رسول مجیدی
روزنامه نگار
باورش سخت است که فوتبالیستی ۱۹ ساله به قهرمانی جهان برسد و در قهرمانی فرانسه نقش بسزایی داشته باشد. امباپه ۴ سال پیش این کار را کرده است. او حالا در ۲۳ سالگی می‌خواهد به دومین جام جهانی‌اش برسد و در حال حاضر هیچ کس شک ندارد که امباپه گران‌ترین بازیکن و احتمالاً بهترین بازیکن دنیاست. یک تعیین‌کننده رقابت واقعی. اگر روز امباپه باشد بعید است بتوانید متوقف‌اش کنید. سرعت او زبانزد است و قدرت تمام کنندگی‌اش را کمتر کسی دارد. هم خوب سر می‌زند و هم قابلیت بازی در دو پست مهاجم نوک و گوش چپ را دارد. برای امباپه فرقی ندارد که توپ زیر پای چپش باشد یا راست. با هر دو ضربه‌های محکمی می‌زند. علی‌رغم غرور بالایی که دارد در انجام کار تیمی و خلق موقعیت برای هم‌تیمی‌هایش پیشرو است. تکبر امباپه در زمین احتمالاً ناشی از نسلی است که در آن بزرگ شده. با وجود این، همین غرور او در بازی به کمکش آمده. همه مهاجمین قدیمی اعتقاد دارند گلزنان قهار باید خودخواه باشند و این اصلاً به مذاق امباپه بد نمی‌آید.
او در قطر تا به امروز ۵ گل زده و آقای گل مسابقات است. با توجه به خلق موقعیت‌ها و پاس گل‌هایش او در واقع مؤثرترین بازیکن قطر تا قبل از شروع مرحله یک چهارم نهایی بود. اگر می‌خواهید تفاوت روحی-روانی او با سایر گلزنان بالفطره دهه‌های گذشته را لمس کنید، بهتر است سری بزنید به دقیقه ۴5-۴4 بازی فرانسه با استرالیا. جایی که گریزمان یک توپ خوب روی محوطه شش قدم رقیب می‌فرستد و امباپه دروازه خالی را گل نمی‌کند. اثری از افسوس، مشت زدن به زمین یا دست کشیدن بر سر در او دیده نمی‌شود. حتی آه نمی‌کشد. در موارد مشابه بازیکنان بزرگ وقتی دروازه خالی را در جام جهانی از دست می‌دهند، به صورت‌شان خش می‌دهند، آه می‌کشند یا دست‌کم متعجب به جایی خیره می‌شوند اما امباپه بعد از گل نکردن آن موقعیت در حال خندیدن بود.
شماره ۱۰ فرانسه می‌داند که چقدر کارش درست است و در عین حال از تأثیر درخشش در جام جهانی برای بالا بردن قیمتش هم آگاه است. او می‌خواهد با انجام بازی‌های چشم‌نواز و زدن گل‌های به یادماندنی، همه را حریص داشتن خود با بالاترین قیمت کند تا شاید بتواند به لطف این عملکرد در قطر از دست قطری‌ها در فرانسه خلاص شود.
امباپه که یکبار جام جهانی را برده، امسال به‌دنبال رسیدن به یک هدف شخصی هم هست؛ بردن سه‌گانه جام، توپ و کفش طلای مسابقات. آخرین باری که یک فوتبالیست هم جایزه بهترین بازیکن جام را دریافت کرد و هم جام جهانی را به خانه برد، تقویم عدد ۱۹۹۴ را نشان می‌داد؛ روماریو با برزیل. بعد از آن هر سال بهترین بازیکن جام از تیمی انتخاب شد که قهرمان نشده است: رونالدو سال ۱۹۹۸، اولیور کان ۲۰۰۲، زین‌الدین زیدان ۲۰۰۶، دیه‌گو فورلان ۲۰۱۰، مسی ۲۰۱۴ و مودریچ ۲۰۱۸.
ضمناً آخرین باری که آقای گل مسابقات عضوی از تیم قهرمان بود هم بر می‌گردد به سال ۲۰۰۲، جایی که رونالدو با ۸ گل بهترین گلزن جام شد و با برزیل هم به مقام قهرمانی رسید. بعد از آن آقای گل‌ها همواره از تیمی بودند که حتی به فینال مسابقات هم نرسیدند (۲۰۰۶ کلوزه از آلمان، ۲۰۱۰ مولر از آلمان، ۲۰۱۴ خامس رودریگز از کلمبیا و ۲۰۱۸ هری کین از انگلیس).
نکته حائز اهمیت این است که آخرین باری که یک بازیکن هم بهترین بازیکن جام شد، هم آقای گل مسابقات و هم فاتح جام به ۴۰ سال پیش برمی‌گردد. به جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا. پائولو روسی در آن مسابقات با زدن ۶ گل بالاتر از رومنیگه ۵ گله و زیکوی ۴ گله آقای مسابقات شد، در فینال با ایتالیا از سد آلمان غربی گذشت و قهرمان شد و در نهایت هم به‌عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شد. آیا امباپه می‌تواند ۴ دهه بعد دوباره به چنین افتخاری برسد و همزمان جام، کفش و توپ طلا را به پاریس ببرد؟ این چیزی است که او بی‌صبرانه منتظرش است.  

آرسنال از همان جایی که قبل از تعطیلات جام جهانی کارش را تمام کرده بود، استارت بازگشت به تمرینات و از سرگرفتن فوتبال باشگاهی را زد آن هم با یک پیروزی راحت 3-0 مقابل لیون تا با این برد شیرین کمی از تلخی خبر مصدومیت ستاره برزیلی‌اش گابریل ژسوس که در اردوی تیم ملی برزیل در قطر اتفاق افتاد، بکاهد. این پیروزی قاطعانه در سوپرجام دبی به لطف گل‌های نیمه اول گابریل ماگالیائس، ادی انکتیا و فابیو ویرا به ثبت رسید. در پایان این بازی نمایشی، ضیافت ضربات پنالتی نیز به‌صورت تفننی برگزار شد که آرسنال آن را هم برد و دروازه‌بانش کارل هاین چهار پنالتی لیون را مهار کرد و توپچی‌ها با نتیجه 2-1 به برتری رسیدند. میکل آرتتا سرمربی آرسنال از نمایشی که از تیم خود می‌دید خوشحال بود. تیم او در نیمه اول کاملاً مسلط بود و وقتی گابریل ضربه کرنر مارتین اودگارد را گل کرد، با شایستگی جلو افتاد.
 ضربه پایانی و زیبای ادی انکتیا از روی پاس فابیو ویرا، برتری توپچی‌ها را دو برابر کرد و بعد از آن هم ویرا با ضربه‌ای عالی از بیرون محوطه گوشه بالایی دروازه حریف را هدف گرفت و اختلاف را به به عدد سه رساند. آرتتا در نیمه دوم یازده بازیکن تیمش را به طور کامل تغییر داد و تمام بازیکنان زیر 21 سال تیم را به داخل میدان فرستاد که آنها هم عملکرد خوبی داشتند و در مقابل تیم بسیار با تجربه‌تر لیون به پیروزی رسیدند و همچنین در ضربات پنالتی برتری داشتند.
بهترین بازیکن آرسنال در این نمایش دوستانه انکتیا بود. پس از اعلام اینکه گابریل ژسوس برای یک دوره طولانی خانه‌نشین خواهد بود، همه نگاه‌ها به سمت انکتیا برگشته است. با بیرون رفتن ژسوس، انکتیا اکنون مسئولیت هدایت خط آتش آرسنال را پس از آغاز مجدد مسابقات لیگ برتر در «باکسینگ‌دی» بر عهده خواهد داشت. نمایش او در دبی اما دلیلی برای امیدواری آرتتا و هواداران آرسنال به توانایی این بازیکن برای تحمل فشار جانشینی ژسوس بود. او از همان دقیقه اول درخشان ظاهر شد و با حرکاتش لیونی‌ها را به دردسر انداخت. انکتیا چند ماه فرصت دارد تا دوباره به همان ستاره‌ای تبدیل شود که آرسنال حاضر شد برایش چند ده میلیون پوند هزینه کند و او در شروع برای انجام این کار بسیار مثبت بود.
لیست بازنده‌های این بازی در ترکیب آرسنال هم شامل دو، سه بازیکن می‌شد از جمله سامبی لوکونگا هافبک جوان بلژیکی این تیم که عملکردش با سرعت بازی همخوانی نداشت. با توجه به بازی بسیار ضعیف لیون، آرسنال فرصت خوبی برای ارائه یک نمایش قاطعانه داشت و اکثر بازیکنان ترکیب اصلی تیم انگلیسی هم همین کار را انجام دادند اما لوکونگا نتوانست از فرصت خود برای تحت تأثیر قرار دادن آرتتا استفاده کند. او بارها صاحب توپ شد اما کار خاصی انجام نداد. الکساندر لاکازت هم دیگر بازیکن آرسنال بود که در این بازی نمره منفی گرفت. او نتوانست برابر تیم سابقش گل بزند. اگرچه این فقط یک بازی دوستانه بود، اما او همچنان دوست داشت که دروازه تیم قبلی‌اش را باز کند که این‌طور نشد.

بدبین‌ترین طرفداران فوتبال برزیل هم گمان نمی‌کردند بازی تیمشان مقابل کرواسی تا این حد گره بخورد و تیم محبوبشان مقابل کرواسی حذف شود. اولین بازی مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 2022 قطر بین دو تیم ملی فوتبال برزیل و کرواسی در ورزشگاه اجوکیشن سیتی برگزار شد. مسابقه‌ای که همه فکر می‌کردند با برد آسان برزیل تمام شود؛ اما بازی قصه‌های فراوانی داشت. برزیلی‌ها آنقدر از برد خود مطمئن بودند که در همان اتوبوس و در راه ورزشگاه به رقص پرداختند؛ اما با شروع مسابقه مشخص شد این مسابقه راحتی برای لیمویی پوشان امریکای لاتین نیست.
ترکیب سلسائو با بازی‌های قبل تفاوتی نداشت و بازیکنان کرواسی که در بازی با ژاپن هم کارشان به وقت‌های اضافی و ضربات پنالتی کشیده شد، برخلاف انتظار مشکل فیزیکی پیدا نکردند و تا آخرین ثانیه‌های بازی تا پای جان دویدند و جنگیدند. وقت قانونی بازی با وجود حملات دو تیم روی دروازه‌ها، با تساوی بدون گل تمام شد؛ اما هر یک از دو وقت 15 دقیقه‌ای اضافی، یک گل زیبا داشت؛ دقیقه 1+ 105 نیمار برای برزیل گل زد و دقیقه 116 برونو پتکوویچ برای کرواسی تا بازی با تساوی 1-1 به ضربات پنالتی کشیده شود.ضیافت پنالتی با کرواسی شروع شد که به گل تبدیل شد و پنالتی اول برزیل (رودریگو) را لیواکوویچ مهار کرد. پنالتی‌های دوم، سوم و چهارم کرواسی به گل تبدیل شد؛ اما بعد از دو تلاش موفق برزیل، پنالتی چهارم را مارکینیوش به تیرک عمودی کوبید تا کرواسی مانند بازی با ژاپن، برزیل را هم در ضربات پنالتی حذف کند و مانند جام جهانی 2018 به نیمه نهایی برسد.

گرت ساوت‌گیت روز گذشته در نشست خبری بازی سرنوشت‌ساز تیمش با فرانسه شرکت کرد و حرف‌های جالبی زد: «فکر می‌کنم انگلیس همیشه محترم بوده اما الان به نظرم علاوه بر احترام، اعتبار هم لازم داریم. معتقدم بقیه دنیا باور دارند انگلیس تیمی مدعی و رقابتی است و آنها می‌دانند که ما طی سال‌های گذشته تحت شدیدترین فشارها، توانسته‌ایم خوب کار کنیم. وقتی به سراسر اروپا و جهان می‌روم و افراد فوتبالی را می‌بینم، نسبت به گذشته قطعاً قدردانی بیشتری بابت کارهایی که انجام داده‌ایم، دریافت می‌کنیم. فکر می‌کنم طی این مدت انتظارها به قدری بالا رفته که رسیدن به یک‌چهارم نهایی برای هواداران راضی‌کننده نیست و همه میل دارند پیشروی بیشتری داشته باشیم. این نشان می‌دهد که به اندازه کافی رشد کرده‌ایم.»
او در مورد برنامه تیمش برای مهار آقای گل مسابقات کیلیان ‌امباپه هم گفت: «نحوه آماده‌سازی ما مثل همیشه است. به همه الگوهای بازی حریف نگاه می‌کنیم و نکات خاص و بازیکنان خطرناک آنها را برجسته می‌کنیم. تا جای ممکن روی ‌امباپه تمرکز کرده‌ایم اما علاوه بر او باید به نحوه گلزنی اولیویه ژیرو یا آنتوان گریزمان هم دقت کنیم. او کسی است که 70 بازی متوالی برای تیم ملی فرانسه انجام داده است. این نشان می‌دهد گریزمان چقدر مهره مؤثری برای فرانسه است.»