دنیل ادواردز


لیونل مسی لحظات خودش را داشت اما نبرد دو اسطوره بارسلونا در نهایت یک برنده آشکار داشت. دنی آلوز و مسی تیم‌شان را در نیمه نهایی کوپا آمه‌ریکا رهبری کردند اما برزیل توانست 2 بر صفر به پیروزی برسد و آلوز با یک بازی فوق‌العاده تیمش را به سوی پیروزی هدایت کرد تا 90 دقیقه با قهرمانی در خاک خودی فاصله داشته باشند.
اجازه ندهید سابقه نسبتا برابر دو غول آمریکای جنوبی شما را به اشتباه بیندازد. برزیل و آرژانتین در این سوپرکلاسیکو با وضعیتی کاملا متفاوت به مصاف هم رفتند. مردان تیته در سه سال کار با این مربی به یک واحد یکپارچه و منسجم تبدیل شده‌اند؛ آنها در این مدت که مربی سابق کورینتیانس بعد از حذف تحقیرآمیز از مرحله گروهی کوپای قبلی در سال 2016 جای دونگا را گرفت، تنها دو بار طعم شکست را چشیده‌اند.
نام‌های جدیدی که به فهرست تیم اضافه شدند، مثل اورتون و آرتور، بی‌وقفه برای تیمی زحمت می‌کشند که می‌داند در زمین چه برنامه‌ای را دنبال می‌کند و بر اساس آن عمل می‌کند. آرژانتین اما کار زیادی در پیش دارد.
شکاف بزرگ میان آماده‌سازی و کیفیت دو تیم خیلی زود خودش را نشان داد. برزیل از ابتدای بازی با حمایت هواداران پرشور خود کنترل مسابقه را به دست گرفت و شب سختی را در بلوهوریزونته برای آلبی سلسته رقم زد. بازیکنان لیونل اسکالونی هم که فرصت زیادی برای کار با توپ پیدا نمی‌کردند، تلاش زیادی برای دورکردن خطر اورتون، روبرتو فیرمینو و گابریل ژسوس از خود نشان دادند.
اورتون به راحتی در جیب خوان فویت که پدیده آرژانتین در دفاع راست است، قرار داشت اما آن طرف برزیل به راحتی به آنچه می‌خواست رسید. شاید نیازی به تذکر نباشد که آلوز در 36 سالگی در کمال انگیزه و طراوت آن هم بعد از مصدومیت‌های طولانی، الهام‌بخش این قسمت تیم بود. او با گرفتن توپ از لوتارو مارتینس در میانه میدان و با استفاده از ضعف دفاع آرژانتین با یک پاس عالی برای فیرمینو او را در موقعیت گلسازی قرار داد و گل اول توسط ژسوس زده شد تا به 600 دقیقه قحطی گل او در رقابت‌های رسمی پایان داده شود.
بعد از آن آرژانتین فشار زیادی به میزبان آورد و اگر خوش‌شانسی و تیرک دروازه برزیل نبود شاید می‌توانست به بازی برگردد. ضربه سر آگوئرو و شوت مسی که نسبت به بازی‌های قبلی‌اش در این تورنمنت پیشرفت زیادی کرده بود، با واکنش‌های آلیسون به جایی نرسید. سلسائو به نظر راضی می‌رسید از اینکه با کمترین اختلاف به پیروزی برسد و منتظر بهره گرفتن از فرصت‌هایی بود که به دست می‌آمد. 20 دقیقه قبل از پایان این فرصت پیش آمد. در حالی که همه تیم آرژانتین به خطا روی آگوئرو اعتراض داشتند، آن طرف زمین ژسوس بدون کمترین مقاومتی از سوی مدافعان آرژانتین پیش می‌تاخت و بعد از گره زدن هم تیمی‌اش در منچسترسیتی، نیکلاس اوتامندی با تواضع لطف فیرمینو را جبران کرد و به او پاس گل داد.
این بازی اما به آلوز تعلق داشت. ابتدا مارکوس آکانیا و بعد آنخل دی‌ماریا این جنگجوی قدیمی را آزمایش کردند که در زمان حمله دردسری همیشگی برای آرژانتین بود و در دفاع به ندرت یک قدم اشتباه بر می‌داشت.
کدام مدافع راستی را سراغ دارید که بتواند نقش بازیسازی تیم را نیز بر عهده بگیرد؟ آلوز بیش از هر بازیکن دیگری در برزیل پاس داد، 30 تا بیشتر از آرتور در خط میانی. او برای این تیم حیاتی است و وقتی بازی می‌کند، مثل دیدار با پرو، گویا همه تیم را با خودش بلند می‌کند.
آلوز و مسی تنها بازماندگان آخرین دیدار آرژانتین و برزیل در بلوهوریزونته در یک دیدار رسمی هستند. در سال 2007، این مدافع راست از روی نیمکت به بازی رفت تا گل سوم تیمش را در برد 3 بر صفر بزند؛ این نخستین بار از چهار فینالی بود که جادوگر بارسلونا با تیم ملی کشورش بازنده شد.
12 سال بعد، لئو تمام توانش را در اختیار تیمی گذاشت که همچنان در مسیر پیشرفت قدم برمی‌دارد اما کافی نبود اما آلوز به فینال رفت و این شانس را دارد که یک قهرمانی دیگر با برزیل به دست آورد؛ این موفقیت بزرگی برای بازیکنی است که تیمش را در این کوپا به جلو می‌برد.
منبع: سایت گل

نکات آماری
 برزیل هرگز یک مسابقه رسمی در خانه را به آرژانتین نباخته، این تیم در 11 بازی 9 برد و 2 تساوی به دست آورده.
 برزیل در پنج مسابقه آخرش در کوپا آمه‌ریکا برابر آرژانتین به پیروزی رسیده است. (در سال‌های 1995 و 1999 و 2004 و 2007 و 2019)
 برزیل از سال 1979 هر گاه در یک مسابقه کوپا آمه‌ریکا گل اول را زده، نباخته است.
آرژانتین در این مسابقه 10 ضربه بیشتر به سمت دروازه برزیل زد، 14 در برابر 4.
 روبرتو فیرمینو روی نصف گل‌های برزیل در این کوپا آمه‌ریکا نقش مستقیم داشته، او دو گل زده و 3 پاس گل داده تا برزیل 10 گله شود.
 آلیسون بکر در 9 بازی آخرش برای تیم ملی برزیل و لیورپول دروازه‌اش را بسته نگه داشته. او آخرین بار 14 اردیبهشت گل خورده است.