آیا شما طرح پیشنهادی برای ورزشگاه جدید ناپولی را دیده‌اید؟ بازسازی بولونیا را چطور؟ یا پروژه استادیوم دلا روما که یک دهه است حرفش را می‌زنند؟ برای هواداران سری A، این طرح‌ها منبع سردرگمی است چون خیلی‌ها خوب می‌دانند بوروکراسی موجود مانع از پیشرفت و حتی راه انداختن هر پروژه‌ای می‌شود تا آنجا که هر کدام خودشان را از این بندها برهانند، در مظان اتهام قرار می‌گیرند همانطور که ورزشگاه سن نیکولا در باری به یک دردسر بزرگ تبدیل شد. با همه اینها اوضاع در حال تغییر است و شاید به زودی چشم‌انداز فوتبال ایتالیا برای همیشه متحول شود.

شرایط فعلی استادیوم‌ها واقعاً نگران‌کننده است. اگر امثال یوونتوس و اودینزه را استثنا کنید، بیشتر تیم‌ها استادیوم‌هایی دارند که برای جام جهانی 1990 ایتالیا دستی به سر و روی‌شان کشیده شده است. آرتمیو فرانکی فیورنتینا یا رناتو دلارای بولونیا را در نظر بگیرید. هر دو استادیوم‌های زیبایی هستند که از این نظر در میان استادیوم‌های معروف اروپا شاخص به شمار می‌آیند. مشکل این است که در آنها فروشگاه باشگاه وجود ندارد، امکانات و تسهیلات ناقص و ناکافی است، وای‌فای که قرار است برای رسانه‌ها به کار گرفته شود، وحشتناک است و تجربه جالبی را برای هواداران رقم نمی‌زند. بعضی‌ها هم مثل سن پائولو در ناپل ترک‌های بزرگ روی دیوارها دارد و هر وقت باران بیاید، آب به اتاق رسانه‌ها می‌افتد.

این را با آرسنال در انگلیس مقایسه کنید. آنها یک استادیوم مدرن دارند که برای ایجاد یک تجربه فوق‌العاده برای هواداران ساخته شده. آنها به دنبال فروش بلیت به خارج از کشور هستند بنابراین میهمان ایده‌آل آنها کسانی نیستند که بلیت فصل تیم را تهیه می‌کنند بلکه آنهایی هستند که یک بار می‌آیند، نوشیدنی و غذا می‌خرند و در فروشگاه باشگاه پول زیادی خرج می‌کنند. این هوادار ولخرجی می‌کند چون می‌خواهد نهایت بهره را از سفرش ببرد. این هوادار همه چیز دارد. حواس‌تان باشد نگفتم جو، چون شما نمی‌توانید بابت جو پولی دریافت کنید.

این یعنی باشگاه‌های ایتالیایی فرصتی عالی برای به حداکثر رساندن درآمد خود را از دست می‌دهند. خب چرا خیلی ساده این استادیوم‌ها را آپگرید نمی‌کنند؟ قطعاً می‌توانند اما آیا در مدلی شبیه به بوندس‌لیگا جای خاصی برای اولتراها، خانواده‌ها و گروه‌های هواداری در نظر گرفته می‌شود؟ اشتباه است. سال‌ها است که این بحث دو طیف دارد. بیشتر باشگاه‌ها مالک استادیوم‌های خود نیستند و اجاره می‌دهند، خب پس چه کسی سرمایه‌گذاری می‌کند، مقامات محلی یا باشگاه؟ ثانیاً، قوانین در مورد ساختمان‌هایی با ارزش و اهمیت معماری به نحوی است که عملاً هر پروژه بازسازی را از کار می‌اندازد. نیاز به تغییر وجود داشت و گویا حالا این اتفاق در شرف وقوع است. دولت به اهمیت اقتصادی فوتبال پی برده است. اقتصاد ایتالیا به خاطر شیوع ویروس کرونا به شدت آسیب دید، باید از نو شروع کنند و فوتبال حوزه‌ای است که اهمیتش را تشخیص داده‌اند. تمرکزشان را روی استادیوم‌ها گذاشته‌اند و پکیجی را در نظر گرفته‌اند که نامش را «طرح شوکه کننده» گذاشته‌اند. نخست وزیر سابق ایتالیا، ماتئو رنتزی از برداشتن محدودیت‌ها حمایت کرد تا باشگاه‌ها بتوانند ورزشگاه جدید بسازند یا حداقل استادیوم خود را بازسازی کنند. ظرف چند روز آینده این طرح با عنوان «راهگشای استادیوم» در سنا به رأی گذاشته می‌شود. اگر رأی بیاورد، یک تحول عظیم در انتظار استادیوم‌های ایتالیا است چه باشگاه‌ها تصمیم به ساخت استادیوم جدید بگیرند یا مثل فیورنتینا بازسازی کنند. هر کسی که درباره موفقیت استادیوم جدید شک دارد، به یوونتوس نگاه کند. استادیوم مدرن نه تنها درآمد را افزایش می‌دهد بلکه به جذب بازیکنان بهتر کمک می‌کند چون هر بازیکنی که می‌خواهد به یک شهر ایتالیایی بیاید، امکانات مدرن برایش اهمیت دارد. این تغییر، صندلی‌ها را پر می‌کند و به چرخه حیات تداوم می‌بخشد. فقط کافی است به افزایش قیمت سهام یوونتوس در سال‌های اخیر توجه کنید. اثر فوری داشتن استادیوم‌های مدرن افزایش حق پخش تلویزیونی است، دوربین‌ها می‌خواهند ورزشگاه و صندلی‌های پرش را نشان دهند. با افزایش درآمد از این طریق بازیکنان بهتری جذب می‌شوند. ایتالیا همین الان هم جذاب است، خاطرات جام 90 و موفقیت تیم‌های ایتالیایی در دهه 90 برای خیلی‌ها هیجان‌انگیز است. اگر ایتالیا استادیوم‌هایی شبیه بوندس‌لیگا داشته باشد، دوباره به موضع قدرت برمی‌گردد. این اتفاق یک‌شبه رخ نمی‌دهد اما وقتی عملی شود، عشق همیشگی زنده می‌شود.

منبع: فوتبال ایتالیا