مارک دویل    

 

 بیسنته لیزارازو مثل همه از ناتوانی‌های اخیر آنتوان گریزمان در مقابل دروازه حریفان شگفت‌زده شده بود. این مهاجم انگار هیچ‌وقت به درد سیستم سه نفره حمله بارسلونا نمی‌خورد اما کار از این هم گذشته بود. مشکلات گریزمان دیگر تاکتیکی نبود همانطور که لیزارازو ماه گذشته به «تله فوت» گفت: «مثل اینکه او دیگر نمی‌داند با پیراهن بارسا چطور فوتبال بازی کند.»

البته آنطور هم بد نبود. او بازی فوتبال را فراموش نکرده بود، یادش رفته بود چطور ضربه آخر را بزند. در نیمه اول بازی با رئال بتیس در نوکمپ به خوبی این احساس شد، گریزمان سه فرصت خوب را از دست داده بود وقتی به بارسلونا یک ضربه پنالتی رسید. لیونل مسی روی نیمکت بود و گریزمان می‌توانست نخستین گل فصل خود را بزند. فوق‌ستاره آرژانتینی برای هم‌تیمی‌‌اش آرزوهای خوبی داشت اما ضربه ضعیف مهاجم فرانسوی به آسانی توسط کلودیو براوو دفع شد. مقابل چشمان ما، خودباوری او تحلیل می‌رفت بخصوص که بتیس در آخرین لحظات نیمه اول به گل تساوی رسید.

حضور کاپیتان ضروری به نظر می‌رسید نه فقط برای روحیه دادن به گریزمان بلکه برای پایان دادن به روند ناکامی بارسلونا که چهار بازی در لیگ برنده نشده بود. چهار دقیقه بعد از ورود به زمین به جای آنسو فاتی مصدوم، مسی هر دو کار را انجام داد بدون اینکه توپ را لمس کند، با عبور دادن توپ ارسالی خوردی آلبا از بین پاهایش، گریزمان را در موقعیتی قرار داد که نمی‌توانست گل نزند. مسی پنجمین پنالتی فصلش را گل کرد و بعد نخستین گل این فصل خود در جریان بازی را به ثمر رساند. نتیجه نهایی 5 بر 2 بازتاب عادلانه بازی بود؛ بارسلونا در هر دو نیمه کنترل بازی را در دست داشت تنها تمام کنندگی‌اش یا به عبارت درست‌تر، تمام کنندگی گریزمان تیم را ناکام کرده بود که حالا با این گل باید اعتماد به نفسش بالا برود. حتماً خود او اولین کسی است که اعتراف می‌کند بدون مسی این گل ممکن نبود. اینکه آیا گریزمان می‌تواند در این خط حمله درخشش گذشته خود را تکرار کند، جای بحث دارد، او مدت‌ها فراموش کرده بود با پیراهن بارسلونا چطور فوتبال بازی کند، از بخت خوش او مسی به موقع یادش آورد.

 

دفاع ناامیدکننده

 

بازی بارسلونا و بتیس همیشه جذاب است و تماشایی، گاه نمی‌شود چشم از آن برداشت اما یک سؤال، چرا سرجینیو دست که در دفاع راست یک سر و گردن بالاتر از سرخی روبرتو نشان داده، باید مقابل اندلسی‌ها روی نیمکت بنشیند. این آمریکایی آنقدر در همین دوران کوتاهش در بارسلونا درخشیده که باید پای ثابت سمت راست تیم باشد که یک بار دیگر نقطه ضعفی در ترکیب کاتالان‌ها شده است. شاید نباید از تیمی که پنج گل زده انتقاد کرد اما واقعیت این است که چهار مدافع بارسلونا به اندازه کافی خوب نیستند. جرارد پیکه و کلمان لنگله در هوا رقبای ترسناکی هستند اما روی زمین چندان قابل اعتماد به نظر نمی‌رسند. قلب دفاع بارسلونا سرعت لازم را ندارد و اگر روبرتو یا خوردی آلبا در حمله مشارکت کرده باشند و به موقع خودشان را نرسانند، بارسلونا از کناره‌ها به شدت آسیب‌پذیر است.

صحبت از خرید ممفیس دپای در ژانویه اشتباه است. رونالد کومان باید یک مدافع میانی دیگر بخرد بخصوص اگر ساموئل اومتیتی برود. علاوه بر آن اگر رونالد آرائوخو آمادگی بدنی لازم را به دست آورد، باید به این جوان فرصت بیشتری برای بازی داد. او ثابت کرده مسئولیت‌پذیر است و شایستگی دقایق بیشتری برای بازی را دارد.

هنوز راه زیادی تا پایان فصل باقی مانده و اگر مربی 57 ساله هلندی بتواند مسائل خط دفاع را سر و سامان دهد، آن وقت با درخشش مسی در خط حمله، بارسلونا می‌تواند حداقل به بخشی از اهدافش برسد.

منبع: گل