محسن آجرلو



رامین طباطبایی دست‌بردار نیست. انگار انتهای چاه اشتباه‌هایش مشخص نیست.. آنجایی که فکر می‌کنیم به قعر ماجرا رسیده‌ و از این بدتر نمی‌شود، باز هم برگ دیگری رو می‌کند تا بیش از گذشته نا امیدمان کند.
صحبت از رئیس فدراسیون بسکتبال است. کسی که وقتی آمد، سوای تمام وعده‌های محقق شده یا نشده‌اش، با لحنی تمسخر‌آمیز به پست ریاست چندین و چند ساله محمود مشحون در بسکتبال غرب آسیا اشاره کرد. طباطبایی به وضوح گفت که این سمت تشریفاتی، ارزش چندانی ندارد و به هیچ وجه به دنبال آن نخواهد رفت و به فکر کرسی‌های مهم‌تر و بزرگ‌تر است.
همان روزها هم واضح و مشخص بود که طباطبایی به اندازه حداقل‌ها هم به فضای موجود آگاه نیست و دلش را به قول‌های شخص اول فیبا در آسیا خوش کرده است؛ هاکوب خاجیریان که در بسکتبال آسیا حرف اول را می‌زند و قدرت اول است.
 رئیس فدراسیون بسکتبال پس از اعلام بی‌ارزش بودن پست مشحون، مدعی شد که از خاجیریان قول گرفته تا او را برای گرفتن سمت‌های مهم در فدراسیون جهانی و هیأت رئیسه فیبا معرفی خواهد کرد. ادعایی که با خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن هم باور کردنش دشوار بود اما ناچار بودیم به صبر و منتظر ماندن بلکه رئیس فدراسیون‌مان آنقدر زرنگ و قوی باشد که به این زودی به هاکوپ نزدیک شده و روی کرسی بین‌المللی و مهم بنشیند.
زمان گذشت و هیچ اثری از طباطبایی نبود. او نه تنها از سوی فیبای آسیا برای سمت‌های مهم معرفی نشد بلکه آرام آرام، به سمت جایگاه‌های نازل‌تر کشیده شد.
طباطبایی مردادماه در مجمع سالیانه فدراسیون بسکتبال اعلام کرد که می‌خواهد در انتخابات پیش روی دبیرکلی بسکتبال غرب آسیا کاندیدا شود. انتخاباتی که به کشور برنده این امتیاز را می‌دهد تا دفتر این کنفدراسیون را در کشور خود دایر کند و از امتیازات آن بهره ببرد.
این وعده طباطبایی هم مانند وعده‌های قبلی نقش برآب شد و او حتی در انتخابات ثبت‌نام هم نکرد تا یک بار دیگر لبنانی‌ها دبیر غرب آسیا شوند و در حقیقت قدرت اصلی در این منطقه را هم علاوه بر کل آسیا در اختیار داشته باشند.
پس از آن انتخابات، تنها سمت باقی‌مانده خالی، ریاست غرب آسیا بود. همان عنوانی که محمود مشحون سال‌ها در اختیارش داشت و رامین طباطبایی آن را بی ارزش و فاقد اعتبار دانسته بود.
سقف بی‌تدبیری و بی‌ثباتی طباطبایی را همینجا در نظر گرفته بودیم. اینکه حداقل برای سمتی که عنوان کرده بود تشریفاتی و بی‌ارزش است، اقدام نکند و اشتیاق رسیدن به آن را نداشته باشد.
با این حال طباطبایی نه تنها در سکوت خبری به سوریه رفت و در انتخابات شرکت کرد بلکه مشخص است پیش از این سفر هیچ تلاشی هم برای پیروزی در انتخابات انجام نداده بوده. او در همین انتخابات هم رقابت را به رئیس فدراسیون عراق واگذار کرد و این عراقی رئیس بعدی غرب آسیا شد.
حالا مشخص نیست طباطبایی چرا برای چنین سمتی کاندیدا شده و آیا آنقدر کار مشحون را ساده تصور می‌کرد که بدون مقدمه‌چینی راهی سوریه شده بود؟