شکوفه موسوی

طی چند روز گذشته خبر صادر نشدن رضایتنامه سارا شیربیگی خانم گل فوتسال آسیا در صدر اخبار ورزش زنان بود. خبری که خیلی‌ها با خواندن عدد 50 میلیونی رقم قرارداد شیربیگی خنده‌شان می‌گرفت و باور نمی‌کردند بهترین گلزن فوتسال آسیا برای یک فصل بازی در لیگ ایران چنین رقمی را دریافت می‌کند و حالا ممکن است برای اینکه سال بعد بتواند در تیم دیگری بازی کند مجبور به پرداخت تمام این رقم باشد.
تا لحظه نگارش این مطلب پس از مذاکرات بسیار، تیم نامی نو راضی شد پولی از سارا بابت دریافت رضایتنامه‌اش نگیرد اما تنها چند ساعت باقی‌‌ ‌مانده به پایان مهلت نقل و انتقالات، هنوز خبری از رضایتنامه نبود و امیدواریم زمانی که این مطلب را می‌خوانید این اتفاق افتاده باشد.
اما جدا از تمام این حواشی مسأله‌ای که بیش از هر چیز جای تحلیل و بررسی دارد شیوه قرارداد بستن ورزشکاران زن در لیگ های برتر رشته‌شان است.
 آیا دختران ایران با دانش حقوقی کافی پای میز مذاکره با باشگاه‌ها می‌نشینند؟ آیا در لیگ‌های ورزش زنان، مدیران باشگاه‌ها در زمان بستن قرارداد فقط به فکر منفعت خودشان هستند یا بندهای احتمالی را برای حفظ حقوق زنان در نظر می‌گیرند؟ پاسخ این سوالات هرچه باشد، حقیقت این است که بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای لیگ‌های زنان ایران تجربه عدم پرداخت به موقع مبلغ قرارداد، عمل نکردن باشگاه‌ها به بندهای قرارداد، گم شدن پاداش‌های قهرمانی و بردهایشان، پرداخت نصفه و نیمه مبلغ قرارداد و موارد اینچنینی را در خاطرات دوران کاریشان دارند.
 رقم های رد و بدل شده در لیگ‌های زنان چندان چشمگیر نیست.
هیچ‌کدامشان به یکصد میلیون تومان هم نمی‌رسد و در بهترین حالت در حوالی 50 میلیون تومان می‌چرخد.
در برخی رشته‌ها دستمزدها به زور به ده میلیون تومان می‌رسد و هنوز هستند بازیکنانی که در نهایت در یک فصل لیگ چیزی شبیه به رایگان مسابقه می‌دهند.
شرایط به گونه‌ای ‌است که اگر در پایان فصلی بشنویم بازیکنی تمام رقم قراردادش را به موقع دریافت کرده، اتفاق مهم و بزرگی است.
 رقم قراردادها گاهی آنقدر پایین است که ارزش دوندگی و هزینه برای حق‌الزحمه وکیل را ندارد. البته نباید فراموش کرد که همین شرایط امروز هم شرایطی به مراتب بهتر از دهه‌های قبل است و خوشبختانه در بسیاری از تیم‌ها بازیکنان رقم اندک قراردادشان را کامل دریافت می‌کنند.
 در اکثر رشته‌ها فقدان روانشناس، مربی تغذیه، ماساژور، فیزیوتراپ و پزشک اختصاصی وجود دارد و هر سال هم تکرار شده است و معلوم نیست چه زمانی این موضوع حل می‌شود و تیمداری در ورزش زنان روالی حرفه‌ای را در پیش می‌گیرد اما با توجه به اینکه در آستانه آغاز لیگ‌های برتر زنانیم بد نیست دختران ورزشکار پیش از عقد قرارداد با مشاوران حقوقی مشورت کنند و اگر مربی تغذیه، فیزیوتراپ و روانشناس را در کنار خود ندارند حداقل یک وکیل و مشاور حقوقی در کنار خود داشته باشند تا برای دریافت رقم‌های چند میلیونی خود مجبور نباشند ماه‌ها بدون نتیجه بدوند.