سامان موحدیراد
دورتموند دو شب پیش در حالی جام قهرمانی سوپر جام باشگاههای آلمان را بالای سر برد که در طول یک فصل گذشته نه در لیگ و نه در جام حذفی برنده هیچ جامی نشده بود و این بایرن بود که هر دو جام مهم فوتبال آلمان را از آن خود کرده بود اما بنا به تصمیم برگزارکنندگان رقابتهای فوتبال در آلمان بازی سوپرجام یک هفته مانده به شروع بوندسلیگا بین قهرمان بلامنازع سال گذشته فوتبال آلمان و تیم دوم لیگ برگزار شد. چرا؟ به این دلیل که فوتبال در آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر منبع درآمد و عامل سرگرمی و خوشی مردم است.
از طرف دیگر برگزاری هر باره این رقابت در یک زمان مشخص نشاندهنده اهمیتی است که برگزارکنندگان آن رقابتها برای مسابقاتشان قائل هستند.
موضوعی که هم نفعش به باشگاهها میرسد و هم مردم را سرگرم و هیجانزده میکند.
حالا بیاییم همین موضوع مشابه را در ایران و در فصل گذشته بررسی کنیم. پرسپولیس درست مثل بایرن مونیخ بعد از یک فصل پرهیجان قهرمانی همزمان لیگ برتر و جام حذفی را کسب کرد. در حالی که همه هواداران این تیم منتظر جام سوم بودند تا سهگانه در سال هتتریک کردنشان در لیگ آنها را در آسمانها نگه دارد خبر رسید که خبری از بازی سوپر جام نیست و جام سوم پرسپولیس بدون انجام بازی و صرفاً با تصویب در جلسه سازمان لیگ به این تیم تعلق گرفت. در غیرحرفهای بودن لیگ کشورمان همین بس که با تجربه دو دهه برگزاری هنوز به فکرشان نرسیده بود اگر یک تیم همزمان برنده لیگ و جام حذفی شود باید چه تصمیمی بگیرند و تازه این تصمیم را در سال 1398 گرفتند و آن هم تصمیمی بود کاملاً به ضرر چرخه مالی فوتبال در ایران. البته نباید تعجب کرد چرا که سازمان لیگ تازه چند سالی است که به فکر برگزاری رقابتهای سوپر جام افتاده و احتمالاً وقتی این تصمیم را میگرفت فکرش را نمیکرد روزگاری دیدار استقلال و پرسپولیس یا پرسپولیس و سپاهان هم ممکن است با همه حواشی و داستانهایش در قالب این رقابتها برگزار شود. ترس از برگزاری رقابتهای پر هیجان به دلیل ناتوانی سازمان لیگ در فراهم نمودن زیرساختهایی که تنشهای ورزشگاهها را کمتر و امنیت آن را بالاتر میبرد موجب شده تا این سازمان در مواقع حساسی مثل دیدار امسال پرسپولیس و سپاهان عطای برگزاری رقابت سوپر جام و اسپانسری و درآمدهای آن را به لقایش ببخشد. در واقع هر وقت قافیه تنگ میآید سازمان لیگ از زیر وظایف خود شانه خالی میکند تا یک وقت مثل فینال جام حذفی ناتوانی بیش از حد آنها در برگزاری یک رقابت ساده به چشم نیاید.