های آینده.

سیدمهدی از آنجا که دروازه‌بان بود ناخواسته کار کوچینگ را از همان سال 1374 و از رده نوجوانان آغاز کرد. او مثل تمام دروازه‌بانان وظیفه صحبت کردن با مدافعان به‌طور مدام و حتی با نفرات میانی را انجام داده است. علی سامره، یکی از مربیان شهرخودرو با تأیید این ادعا می‌گوید: «این موضوعی است که خیلی‌ها به آن توجه نکردند. سیدمهدی از روزی که فوتبالش را به‌عنوان دروازه‌بان آغاز کرد، کار کوچینگ را هم انجام داد و در تمام این سال‌ها تجربه اندوخته که بدون تردید از این پس تجربیاتش اضافه خواهد شد. البته نه‌فقط سیدمهدی بلکه تمام مربیان جوان همانطور که در دوران بازیگری‌شان کم‌کم پخته شدند در دوران مربیگری هم همین مسأله وجود دارد.»

رحمتی در دوران بازیگری‌اش بردهای شیرین و باخت‌های تلخی را تجربه کرده و الان هم می‌داند در تمام آن روزها همه سهیم بودند؛ حتی روزهایی که یک‌نفره مانع شکست تیمش می‌شد باز هم موفقیت را به نام تیم زدند.

اما نکته مهم‌تر اینکه او تا امروز تعامل بسیار خوبی با همکارنش روی نیمکت داشته و اگرچه بر اساس قراردادش با باشگاه حرف آخر را درباره مسائل فنی خواهد زد، اما همیشه برای برنامه‌های تاکتیکی و شکل تمرینات با همکارانش مشورت کرده و در نهایت هم تصمیم جمع را عملی کرده است. الان شرایط طوری شده که علی سامره و محمد نوازی به این نتیجه رسیده‌اند تفکرات‌شان شنیده و پس از بررسی اجرایی هم می‌شود. رحمتی بعد از پیروزی مقابل ماشین‌سازی بسیار باتجربه صحبت کرد که انگار سال‌ها از مربیگری‌اش می‌گذرد: «این سه امتیاز و پیروزی ابتدای فصل را به هواداران خوب تیم، مردم مشهد و استان خراسان تقدیم می‌کنم. گفته بودم معمولاً سه هفته اول لیگ به شناخت تیم‌ها از یکدیگر سپری می‌شود و به بازیکنانم گفته بودم با قدرت تیمی خود به‌دنبال کسب سه امتیاز هستیم. از همه بازیکنان، تدارکات، کادر پزشکی و کسانی که در باشگاه مسئولیت دارند،‌ تشکر می‌کنم، چون تا لحظه آخر تلاش می‌کردیم از همه بازیکنان خود استفاده کنیم. آنها خیلی زحمت کشیدند و ان‌شاءالله با همین جدیت این مسیر را ادامه می‌دهیم تا به هدف اصلی خود برسیم. باید هر روز بیشتر از قبل زحمت بکشیم و تمام نقاط ضعف خود را برای بازی‌های بزرگتر و مهم‌تر برطرف کنیم. تلاش می‌‌کنم تا آخرین روز عمر مربیگری خودم درباره داوری حرف نزنم؛ مگر اینکه اتفاق خیلی بزرگی بیفتد. داوران بخشی از فوتبال هستند و حق اشتباه دارند. باید کمک کنیم این بار و استرس از روی دوش آنها برداشته شود تا داوران راحت‌تر قضاوت کنند. در طول این مسابقه یک‌بار با داور صحبت کردم که آمد اخطاری به نیمکت ما بدهد. اگر اعتراضات کمتر باشد، داوران راحت‌تر و با ذهنیت بهتری قضاوت می‌کنند.» البته این بخش آخر حرف‌های رحمتی یادمان می‌ماند، به هر حال همیشه جریانات و اتفاقات بازی بر وفق مراد نیست و آن وقت باید دید چه واکنشی نشان می‌دهد.

اگرچه حضور در کلاس‌های مربیگری لازم بوده و نگاه مربیان جوان را به علم روز فوتبال تغییر می‌دهد، اما رحمتی تا امروز تجربه 25 ساله کوچینگ را با خود یدک می‌کشد.