دوری چند ماهه سوشا مکانی از فوتبال، دلیلی جز جراحی زانوی او نداشت و حالا خودش می‌گوید که تا یکی دو هفته دیگر به دروازه میوندالن بازمی‌گردد: «برنامه‌ریزی ما به گونه‌ای بود که طی 6 یا 7 ماه بتوانم بازی کنم. این برنامه‌ریزی به جایی رسید که حدوداً 7 ماه از جراحی من می‌گذرد و خوشبختانه پروسه درمان خیلی خوب پیش رفت. الان هم شرایط بازی را به دست آورده‌ام و تا چند روز دیگر آزمایش قدرت را که آزمایش نهایی است، انجام می‌دهم که اگر این آزمایش را با موفقیت پشت‌سر بگذارم تا چند روز دیگر می‌توانم بازی کنم. البته فعلاً لیگ تعطیل است چرا که جام جهانی جوانان دارد برگزار می‌شود و چند بازیکن از لیگ نروژ هم در این رقابت‌ها حضور دارند. به خاطر همین مسابقات 20 روز لیگ نروژ تعطیل شده اما دو هفته دیگر که بازی‌ها شروع شود، می‌توانم بازی کنم.»
سوشا درباره میوندالن و لیگ نروژ هم خیلی حرف زده اما گفته‌هایش درباره قهرمانی پرسپولیس که به ماجراهای جدایی او از این تیم ختم می‌شود، جذابیت بیشتری دارد: «خدا را شکر که پرسپولیس با شرایطی که برانکو و دستیارانش برای این تیم به وجود آورده‌اند، توانسته نتایج خوبی بگیرد. آغاز این راه همان زمانی بود که من در پرسپولیس بازی می‌کردم و بازیکنان زیادی که جذب شدند، توانستند به بلوغ تاکتیکی و فنی برسند. پرسپولیس شخصیت پیدا کرده و تعداد باخت‌های پرسپولیس در این سه سال نشانگر این است که علاقه‌ای به باخت ندارد. البته زمانی که ما در پرسپولیس بودیم، شرایط فرق می‌کرد چرا که برانکو تازه به ایران آمده بود و تیمی را در اختیار گرفت که خودش آن را نبسته بود. خوشبختانه تیم شرایط خوبی پیدا کرد به طوری که از انتهای جدول خودمان را به صدر رساندیم اما اتفاقاتی را برای پرسپولیس رقم زدند که موفق نشویم.»
چه کسانی و کدام اتفاقات در نظر سوشا هستند که قهرمان نشدن پرسپولیس در لیگ پانزدهم را به مسائل غیرفوتبالی ربط داده؟ این پاسخ اوست: «همه آن کارها به خاطر این بود که ما می‌توانستیم خیلی راحت آن سال قهرمان لیگ شویم اما برخی کارها را انجام دادند تا نتیجه نگیریم. تیمی که از انتهای جدول در حد قهرمان ظاهر شد، می‌توانست قهرمان شود اما اتفاقات غیرفوتبالی رقم خورد تا در نهایت ما قهرمان نشویم. به‌عنوان یک هوادار پرسپولیس خوشحالم که این تیم سه سال پیاپی قهرمان لیگ برتر شد و جام قهرمانی را تقدیم هوادارانی کرد که بهترین هواداران دنیا هستند. پرسپولیس کادر‌فنی لایقی دارد و امیدوارم فصل آینده بتواند قهرمان آسیا شود. الان تنها چیزی که هواداران پرسپولیس را خوشحال می‌کند این است که پرسپولیس قهرمان آسیا شود و البته این تیم هم شایستگی‌اش را دارد.»
از حرف‌های سوشا این‌طور برمی‌آید که بابت قهرمان نشدن با پرسپولیس، هنوز حسرت می‌خورد: «بله، حسرت می‌خورم. من از تیم قهرمان ایران به پرسپولیس آمدم و می‌خواستم دوباره قهرمان لیگ شوم چرا که با بزرگترین باشگاه آسیا قهرمان شدن مزه دیگری دارد. در طول دو سالی که در پرسپولیس بودم و بخصوص در سال دوم می‌دانید که چه شرایط سختی داشتیم. نمی‌خواهم کسی را مقصر جلوه دهم و برای خودم بهانه بیاورم اما اتفاقات زیادی رخ داد. الان هم اگر بخواهم حرف بزنم شاید عده‌ای ناراحت شوند اما من همه چیز حتی حرف‌هایی را که به ناحق مطرح شد، به گردن گرفتم چرا که مسوول دروازه پرسپولیس در آن سال من بودم. باید نگاهی به کارنامه آن فصل من بیندازید و ببینید چه بلاهایی سرم آمد که برخی از آنها ناخواسته و برخی هم از عمد بود. از خود باشگاه گرفته تا برخی دیگر کارهایی می‌کردند تا من را به هم بریزند چرا که دوست نداشتند من در پرسپولیس باشم. آنها با حضور من نتوانستند نقشه‌های خودشان را پیاده کنند و به همین دلیل از حضور من در پرسپولیس دل خوشی نداشتند.»
دروازه‌بان پیشین پرسپولیس اما حاضر نشده در مورد این افرادی که می‌گوید برای او و پرسپولیس مشکل تراشیدند، شفاف‌سازی کند: «من در سه هفته اول آن لیگ به ناحق محروم بودم و دلیلش را خودم هم نمی‌دانم. دروازه‌بان جایگزین من در سه هفته 8 گل خورد. بعد از آن محرومیت‌های ناحقی برای من در نظر گرفتند و بعد از نظر روحی و روانی به هم ریختم و تمرکز لازم را نداشتم که همین شد نقطه ضعف من چون می‌دانستند که در زمین فوتبال نمی‌توانند با من رقابت کنند، تصمیم گرفتند خارج از فوتبال ذهنم را به هم بریزند. در دو هفته آخر لیگ باز هم من دروازه‌بان پرسپولیس نبودم و در آن دو بازی ما گل خوردیم. دَم‌‌دست‌ترین آدم بعد از از دست رفتن قهرمانی از سوی همه افراد من بودم. می‌گفتند اگر سوشا مکانی دو گل کمتر خورده بود، پرسپولیس قهرمان می‌شد اما کسی نگفت سوشا در خیلی از بازی‌ها ناجی تیمش بود و همراه با پرسپولیس از انتهای جدول توانست به صدر جدول بیاید. کسی به این مسأله اشاره نکرد که در بازی‌هایی که من نبودم پرسپولیس گل‌های زیادی خورد. محرومیت‌های ناحقی برای من در نظر گرفتند و پرسپولیس بابت آن ضربه خورد اما خیلی‌ها گفتند که سوشا مکانی به پرسپولیس ضربه زد. دروازه‌بان دیگر پرسپولیس درست است که دروازه‌بان تیم‌ملی ازبکستان بود اما کارنامه او را ببینید که چند گل خورد. سر آخر او رفت و من ماندم که باید جواب هواداران پرسپولیس را می‌دادم. آنها در از دست رفتن قهرمانی من را مقصر می‌دانستند و شرمنده‌شان شدم چون به من اعتماد کرده بودند و آنها انتظار داشتند که پرسپولیس را قهرمان تحویل بدهیم اما 90 درصد اتفاقاتی که رخ داد، غیرفوتبالی بود. هواداران مطمئن باشند که دلیل از دست رفتن قهرمانی پرسپولیس در آن سال من نبودم اما برخی‌ها پشت من پنهان شدند که باید بگویم نزدیک است آن روزی که همه خیانت‌های‌شان افشا شود.»
محرومیت‌های سوشا مکانی را هنوز فراموش نکرده‌ایم و جالب اینکه خودش آن محرومیت‌ها را هم بهانه‌ای دانسته برای دور کردنش از پرسپولیس: «داستان پوشیدن شلوار زرد و یا هر اتفاقی که برای من رخ داد یک بهانه بود چرا که آنها می‌خواستند سوشا مکانی را از پرسپولیس دور کنند. می‌دانید چرا؟ چون من از نظر اخلاقی و فنی مورد اعتماد کادر‌فنی پرسپولیس و برانکو بودم. من مورد احترام کل کادر‌فنی بودم و فقط می‌خواستند با بد جلوه دادنم از پرسپولیس دورم کنند. می‌خواستند از من یک هیولا بسازند وگرنه پوشیدن شلوار زرد یک بهانه بود و خنده‌دار و مسخره است که کسی به خاطر پوشیدن شلوار زرد یا چند عکس محروم شود. در نهایت این محرومیت‌ها ضربه‌ای بود که به پیکره پرسپولیس وارد شد و همه پشت من قایم شدند.»
تنها کسی که سوشا در این ماجرا معرفی کرده، مسوول روابط عمومی باشگاه پرسپولیس است: «یک روز بعد از پایان لیگ پندار خمارلو علیه من مصاحبه‌ای در سایت باشگاه منتشر کرد و بعد که با علیرضا بیرانوند که تازه به پرسپولیس آمده بود، مصاحبه کرد، همان اول به او گفت تو به پستی آمده‌ای که پرسپولیس بزرگترین ضربه را از آنجا خورده است. یعنی حتی روابط عمومی باشگاه پرسپولیس هم من را مقابل هواداران قرار می‌داد تا با این کار ضعف‌های مدیریتی خودشان را بپوشانند. ببینید آنها چطور پیش مربیانم خرابم کردند که ایگور پانادیچ همه عکس‌ها و فیلم‌های من را که در صفحه اینستاگرامش گذاشته بود، حذف کرد. آقایان جنایت‌هایی در حق من کردند که قابل گفتن نیست؛ کسانی که از وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و داخل باشگاه با من دشمنی کردند، کسانی که بلاهایی سر آینده من آوردند تا به قول خودشان فوتبالم را خراب کنند. حالا خدا را شکر به جایی رسیده‌ام که همه می‌گویند دروازه‌بان برتر لیگ نروژ هستم و خیلی از دروازه‌بان‌ها آرزو دارند در جایگاه من باشند. کسانی بودند که هر هفته در برنامه تلویزیونی‌شان من را می‌کوبیدند. هیچ‌گاه کسی را نفرین نمی‌کنم اما کسانی که با آینده من بازی کردند خدا با آینده و جوانی‌شان بازی کرد و الان نیایند حرف از خدا بزنند چرا که کسانی که حق‌الناس را رعایت نمی‌کنند و حق کسی را می‌خورند، حرفشان را گوش نمی‌دهند و آنها نمی‌توانند به این قدرت‌های زودگذر تکیه کنند.»
در این مصاحبه، سوشا مکانی یکی از حسرت‌هایش را کم بازی کردن در تیم‌ملی خوانده و سپس از امیدهایش برای جلب اعتماد سرمربی جدید گفته: «آقای ویلموتس سرمربی شناخته شده‌ای است اما انتظار ندارم من را الان به تیم‌ملی دعوت کند چرا که حدود 6، 7 ماه مصدوم بودم و بازی نکردم. من مطمئنم که شایسته‌ترین‌ها به تیم‌ملی دعوت می‌شوند. اینکه سرمربی تیم‌ملی تحت تأثیر کسی قرار نگیرد، انگیزه من را چند برابر می‌کند و امیدوارم از این هفته بتوانم خودم را نشان دهم چرا که مطمئناً سرمربی تیم‌ملی کسانی را می‌بیند که در بهترین شرایط به تیم‌ملی کمک می‌کنند وگرنه هیچ مربی عاشق چشم و ابروی بازیکنی نیست. سطح فنی من به گونه‌ای بود که به تیم‌ملی کشورم کمک کنم. مطمئناً دعوت می‌شوم. خودم فکر می‌کنم راه زیادی برای رسیدن به تیم‌ملی ندارم و خیلی از تیم‌ملی دور نخواهم بود و آرزو می‌کنم که هیچ بازیکن شایسته‌ای از فهرست تیم‌ملی و همینطور از نگاه سرمربی تیم‌ملی دور نباشد. مطمئناً تیم‌ملی هر کشوری می‌تواند یک سکوی پرتاب خوب برای بازیکنان باشد. امیدوارم این شرایط فراهم شود تا جایگاهی که در تیم‌ملی کشورم پیدا می‌کنم سکوی پرتاب خوبی برای من باشد تا در آینده بتوانم به تیم‌های خیلی خوب و بزرگ در اروپا منتقل شوم.»