امیر اسدی
روزبه چشمی قول و قرار خود را با باشگاه‌های خارجی گذاشته و قرار نیست برای فصل بعد پیراهن استقلال را بپوشد. این نکته‌ای است که همه می‌دانیم و البته از مذاکره مدافع - هافبک استقلال با باشگاه‌هایی از قطر و ترکیه خبر داریم. مهم‌ترین مساله درباره انتقال روزبه چشمی، اشتباهی است که باشگاه استقلال مرتکب شده و سودی میلیاردی را از کف داده.
مدیران استقلال از مدت‌ها قبل می‌دانستند که روزبه چشمی تا چه تاریخی قرارداد دارد و چه زمانی بازیکن آزاد می‌شود. فصل قبل و وقتی چشمی پیشنهادی برای بازی در لیگ ستارگان قطر دریافت کرد، باشگاه استقلال با جدایی او مخالفت کرد. اگر در آن مقطع استقلال چشمی را به باشگاه قطری می‌فروخت حداقل 300 هزار دلار نصیبش می‌شد. مبلغی در حدود 4 تا 5 میلیارد تومان که می‌توانست بخشی از مشکلات استقلال را حل کند.
جدایی روزبه چشمی از استقلال، بدون حتی یک ریال دریافتی را می‌توان فاجعه‌ای مدیریتی دانست. کدام باشگاهی را در فوتبال جهان می‌شناسید با بازیکنی که یک بازی در جام جهانی 2018 انجام داده و 2 بار هم در جام ملت‌های آسیا به میدان رفته، قرارداد جدیدی امضا نکند و یا حق انتقالی نگیرد. استقلال حتی مانند ذوب‌آهن هم عمل نکرد، باشگاهی که وقتی دید قرارداد مرتضی تبریزی رو به پایان است، او را با رقمی در حدود 2 میلیارد تومان فروخت تا درآمدزایی کند.
در فوتبال جهان، وقتی قرارداد بازیکنی رو به پایان است، یا پیشنهاد تمدید را پیش رویش می‌گذارند و یا او را به باشگاهی دیگر می‌فروشند. در ایران اما خبری از این درآمدزایی‌ها نیست. استقلال تا روز آخر از روزبه چشمی استفاده کرد و در نهایت هم از انتقال احتمالی او به قطر یا ترکیه سودی عایدش نخواهد شد.
استقلال در این ماه‌های اخیر، حتی یک بار هم برای تمدید قرارداد با روزبه چشمی تلاش نکرد و البته پیشنهاد انتقال او به باشگاهی دیگر را نپذیرفت. حالا روزبه چشمی که حدود 5 سال در استقلال پرورش یافته، به بازیکنی باتجربه و پخته تبدیل شده و البته پیراهن تیم ملی را هم پوشیده، بدون ریالی پرداخت حق انتقال به باشگاهی جدید می‌رود و تمام مبلغ قرارداد را فقط خودش دریافت می‌کند.
اما نمونه‌ای دیگر. استقلال در نقل و انتقالات تابستانی، الحاجی گرو را از اوسترسوند جذب کرد. باشگاه سوئدی برای این انتقال و صدور رضایتنامه، مبلغی چند صد هزار دلاری گرفت و به گرو مجوز جدایی داد. مهاجم نیجریه‌ای اما در استقلال روزهای موفقی را سپری نکرد و باشگاه مجبور شد او را از فهرست کنار بگذارد و قراردادش را فسخ کند. اوسترسوند اما با باهوشی تمام، گرو را به‌عنوان بازیکن آزاد به سوئد برگرداند و از او در آلونسکان- لیگ سوئد -استفاده کرد. این نمونه‌ای از راهکارهای درآمدزایی است که در استقلال و قریب به اتفاق باشگاه‌های ایرانی مشاهده نمی‌کنیم.
حدود دو دهه قبل، امیر عابدینی مدیرعامل پرسپولیس بود و مهدی مهدوی‌کیا هم به بوخوم و سپس هامبورگ رفت. تا سال‌ها، پرسپولیس از انتقال مهدوی‌کیا به هامبورگ سود می‌کرد و چند صد هزار مارک نصیبش می‌شد. یا همین علیرضا جهانبخش، ستاره ایرانی برایتون. جهانبخش وقتی از نایمخن به آلکمار و سپس برایتون رفت، باز هم باشگاه رشتی درآمدزایی داشت و این به دلیل امضای قرارداد مناسب و بلندمدت با بازیکن جوانی بود که حالا یکی از ستاره‌های تیم ملی است.
استقلال اما به جای درآمدزایی دنبال راهی است که تا دقیقه 90 از بازیکنان کلیدی‌اش استفاده کند. اتفاقی عجیب که قابل هضم نیست. به نظر شما، اگر روزبه چشمی این فصل در استقلال حضور نداشت، چه اتفاقی می‌افتاد؟ اگر می‌رفت اما استقلال صاحب 5 میلیارد پول می‌شد. مبلغی که در باشگاه‌های دولتی نه دریافتش مهم است و نه تلاش برای به‌دست آوردنش.