نابی استایلز بود که این مدافع را از تیم‌های پایه ناتینگهام شناسایی کرد و الکس فرگوسن در جریان یک بازی اسنوکر او را متقاعد کرد که به یونایتد برود. او در فینال 1992 بازی کرد و سپس هفت بار برای تیم اصلی یونایتد به میدان رفت، هرچند که در نهایت گری نویل توانست بر او غلبه کند و مدافع راست اصلی یونایتد شود. او تا سال 1998 در اولدترافورد ماند و سپس به اورتون فروخته شد تا بتواند بیشتر به میدان برود اما هاوارد کندال، مربی اورتون اخراج شد و جایش را به والتر اسمیت داد. اوکین هم جایش را در تیم از دست داد و به بولتون، بلکپول و سپس هاید یونایتد پیوست و در این تیم به فوتبالش خاتمه داد. او در مصاحبه‌ای که اخیراً انجام داده گفته که به اندازه گری نویل سخت‌کوش نبود و بهای همین را پرداخت: «می‌گفتند تکنیک من بهتر از گری است. من نمی‌خواهم متکبرانه حرف بزنم اما در آن هنگام من بازیکن بهتری بودم اما او ذهنیت متفاوتی داشت. او فوتبال را زندگی می‌کرد و نفس می‌کشید، ولی من نه. تفاوت ما همین بود. من به تکنیکم اتکا داشتم تا به جایگاهم برسم اما برای اینکه در اوج بمانید باید 100 درصد تعهد داشته باشید.» اوکین که حالا 44 سال دارد، مدرسه فوتبال AOK را در نزدیکی خانه‌اش در دارون لانکاشایر به راه انداخته است.