حمیدرضا عرب
به بهانه پرداخت پول دیاباته و میلیچ
به مرگ بگیر به تب راضی کن!
نه فقط احمد سعادتمند که به خاطر پرداخت دستمزد دو بازیکن خارجی استقلال می‌کوشد سروصدای زیادی به پا کند، بلکه دیگر مدیران باشگاه استقلال نیز در سال‌های گذشته همواره در مواجهه با موضوع ساده و بدیهی پرداخت‌ها به بازیکنان همین رویه را داشته‌اند و هر بار که وجهی به حساب بازیکنان خارجی خود ریخته‌اند اینگونه در بوق و کرنا کرده‌اند.
احمد سعادتمند به تازگی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام اقدام به اطلاع‌رسانی درباره پرداخت دستمزد دیاباته و میلیچ ظرف روزهای آتی نزدیک کرده است. بگذریم که اساساً روش انتقال خبر مدیرعامل یک باشگاه از طریق صفحه شخصی خود بابت پرداخت حقوق بازیکنان که ماه‌ها نیز عقب افتاده، غلط است و باید از طریق سایت یا رسانه‌های این باشگاه چنین اخباری منتشر شود اما نحوه اطلاع‌رسانی به شکلی است که انگار استقلال فتح‌الفتوح کرده و دست به کاری محیرالعقول و عجیب زده است.
ادبیات به کار گرفته شده از سوی مدیرعامل باشگاه استقلال در این پست اینستاگرامی تا حدی برخی زیرمجموعه‌ها یا افراد مربوط به باشگاه استقلال را هم مورد هدف قرار داده چرا که نوشته: با وجود اینکه عده‌ای تلاش کردند این بازیکن یا اعضای کادرفنی پول‌شان را دریافت نکنند اما این دو بازیکن خود را حفظ خواهیم کرد.
این عده‌ای که احمد سعادتمند از آنها گله کرده قطعاً نه از دایره هواداران هستند نه رسانه‌ها و نه حتی متولیان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به این دلیل روشن که اساساً این دایره نمی‌توانند دخل و تصرفی در پرداخت‌های مالی باشگاه به زیرمجموعه خود داشته باشند. تنها کسانی می‌توانند به قول سعادتمند در پرداخت پول این بازیکنان نقش ایفا کنند که دستی بر آتش مدیریتی باشگاه داشته باشند و یا جزو اسپانسرهای باشگاه باشند.بنابراین کاملاً روشن است که پرداختن نشدن حقوق خارجی‌های استقلال ناشی از یک ناهنماهنگی یا کم‌کاری داخلی بوده و نه چیز دیگر. و البته مدیرعامل استقلال می‌توانست درباره آنهایی که می‌خواستند پول این دو بازیکن پرداخت نشود، شفاف صحبت کند تا ابهام در این باره از میان برود.
مسأله اصلی اما انتشار چنین پست‌هایی است و شاید اینکه افرادی نمی‌خواستند پول بازیکنان پرداخت شود اهمیت آنچنانی نداشته باشد. موضوع مهم استراتژی همیشگی مدیران باشگاه استقلال در قبال پرداخت حقوق بازیکنان است که آنقدر فضا را پیچیده و بسته می‌کنند که عمل به یکی از وظایف روزمره باشگاه بدل به اقدامی بزرگ و متفاوت می‌شود.
به قول معروف باشگاه استقلال در عمل به تعهدات مالی خود چنان به مرگ می‌گیرد که همه اعم از بازیکن و هوادار و رسانه‌ها را به تب راضی می‌کند کما اینکه دیدیم در 2 ماه اخیر چه اندازه خبر‌های نگران‌کننده که سبب آزردگی خاطر هواداران هم شده بود از باشگاه بیرون رفت در حالی که اگر باشگاه استقلال در همان موعد مقرر حقوق دیاباته و میلیچ را پرداخت می‌کرد هرگز این اندازه استرس و نگرانی در میان افکار عمومی بابت جدایی احتمالی این بازیکنان شکل نمی‌گرفت.
تردیدی نداریم تا زمانی که باشگاهی این اندازه درگیر مسائل مالی است و حتی در عمل به تعهدات قانونی خود اینگونه عمل می‌کند، در میدان رقابت نمی‌تواند به دستاوردی برسد. مدیران باشگاه استقلال در سال‌های اخیر همواره درگیر چنین مسائلی بوده‌اند و پرداخت حقوق بازیکنان در حقیقت به یکی از دستاوردهای آنها بدل شده و به دفعات دیده‌ایم که همین ادبیات را دیگر مدیران باشگاه استقلال در مواجهه با خارجی‌ها و حتی برخی ستاره‌های داخلی هم به کار گرفته‌اند و روشن نیست که این روش غلط مدیریتی که بر پایه بزرگنمایی بنا شده تا کجا ادامه خواهد داشت.
لازم است به مدیران باشگاه ها - نه فقط استقلال - یادآوری شود که شما وقتی پای قرارداد با بازیکن و مربی را امضا می‌کنید یعنی نسبت به پرداخت حقوق آنها متعهد خواهید بود حال آن بازیکن ستاره باشد یا یک نیمکت‌نشین محض. باشگاه‌های فوتبال در ایران اما گاهی چنان شرح وظایف خود را نادیده می‌گیرند که عمل به آن را جزو دستاوردهای مدیران خود و یا اقدامی روحیه‌ساز تلقی می‌کنند در حالی که پرداخت حقوق بازیکنان دقیقاً عمل به مفادی است که در قراردادها ذکر شده است.
بلیت 650 میلیونی را
چه کسی گرفت؟
از ماجرایی رونمایی شده که جای تحقیق و تفحص بالادستی‌ها از مدیران سابق باشگاه استقلال را باز کرده است. اخیراً سعادتمند به مدیری اشاره کرده که در دوران کاری‌اش فقط 650 میلیون تومان پول بلیت‌های بیزینس کلاسش شده است. سعادتمند گفته اسناد آن هم موجود است. آیا به واسطه وجود همین اسناد نباید سراغ آن مدیر رفت وعلت این همه ریخت و پاش را جویا شد؟ آیا نباید تکلیف حساب و کتاب‌ها را روشن کرد؟