امسال سال المپیک نیست
قسم
به انتخاب و انتخابی


وحید جعفری


المپیک و سال المپیک فرق دارند با سایر رویدادها و سال‌های دیگر. این بزرگ‌ترین گردهمایی سیاسی ورزشی در دنیا، شرایط خاص خود را می‌طلبد و باید متفاوت به این مقوله نگریست، از همین رو در سال المپیک، بسته به شرایط باید اقدام کرد و به پیش رفت؛ در سال المپیک هدف بیشتر از هر زمان دیگری وسیله را توجیه می‌کند و راحت‌تر می‌توان چشم روی بسیاری از مسائل بست و دست به اقدامات استثنایی زد اما حالا که کرونا باعث تعویق المپیک شده و امسال سال المپیک نیست، آیا باید امسال را سال المپیک بدانیم؟
واقعیت اینکه امسال دیگر سال المپیک نیست، پس حالا که نیست نمی‌توان دست به اقداماتی زد که در سال المپیک می‌توان زد.
المپیک یک سال به تعویق افتاده و اگر قرار باشد رویه‌ای که قرار بود در سال المپیک در دستور کار قرار گیرد، واقعیت نادیده گرفته شده و حقیقت با ناحق شدن حق بسیاری رنگ خواهد باخت.
نمی‌توان بعد زمان را نادیده گرفت و تحلیلی درست ارائه داد. نمی‌توان چشم روی واقعیت بست و از حق و حقیقت دفاع کرد.
اصلاً قانون به وجود آمده تا مانع از این شود، چطور ما می‌توانیم قوانینی نداشته باشیم یا قانون را نادیده بگیریم و مدعی شویم که حق با ماست و تشخیص ما بهترین و درست‌ترین تشخیص‌ها.
کشتی ایران امروز برای تدوین سند راهبردی خود رسالتی بزرگ برعهده دارد و برای تحقق این رویا باید از شر، تک روی‌ها و بدعهدی رها شود و برای رسیدن به این مهم روی تمام منم‌ها خط بکشد.
معظل بزرگ اینجاست که ما در فرهنگ حاکم بر این روزهای کشتی هنوز به این درک متقابل نرسیده‌ایم که باید دور یک میز نشست و بدون حرص و خودخواهی و طمع حرف زد و حرف زد تا به یک ادبیات مشترک رسید.
ما نیاموخته‌ایم که به قانون احترام بگذاریم، در چارچوب قوانین سخن بگوییم و انصاف را مقدم بر منافع شخصی بدانیم.
دوره اینکه من می‌دانم پس حق با من است دیر زمانی است تمام شده وقتی خرد جمعی می‌تواند دور یک میز بنشیند و با رعایت ادب، انصاف و حق تصمیم بگیرد.
بی‌تردید چشم‌های بیشتر بهتر از چشم‌های کمتر می‌توانند ببینند، پس نیاییم شب را روز و روز را شب معرفی کنیم وقتی همه چیز همچون آفتاب روشن است.
باید از مونولوگ گویی به دیالوگ گویی در فضای گرم و صمیمی برسیم. با قهر کردن، خط و نشان کشیدن و همه چیز را از زاویه نگاه خود دیدن کشتی نجات پیدا نمی‌کند که هیچ، بلکه به اعماق فرو خواهد رفت.
قسم به قانون، به انتخاب و انتخابی، کشتی ایران به ساحل موفقیت و آرامش نخواهد رسید مگر با احترام به علم
و قانون.