ایران ورزشی - مسابقات کشتی آزاد امیدهای جهان امروز به پایان می‌رسد و تیم ملی کشتی آزاد ایران امیدوار است بتواند روی سکو قرار بگیرد و حتی برای رسیدن به عنوان قهرمانی هم تلاش می‌کند.
تیم ملی کشتی آزاد در حالی این مسابقات را پشت سر می‌گذارد که دو کشتی‌گیر این تیم به چهره‌های ویژه و مهم این دوره از مسابقات تبدیل شده‌اند.
سال گذشته در امیدهای جهان کامران قاسم‌پور توانست با کسب مدال طلا در بین 40 کشتی‌گیر بزرگسالان و امیدها در آزاد و فرنگی مهمترین کشتی‌گیر ایران نام بگیرد. امسال هم قاسم‌پور حضور دارد اما مهمترین کشتی‌گیران دو نفر دیگر هستند.
مجتبی گلیج و علی سوادکوهی دو کشتی‌گیری هستند که در این چند روز به مهمترین چهره‌های کشتی ایران تبدیل شدند.
مجتبی گلیج که در مسابقات جهانی سال 2017 در فرانسه به ترکیب تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان راه یافته بود، اما بعد از دو سال دوری از سطح اول کشتی، با مسابقات جهانی 2019 امیدهای جهان بازگشت و حالا تنها شانس ایران برای مدال طلا در 5 وزن اول است.
علیرضا سرلک در وزن 57کیلوگرم و امیرحسین حسینی در وزن 70کیلوگرم دو نماینده دیگر ایران هستند که شانس مدال برنز دارند. در وزن ۶۵ کیلوگرم هم ابوالفضل حاجی‌پور در همان دور نخست با شکست مقابل رقیب خود از دور مسابقات کنار رفت.
در وزن 79 کیلوگرم هم علی سوادکوهی از همراهی تیم ملی در این مسابقات باز ماند تا به این ترتیب او هم به چهره خاص تیم ملی تبدیل شود.
البته در 5 وزن دوم تیم ملی کشتی آزاد امید کشتی‌گیران مطرحی را در اختیار دارد که می‌توانند سرنوشت تیم ایران را تغییر بدهند اما با این حال علی سوادکوهی در وزن 79کیلوگرم و مجتبی گلیج در وزن 97کیلوگرم دو کشتی‌گیر مهم برای ایران در 10 وزن اعزامی به مسابقات امیدهای جهان هستند.
مجتبی گلیج کشتی‌گیر وزن 97 کیلوگرم بود که سال 2017 به ترکیب تیم ملی بزرگسالان رسید و در مسابقات جهانی پاریس هم برای تیم ایران کشتی گرفت اما بعد از ناکامی در آن مسابقات که یکی از سنگین‌ترین شکست‌های کشتی ایران بود، گلیج از سطح اول کشتی ایران کنار رفت.
دو سال از آن واقعه گذشته و حالا گلیج این‌بار با تیم امید به سطح اول کشتی برگشته و اتفاقاً در مجارستان هم خیلی خوب کشتی گرفت و با اقتدار به دیدار پایانی راه یافت و در این مرحله حریف او شامیل موسی‌اف از روسیه است.
بازگشت این کشتی‌گیر جوان که به ناحق خانه‌نشین شده بود و از سطح اول کشتی دنیا فاصله گرفته بود، یکی از مهمترین اتفاقات مسابقات جهانی امیدها است، بخصوص اینکه در وزن 97کیلوگرم تا چند ماه پیش کشتی ایران با بحران کشتی‌گیر روبه‌رو بود، اما حالا با رسیدن گلیج به فرم ایده‌آل و بازگشت محمدیان و همچنین اضافه شدن عباس فروتن، وزن 97کیلوگرم به یکی از اوزان شلوغ تیم ملی کشتی آزد تبدیل می‌شود.
علی سوادکوهی در وزن 79کیلوگرم دیگر کشتی‌گیر مهم و خبرساز کشتی ایران در این مسابقات شد؛ جوان بااستعدادی که می‌توانست با درخشش در این مسابقات نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد و اتفاقاً در وزنی که کشتی ایران با مشکلات زیادی روبه‌رو است بتواند خودش را به‌عنوان یک چهره ویژه معرفی کند، اما در اتفاقی نادر و کم‌نظیر شاید در تاریخ کشتی ایران، او از همراهی تیم ایران در مسابقات جهانی بازماند.
در تورنمنت‌های بین‌المللی این اتفاق زیاد رخ داده که به‌دلیل صادر نشدن روادید و یا دیرهنگام انجام شدن مکاتبات، کشتی‌گیری از همراهی تیم ملی باز بماند اما اینکه در مسابقات جهانی کشتی‌گیری از همراهی تیم ملی باز بماند حکایت جدیدی است و تا به حال چنین چیزی سابقه نداشته است.
البته امسال در رده جوانان هم یک‌بار این مشکل پیش آمد اما آن هم با این تفاوت داشت و در نهایت یک کشتی‌گیر اضافه هم توانست ویزا بگیرد اما عجیب بود که علی سوادکوهی برای مسابقات امیدها نتوانست ویزا بگیرد.
 البته سیدجلال عسگری دبیر فدراسیون کشتی درباره اینکه چرا سوادکوهی نتوانست تیم را همراهی کند، توضیحاتی را ارائه کرد و از پایان اعتبار پاسپورت این کشتی‌گیر گفت و چون سرباز هم بود طبیعتاً گرفتن پاسپورت جدید زمان زیادی می‌برد و این کشتی‌گیر نتوانست به مسابقات جهانی برسد.
غیبت او در بوداپست علاوه بر اینکه به‌لحاظ شخصی خیلی به خود این کشتی‌گیر آسیب زد، به‌لحاظ تیمی هم ضربه جبران‌ناپذیری را به تیم ملی کشتی آزاد وارد کرد و شاید با توجه به ترکیب تیم ملی کشتی آزاد، او می‌توانست قهرمان جهان نام بگیرد اما حالا جبران غیبت علی سوادکوهی به این آسانی‌ها ممکن نیست.
شاید خیلی خوب باشد این مشکلات ریشه‌یابی شود، چراکه تنها راه رفع این مشکلات و جلوگیری از تکرار آن، حل ریشه‌ای مشکلات است.
سؤال اساسی و مهم درباره علی سوادکوهی این است که چرا کسی متوجه اعتبار تاریخ پاسپورت او نشد؟ از زمانی که سوادکوهی پاسپورتش را به فدراسیون کشتی ارائه کرده بود، همه باید متوجه می‌شدند که اعتبار پاسپورتش به اتمام رسیده، اما چرا کسی متوجه نشده؟ یا اگر متوجه شدند چرا این همه دیرهنگام؟