سام ستارزاده
باشگاه زنیت مالکوم را با طعنه به حضور یکروزه وی در رم در تاریخ 22 جولای سال گذشته معارفه کرد. باشگاه رم نیز در اکانت رسمی توئیتر خود خشاب این طعنه را اینچنین به‌سوی هافبک برزیلی گرفت که هیچ‌گاه جزئی از تاریخ جالوروسی نشد: «داشتن تو افتخار عظیمی برای ما بود. حالا تمام عظمتت را به لیگ روسیه ببر. در زنیت موفق باشی.» مالکوم فلیپه دی اولیویرا، هافبک و وینگر ریزنقش، خلاق و تکنیکی سابق بارسلونا به‌قدری مستعد بود که بتواند در پیراهن سلسائو و در رقابت‌های ملی معتبر اخیر، از جمله کوپا آمه‌ریکا، مهارت‌های خود را به فوتبال دیکته کند ولی یک تصمیم اشتباه او را از یک برگ برنده درون مستطیل سبز به یک سلاح اسباب‌بازی گرانقیمت بدل ساخت که در کری‌خوانی‌های میان باشگاه‌ها نقش پررنگ‌تری از مسابقات بزرگ دارد.
مالکوم باشگاهی را که برای خرید وی جدیت قابل ستایشی از خود نشان داده بود رها کرد تا به باشگاهی بپیوندد که ستاره‌های نامی قدیمی جایی برای درخشش وی باقی نمی‌گذاشتند. وی در سال دوم حضورش در بوردو، باشگاهی که حتی در دور گروهی لیگ اروپا حاضر نبود تا به کانون توجهات نزدیک باشد، چنان درخشید که چشمان استعدادیاب‌های جالوروسی را گرفت.
در 20 سالگی خود، مالکوم روی بیش از 40 درصد گل‌های زده ششمین خط حمله برتر لوشامپیونا تأثیر مستقیم داشت و با وجود اینکه هیچ‌گاه مهاجم هدف نبود، در انتهای فصل برترین گلزن ژیروندین‌ها شد. اینکه یکی از چهار ضلع نیمه‌نهایی آن سال لیگ قهرمانان اروپا برای جذب پدیده برزیلی و سرمایه‌گذاری بلندمدت روی وی اعلام آمادگی کرده بود پاداش کم ارزشی برای فصل درخشان مالکوم نبود.
اشتباه از انتخاب خود مالکوم بود. بی‌شک هنگامی که وی به انتقال 41 میلیون یورویی به بلوگرانا تن داد می‌دانست بازیکنانی مانند آرتورو ویدال و آرتور ملو در خط میانی و فلیپه کوتینیو و عثمان دمبله گرانقیمت در کناره‌های خط آتش فرصت چندانی برای خودنمایی او باقی نمی‌گذارند. این را هم می‌دانست که تا چه اندازه نیاز به حضور در زمین دارد چرا که تیته، سرمربی تیم ملی برزیل نیز وی را زیر نظر داشت و حتی برای فراخواندن وی به نخستین اردوی تدارکاتی سلسائو پس از جام‌جهانی 2018 برنامه‌ریزی کرده بود.
کاتالان‌ها تابستان گذشته ضربه سر معروف کوستاس مانولاس را که رؤیای شیرین‌شان را به کابوس بدل ساخته بود فراموش نکرده بودند. هایجک مالکوم فرصت مناسبی برای انتقام قلب‌های التیام‌ناپذیر بارسلونا بود که در چارچوب زمین مسابقه حریف رم نشده بودند (نه اینکه نتوانسته باشند؛ نخواستند باشند!) شاید چندان برای‌شان مهم نبود که حتی کارلس آلنیای 21 ساله که از 7 سالگی در آکادمی لاماسیا در حال رشد است بیشتر از مالکوم به بازی گرفته شود. برای‌شان اهمیت چندانی نداشت که مالکوم 41 میلیون یورویی تنها چهار گل در کل فصل به ثمر برساند؛ هرچند که یکی از آن گل‌ها که در دور رفت نیمه‌نهایی کوپادل‌ری زده شد جلوی شکست خانگی آبی‌واناری‌ها برابر رقیب سنتی، رئال مادرید را گرفت اما همه اینها باید برای خود مالکوم مهم می‌بود. او در سنی بود که می‌توانست با یک انتخاب صحیح به خودش خدمت کند و دستیابی به محال‌ترین آرزوهای ورزشی هر برزیلی را برای خود ممکن سازد ولی اکنون با تمام عظمت و استعدادش به سن‌پترزبورگ کوچ کرد؛ جایی هم‌رده خانه قبلی‌اش.