گزارش
باستین شواین‌اشتایگر سه بازیکن متفاوت بود. این ستاره آلمانی که اخیراً از فوتبال کناره‌گیری کرده، یکی از درخشان‌ترین دوران‌های بازی را در میان بازیکنان سال‌های اخیر داشته است. او در جام جهانی 2006 به عنوان بال به تیم ملی آلمان راه یافت و سپس یکی از بهترین هافبک‌های میانی دنیا شد. او در نهایت در شیکاگو فایر در پست مدافع میانی هم به میدان رفت. شواینی 35ساله هرچند که در اواخر دوران بازی‌اش افت کرد اما برای یک دهه عضوی حیاتی از تیم ملی آلمان بود.
شواین‌اشتایگر در سال‌های 2012 تا 2014 نقش بسیار مهمی برای باشگاه و تیم ملی کشورش داشت. آن دوران کاملاً متعلق به آلمان بود. در آن دوره سه فینالیست لیگ قهرمانان از آلمان بودند (بایرن مونیخ دو بار و بوروسیا دورتموند یک بار)، بایرن با او در سال 2014 به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رسید و آلمان هم با حضور او فاتح جام جهانی 2014 شد. عجیب نیست که شواین‌اشتایگر در تمامی این افتخارات نقش مهمی را ایفا می‌کرد.
هر چند بایرن در فینال لیگ قهرمانان در سال 2012 در خانه مقابل چلسی شکست خورد اما آنها در سال بعد توانستند دورتموند را در دیدار نهایی ببرند و برای اولین بار پس از سال 2001 قهرمان اروپا شوند. شواین‌اشتایگر در این دو فینال بهترین بازیکن زمین نبود (در فینال اول دیدیه دروگبا و در فینال دوم مانوئل نویر بهترین بودند) اما او کارش را به شکلی عالی انجام می‌داد: اینکه خط میانی را پاک‌سازی کند و از عقب بازیسازی کند و حملات را ترتیب دهد.
او اما در فینال جام جهانی 2014 بهترین بازیکن زمین بود؛ البته این عنوان به صورت رسمی به ماریو گوتزه، زننده تنها گل مسابقه رسید. آرژانتین اگر گونسالو ایگواین کمی از ویژگی‌های همیشگی‌اش فاصله می‌گرفت قهرمان می‌شد اما دلیل اصلی اینکه آلمان توانست تا حد زیادی حملات آرژانتین را خنثی کند حضور شواین‌اشتایگر بود که در طول 120 دقیقه لیونل مسی را مهار کرده بود.
بازیکنی که قلب و روح آلمان بود، در آن بازی مسی را از میانه زمین دور کرد، یعنی جایی که او بیش از هر نقطه دیگری می‌توانست خطرناک باشد. به این ترتیب مسی مجبور شد به کناره‌ها برود یا اینکه سعی کند از خط آفساید مدافعان حریف عبور کند. شواین‌اشتایگر در آن بازی بیشترین پاس موفق را هم داشت.
آن بازی و آن نتیجه متفاوت از چیزی بود که در دو جام جهانی اول شواین‌اشتایگر رقم خورد. او در سال 2006 به عنوان بالی 22 ساله در جام جهانی بازی کرد. او هرگز سریع‌ترین بال دنیا نبود اما قدرت بازیسازی او باعث شد که بعدها به مرکز زمین برود. آلمان با شواین‌اشتایگر در جام جهانی 2006 به نیمه‌نهایی رسید اما مقابل ایتالیا، تیم قهرمان این رقابت‌ها شکست خورد. آلمان البته پرتغال را در دیدار رده‌بندی شکست داد و شواین‌اشتایگر دو گل زیبا از راه دور به پرتغال زد.
او در سال 2010 هم خوش درخشید و کمک کرد که تیم جوان آلمان همبستگی لازم را پیدا کند. او خط میانی تیم را کنترل می‌کرد. آلمان در این مسابقات هم مقابل تیم قهرمان شکست خورد و حذف شد، که این بار اسپانیا بود. آلمان در دیدار رده‌بندی اروگوئه را شکست داد. این بار شواین‌اشتایگر در تیم منتخب جام حضور یافت و کاملاً هم شایسته‌اش بود.
افول شواین‌اشتایگر مانند سقوط بایرن در اروپا سریع و بی‌رحمانه اتفاق افتاد. پس از آنکه مصدومیت‌ها باعث شدند که افت او شدت پیدا کند، او به منچستریونایتد رفت و بازیکنی کاملاً معمولی برای این تیم شد. ژوزه مورینیو او را به تیم دوم تبعید کرد. او سپس به شیکاگو فایر در MLS رفت، ولی کمتر کسی از بازی‌های او در این مسابقات یاد خواهد کرد.
او در یک فصل و نیم حضور در شیکاگو، در پست مدافع میانی هم بازی کرد. شواینی دیگر توان خود را از دست داده بود. البته همچنان خوب بود اما دیگر روزهایی که می‌توانست با وجود مصدومیت، بهترین بازیکن دنیا را در جام جهانی مهار کند گذشته بود.
شواین‌اشتایگر بهترین بازیکن آلمانی دهه اخیر نبود، بلکه این عنوان را باید به هم‌تیمی او در بایرن، یعنی فیلیپ لام داد. او اما بی‌تردید پس از لام در رده دوم قرار می‌گیرد اما برای چند سال، بازیکنی نبود که در مرکز میدان در حد شواین‌اشتایگر بازی کند و البته مانند او فاتح همه جام‌ها شود.