حسن بازیار
کرونا برای بخش عمدهای از جمعیت جهان تصویری خطرناک از آیندهای نامعلوم است، دستکم برای لحظهای در این ایام هر کس در هر گوشه از جهان حس وحشت و ناامنی را تجربه کرد.
شاید یکی از زیباترین تعابیر در توصیف کرونا را یورگن هابرماس فیلسوف و نظریهپردار مکتب انتقادی بیان کرد که «هیچگاه تا به امروز انسان چنین آگاهی نسبت به جهل خود تحت شرایط نامعلوم نداشته است».
وقتی کرونا آمد، دنیا را به هم ریخت و تمام معادلات را یکجا به هم زد، دنیای ورزش را هم به مانند سایر حوزهها با بحرانی تمامعیار مواجه کرد. با شعلهور شدن این اپیدمی مرگبار، تمام مسابقات ورزشی و باشگاههای ورزشی در اکثر نقاط دنیا و ایران تعطیل میشود. برگزاری رویداد بزرگ المپیک به عنوان بزرگترین رخداد ورزشی دنیا به سال دیگر موکول میشود و هنوز تکلیف ورزش در آینده نامعلوم پساکرونا به درستی مشخص نیست .
اما از بعد جامعه شناختی موضوع کرونا و ورزش و موضوعات مرتبط با آن از سه جهت قابل بررسی است:
اول آنکه فرصت نشاط اجتماعی را از بخش عمدهای از جمعیت دنیا گرفت. دوم، با تعطیلی مراکز ورزشی باشگاهداران، مربیان و کسانی که درآمد آنها به طور مستقیم با ورزش سروکار دارد با بحران بیکاری مواجه شدند. چه بسا بسیاری از درآمدها در این حوزه به شکل روزمرد جریان داشت که پرداختن به این موضوع خود جای بحث و بررسی ویژه دارد. اما از منظر سوم کرونا حامل پیام ویژهای بود تا در این شرایط بحرانزده که بسیاری از خانوارها مجبور به ماندن در خانه شدند و جمعیت قابل توجهی با مشلات عدیده مالی مواجه هستند، قهرمانان و چهرههای ورزشی خود به میدان بیایند تا واژه مسئولیت اجتماعی به عنوان شاخصه کمتر پرداخته شده در ورزش بیش از گذشته خودنمایی کند. در این میان کشتی به عنوان ورزش ملی که شاخصه پهلوانی به عنوان عنصری تاریخی در دل فرهنگ این ورزش جا گرفته در این ایام تنها نظارهگر نبود. در هیاهوی جنگهای اینستاگرامی سلبریتیها و بدعتهای جدید؛ ستارگان و چهرههای کشتی به عنوان الگو بیهیاهو هم با پیام خود و تشویق مردم به خانه ماندن و هم با شناسایی محلههای فقیر و مناطق محروم؛ با اهدای بستههای مواد غذایی، ماسک و مواد ضدعفونی کننده تصویری تماشایی از همبستگی اجتماعی را به نمایش
گذاشتند.
حسن یزدانی و محمدعلی گرایی دو چهره جوان کشتی ایران با حضور در فراخوان مجازی اتحادیه جهانی کشتی با دیگر ستارگان کشتی جهان همچون رومن ولاسوف، جردن باروز، آرتور الکسانیان، طاها آلگول، رضا کایالپ، ولادمیر خینچیگاشویلی، حاجی علیاف و باجرانگ با اعلام «قوی بمانید در خانه بمانید» در پیام خود به نهضت همبستگی برای ریشهکن کردن کرونا پیوستند.
جردن باروز در حرکتی ماندگار با پیامی که برای هومن توکلیان عضو کمیسیون ورزش برای همه اتحادیه جهانی کشتی، خطاب به مردم کشتیدوست ایران میفرستد؛ از کلیدواژههای دعا، امید، عشق و اتحاد استفاده میکند؛ این نمادها این روزها بدل به ویژگیهای مسئولیت اجتماعی شده است.
در بعد دیگر چهرههای المپیکی کشتی ایران؛ قهرمانان مطرح و نامآور و چهرههای مطرح هر کدام به نحوی در نهضت همبستگی به زیباترین شکل به مسئولیت خود در این مقطع بحرانزده جامه عمل پوشاندند.
حضور رسول خادم، کمیل قاسمی، حسن رحیمی و احسان لشگری با همراهی پرویز پرستویی و دیگر چهرههای مطرح کشتی در مناطق محروم، کمکهای مالی علیرضا دبیر، حمید سوریان و برخی عنوانداران کشتی به بیماران نیازمند، کمکهای فراگیر مؤسسه هومن توکلیان در یاری به هموطنان محروم و پوشش بخش عمدهای از مناطق تهران، مازندران، گلستان، لرستان، قزوین و سیستان و بلوچستان اگر تا اندازهای به تحقق شعار در خانه بمانیم و همبستگی در شرایط سخت کمک کرده؛ نشان میدهد ورزش اول به لحاظ تاریخی و معرفتی هم آزمون موفقی را پشت سر گذاشته و هم پیشتاز تحقق عبارت ورزش و مسئولیت اجتماعی بوده است.