آرمن ساروخانیان
یکی از وجوه مهم کار مارک ویلموتس که تمریناتش با تیم ملی را از دیروز شروع کرد ارتباط با رسانه‌ها خواهد بود. این رسانه‌ها هستند که قرار است فعالیت‌های مربی بلژیکی در تیم ملی را پوشش دهند و تنها با ارتباط مناسب و دوسویه است که می‌توان تصویر دقیقی از عملکرد او ارائه داد، ولی با سختگیری‌هایی که فدراسیون فوتبال برای پوشش خبری تیم ملی در نظر گرفته، به سختی می‌توان تصور کرد که رسانه‌ها بتوانند ارتباط حرفه‌ای موثری با ویلموتس داشته باشند.
دوره حضور هشت ساله کی‌روش در تهران هرچند به ارتقای کیفیت تیم ملی کمک کرد و با نتایج خیلی خوبی همراه بود، ولی مربی پرتغالی به دلایل متعدد از رسانه‌ها فاصله داشت و این ارتباط هرگز شکل نگرفت.
کی‌روش در ورود به تهران گاردی علیه رسانه‌ها نداشت، ولی فدراسیون نتوانست ارتباط مناسبی بین سرمربی تیم ملی و رسانه‌ها تعریف کند و از طرف دیگر رفتار برخی از خبرنگاران هم حرفه‌ای نبود تا مربی پرتغالی ترجیح بدهد خودش را ایزوله کند.
فدراسیون فوتبال در شروع کار ویلموتس تصمیم گرفته مثل دوره کی‌روش در این حوزه بی‌تفاوت نباشد، ولی به جای متد حرفه‌ای و اصولی رویه سختگیرانه‌ای در پیش گرفته که تنها برای شرایط خاص و تورنمنت‌‌های حساس استفاده می‌شود.
با تصمیم فدراسیون، خبرنگاران برای حضور در تمرینات تیم ملی نیاز به یک کارت شناسایی مجزا دارند. آنها اجازه خواهند داشت تنها 20 دقیقه از تمرینات تیم ملی را تماشا کنند و مصاحبه با سرمربی و بازیکنان تنها محدود به کنفرانس مطبوعاتی خواهد بود.
این برخورد سختگیرانه که تنها در تورنمنت‌ها و پیش از بازی‌های حساس کاربرد دارد، به برقراری رابطه سالم بین رسانه‌ها و تیم ملی کمکی نمی‌کند. ارتباط حرفه‌ای و شفاف بین این دو بخش می‌تواند از به‌وجود آمدن شایعات و حاشیه‌ها جلوگیری کند، در حالی که فاصله انداختن بین خبرنگاران و تیم ملی نقاط تاریکی باقی می‌گذارد و به ابهامات دامن می‌زند.
ظاهرا فدراسیون نگران است که با باز گذاشتن دست مطبوعات کار از دست آنها خارج شود، در حالی که مدیریت رسانه‌ای توانا اجازه چنین کاری نخواهد داد و می‌تواند این ارتباط را کنترل کند. فدراسیون بارها در روزهای سخت از رسانه‌ها کمک خواسته و حالا هم باید به همان رسانه‌ها اعتماد کند، نه اینکه با سختگیری بی‌دلیل صورت مساله را پاک کند و مانع کار حرفه‌ای آنها شود.