مجتبی رفیعی
8 سال پیش در چنین روزی تیتر یک روزنامه ایران ورزشی به تقابل دو هافبک بازیساز تیم ملی در آن زمان اختصاص داشت؛ علی کریمی و مجتبی جباری اما یک تیتر کوتاه با فونت کوچک جلب توجه می‌کند: «فوتبال هم متعلق به بچه پولدارها شده». عزیزمحمدی رئیس وقت سازمان لیگ در گفت‌وگویی با ایران ورزشی از موضوعی سخن می‌گوید که در آن روز تازه داشت پا می‌گرفت اما امروز بسیار بحرانی شده است. در متن گفت‌وگو می‌خوانیم: «به فدراسیون فوتبال کفاشیان چه نمره‌ای می‌دهید؟ 14 یا 15. فدراسیون فوتبال در زمینه کارهای زیرساختی، آموزش، فوتبال بانوان و برگزاری منظم مسابقات در تمامی رده‌ها خوب عمل کرده و فقط نتوانستیم به جام جهانی برویم که خیلی از کشورها هم نتوانستند به این مسابقات بروند. باید تلاش کنیم در سال‌های بعد به جام جهانی برسیم.
چرا نتوانستیم به جام جهانی برسیم؟
- در این زمینه فدراسیون اقتدار لازم را در بخش انتخاب سرمربی نداشت و باید مقتدرانه و براساس کار کارشناسی عمل می‌کردیم و این اشتباه را قبول دارم.
البته تیم امیدمان هم آنگونه حذف شد.
تیم امید در 40 سال گذشته نتوانسته به المپیک برود و هیچ فدراسیونی در این زمینه موفق نبوده. حتی قوی‌ترین تیم امید باز هم به المپیک نرسید.
البته در زمان حمید درخشان قهرمان شدیم که بازیکنانش صغر‌سن بودند.
بله آن تیم شش، هفت بازیکن صغر‌سن داشت.
در این فدراسیون اتفاق‌هایی رخ داد که تاکنون رخ نداده بود مثلاً ممنوعیت مربیگری 65 ساله‌ها.
ببینید سطح فوتبال‌مان از نظر فنی چرا پیشرفت نمی‌کند؟ برای همه مربیان ارزش و احترام قائلم اما بازیکنان ایران به طور میانگین 4 تا 6 کیلومتر می‌دوند در حالی که در فوتبال جهان این آمار 8 تا 12 کیلومتر است. چرا مربیان خارجی مثل هنکه که زمانی دستیار هیتسفلد بود یا مربیان دیگر نمی‌توانند در این فوتبال هماهنگ شوند و کار کنند؛ به دلیل همین اختلاف‌ها است. قانون 65 ساله‌ها برای این در نظر گرفته شد که 250 بازیکن که شماری از آنها سابقه ملی دارند مدرک مربیگری A آسیا دارند. این پتانسیل جوانی باید در لیگ ما تزریق شود. البته باید به باشگاه‌ها تکلیف شود که حتماً مدیر فنی داشته باشد مانند فرگوسن یک جوان کنارشان باشد. قبول دارم که باید حرمت کسوت حفظ شود. می‌دانم مربیگری سقف ندارد اما ببینید در کنار فرگوسن چه کسی حضور دارد. من خودم با قانون 65 ساله‌ها موافق نیستم.
برخی می‌گویند فوتبال هم مثل سینما متعلق به بچه پولدارها شده و بچه پولدارها بازیکن می‌شوند. شاید یکی از دلایل افت فوتبال همین باشد.
این موضوع را قبول دارم. مردم فکر می‌کنند فرزندشان به فوتبال بیاید فردا مهدوی‌کیا، علی دایی، علی کریمی، عابدزاده و مهدی رحمتی می‌شود اما واقعیت چیز دیگری است. در تهران چقدر از خانواده‌ها دوست دارند فرزندشان فوتبالیست شود؟ این آمار به میلیون هم می‌رسد. خیلی از خانواده‌ها فرزندشان را به دانشگاه آزاد و دانشگاه غیر‌انتفاعی می‌فرستند و حاضرند پول بدهند تا فرزندشان مدرک تحصیلی بگیرد اما فوتبال تزریقی نیست و بازیکن باید توانایی داشته باشد. شاید پسرش برای کاراته، تکواندو و تنیس روی میز و... مناسب باشد اما همه می‌خواهند فوتبالیست شوند و وقتی تقاضا زیاد باشد و عرضه کم، امکان دارد فساد ایجاد شود. از باشگاه‌ها خواسته‌ایم که آکادمی فوتبال راه‌اندازی کنند و تیم‌های پایه داشته باشند.»