رسول مجیدی
مترجم
ریچارلیسون یکی از ستاره‌های اصلی این جام بوده است.  سه گل در مسابقات زده و دست‌کم دوتایش حسابی چشم‌نواز بوده‌اند. تا این لحظه بعید است بتوانید گلی بهتر از گل‌هایی که او زده است را به عنوان بهترین گل جام انتخاب کنید. گلش در بازی اول مقابل صربستان یک کار تکنیکی تمام عیار بود. استپ خوب، چرخش و بعد ضربه آکروباتیک. گلی که تبدیل شد به یک شمایل به یادماندنی از مرحله گروهی مسابقات. گل آخرش در برابر کره جنوبی اما حتی از آن گل هم چشم‌نوازتر بود. مهار توپ با چند ضربه سر ممتد که کمتر شده در این سطح از مسابقات دیده باشیم. بعد ایجاد یک مثلث با سه پاس تک‌ضرب، در نهایت توپ دوباره زیر پای ریچارلیسون آمد؛ با پای راست استپ کرد و خیلی سریع با یک ضربه بغل پای چپ آن را به قعر دروازه فرستاد.
او در سال جاری (۲۰۲۲) ۹ بار برای برزیل به میدان رفته و ۱۰ گل به ثمر رسانده؛ درست به اندازه گل‌هایی که در ۳۷ بازی باشگاهی امسال برای اورتون و تاتنهام زده است. شاید اگر بدانید که ممکن بود ریچارلیسون به دلیل مصدومیت جام جهانی را از دست بدهد و تا سال گذشته داشت در تیمی توپ می‌زد که نزدیک بود از لیگ برتر حذف شود، بیشتر به اهمیت موفقیت او پی ببرید و شماره ۹ جدید برزیل را بیشتر به خاطر شادی زائد‌الوصفش بعد از هر گلزنی درک کنید.
در حالی که همه می‌گویند ارلینگ هالند رقیبب اصلی امباپه در دهه آینده خواهد بود، دست‌کم در مسابقات جام جهانی به نظر می‌رسد این ریچارلیسون است که می‌تواند تنه به تنه مهاجم جوان فرانسوی بزند. هالند شاید در رقابت‌های باشگاهی از هر دو آنها سر باشد اما به دلیل ملیتش، حتی اگر در جام جهانی بعدی در مسابقات حاضر هم باشد، بعید است هیچ‌وقت پایش به مسابقات مهم حذفی و فینال باز شود؛ چه برسد به بوسه بر جام طلایی.
چند وقت پیش وقتی پله می‌خواست از شادی بعد از گل وینیسوس در رئال مادرید دفاع کند، حرف‌های جالبی زد: «فوتبال شادی است. رقص است. یک میهمانی واقعی است.»
به نظر می‌رسد برزیلی‌ها این توصیف از فوتبال را واقعاً باور دارند. دست‌کم فوتبال برای ریچارلیسون که اینگونه تعریف شده. ۲۰ سال قبل وقتی جام جهانی برای اولین بار به آسیا آمده بود، برزیل به آخرین قهرمانی‌اش در این مسابقات دست پیدا کرد. کلیدی‌ترین بازیکن سلسائو در جام ۲۰۲۲ کسی نبود جز شماره ۹ همیشه خندان‌شان؛ رونالدو. حالا به نظر می رسد در دومین جام آسیایی رقابت‌ها هم باز برزیل بتواند به قله برسد. این بار هم به لطف درخشش یک شماره ۹ دیگر که خنده از روی صورتش محو نمی‌شود.
ستاره برزیل در این رقابت‌ها، دست‌کم تا پایان مرحله یک‌هشتم نهایی نه نیمار بوده و نه کاسمیرو. وینگرهای جوان تازه کشف شده برزیل هم گرچه خوب بوده‌اند اما هیچکدام به درخشانی ریچارلیسون نبوده‌اند؛ ستاره‌ای ۲۵ ساله که نزدیک بود به دلیل مصدومیت جام جهانی را از دست بدهد!
   

سینا حسینی
روزنامه نگار
اگر قطر را کنار بگذاریم، باید این حقیقت را بپذیریم که تیم ملی ایران در قیاس با سایر تیم‌های آسیایی حاضر در رقابت‌های جام جهانی ضعیف‌تر عمل کرد. استرالیا، ژاپن و کره جنوبی به مرحله یک‌هشتم نهایی راه پیدا کردند و در این میان نمی‌توانیم کتمان کنیم که ژاپنی‌ها واقعاً آبروداری کردند چون در یک‌هشتم هم با ضربات پنالتی مسابقه را به کرواسی واگذار کرده و از گردونه مسابقات خارج شدند. به همین خاطر بسیاری از کارشناسان معتقدند زنگ خطر برای تیم ملی ما از همین حالا برای دوره بعدی جام ملت‌های آسیا به صدا درآمده است. اعتقادی که البته اشتباه نیست ولی به منزله اینکه از همین حالا خودمان را ناکام مطلق رقابت‌هایی بدانیم که قرار است زمستان سال آینده در قطر برگزار شود هم نخواهد بود چون تاریخ نشان داده است گاهی اوقات تیم‌های آسیایی پس از درخشیدن در رقابت‌های جام جهانی، به مصاف ملی‌پوشان کشورمان رفته‌اند و شکست‌های تلخی نیز در کارنامه آنها ثبت شده است.
 
شکست تاریخی کره
تیم ملی کره جنوبی یکی از نمایندگان آسیا در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا بود و کمتر از سه ماه پس از پایان این دیدار‌ها به‌عنوان مدافع عنوان قهرمانی پا به عرصه رقابت‌های فوتبال بازی‌های آسیایی پکن گذاشت.کره‌ای‌ها در آن مقطع واقعاً تیم برتر آسیا بودند و فوق ستاره‌ای تحت عنوان کیم جو سونگ برایشان بازی می‌کرد. این تیم در حالی به پکن آمده بود که خود را قهرمان قطعی بازی‌های آسیایی می‌دانست و همه ستارگان خود را هم در اختیار داشت ولی با وجود برخورداری از این نفرات، در مرحله نیمه نهایی آن مسابقات شکستی تاریخی را برابر ایران پذیرا شد. مسابقه‌ای که ما به لطف گل مرحوم سیروس قایقران در وقت‌های اضافی توانستیم کره جنوبی مغرور و پ ستاره تازه از جام جهانی برگشته را شکست بدهیم.
 
 ناکامی میزبانان جام جهانی
 حدود ۶ ماه قبل از اینکه جام ملت‌های آسیا ۱۹۹۶ امارات آغاز شود، فدراسیون جهانی فوتبال در اقدامی تاریخی برای اولین مرتبه میزبانی رقابت‌های جام جهانی را به‌صورت مشترک در اختیار کره جنوبی و ژاپن گذاشت. در آن مقطع این دو تیم خودشان را کاملاً جدا شده از فوتبال آسیا می‌دانستند. کره‌ای‌ها در جام جهانی ۱۹۹۴ حاضر شده بودند و ژاپن نیز به واسطه برگزاری دیدارهای تدارکاتی متعدد با تیم‌های بزرگ جهان و قهرمانی در دوره قبلی جام ملت‌های آسیا، خود را تافته جدا بافته می‌دید. آنها قبل از شروع بازی‌ها حتی عربستان را نیز حریف خود نمی‌دانستند و رسانه‌های این دو کشور تصور می‌کردند ژاپن و کره جنوبی برگزارکننده دیدار فینال جام ملت‌ها خواهند بود اما هر دو تیم در مرحله یک‌چهارم نهایی حذف شدند. ژاپن به کویت باخت و کره جنوبی هم در دیداری فراموش‌نشدنی با ۶ گل توسط ایران در هم کوبیده شد تا از خواب غفلت بیدار شوند و به خودشان بیایند.
 
شکست با ستاره‌های
 حاضر در جام جهانی
 یکی از جالب‌ترین و شیرین‌ترین اتفاقاتی که پس از درخشش تیم‌های آسیایی رقیب ایران برای فوتبال ما رقم خورد، قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان بود. در آن زمان کره جنوبی که به لطف داوری‌های عجیب و غریب، عنوان چهارمی جام جهانی ۲۰۰۲ را به دست آورده بود با هفت نفر از ملی‌پوشان ثابت خود در آن مسابقات، به بازی‌های آسیایی گام گذاشت و ژاپن نیز با تیمی که ۵ نفر از آنها را نفرات حاضر در جام جهانی تشکیل می‌دادند و تا مرحله یک‌هشتم نهایی آن مسابقات نیز بالا آمده بودند، در بازی‌های آسیایی حاضر شد. این در حالی بود که تیم ملی ایران در واقع تیم امید ما بود که از وجود سه بازیکن بزرگسال هم بهره می‌برد. بازیکنانی که علی دایی یکی از آنها بود اما در اواسط کار به واسطه درگذشت پدرش کره‌جنوبی را ترک کرد و به ایران بازگشت. ما در بازی نیمه‌نهایی کره میزبان را شکست دادیم و در جدال نهایی هم از سد ژاپنی‌ها گذشتیم تا شکستی تاریخی به میزبانان جام جهانی تحمیل کرده باشیم.
 
باخت‌های متوالی کره
کره جنوبی هم در جام جهانی ۲۰۰۶ و هم در جام جهانی ۲۰۱۴ بهتر از ما نتیجه گرفت ولی چند ماه پس از هر دو مسابقات مذکور به ایران باخت تا مشخص شود نتایجی که تیم‌ها در رقابت‌های جام جهانی می‌گیرند، ملاک قطعی برای سنجش میزان توانایی‌های آنها نیست. کره‌ای‌ها دو ماه بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ابتدا با ما مساوی کردند و پس از آن در تهران با دو گل شکست خوردند. این تیم چهار ماه پس از پایان جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل هم در دیداری دوستانه با وجود همه ستارگانش مغلوب تیم ملی کشورمان شد.
 
عزا نگیریم
طبیعی است که در حال حاضر شرایط هر ۴ تیم کره جنوبی، ژاپن، استرالیا و عربستان از ما بهتر است اما فراموش نکنیم قرار نیست همین فردا جام ملت‌ها را استارت بزنیم. این مسابقات بالغ بر یک سال دیگر برگزار می‌شود و ما این فرصت را خواهیم داشت تا نقاط ضعف خودمان را برطرف کرده و نقاط قوت تیم ملی را نیز پررنگ‌تر کنیم. بنابراین نباید از همین حالا عزا بگیریم که قطعاً در جام ملت‌ها موفق نمی‌شویم. در قطر ۲۰۲۳ کار سختی داریم اما حریفان ما هم کارشان دشوار است و مطمئن باشید آنها نیز از ایران واهمه دارند. این به آن معنا نیست که دست روی دست بگذاریم و کاری نکنیم ولی بدون شک اگر فرصت باقی‌مانده تا جام ملت‌ها را درست کار کنیم، مطمئن باشید وضعیت جام ملت‌ها کاملاً متفاوت از اتفاقاتی خواهد بود که در جام جهانی به وقوع پیوست.
   

تیم ملی مراکش دست به کار بزرگی زد و تیم ملی اسپانیای بزرگ را در پایان 120 دقیقه تلاش طاقت‌فرسا و در ضربات پنالتی شکست داد. بعد از بازی کرواسی و ژاپن، این دومین بازی مرحله یک هشتم نهایی بود که به وقت‌های اضافی و ضربات پنالتی کشیده شد.
بازی دیشب با برتری اسپانیا آغاز شد و این تیم با بازی مالکانه سعی در تحمیل برتری خود داشت؛ اما کار آن طور که لوییز انریکه سرمربی اسپانیا می‌خواست پیش نرفت.
بر خلاف انتظار، مراکش تیمی دست و پا بسته و از پیش باخته نبود و اسپانیا هم نتوانست مزد برتری خود در آمار و ارقام بازی بگیرد. اسپانیا که با تصمیم انریکه کاملاً جوان شده، نبض بازی را در اختیار داشت؛ اما مراکش هم تیمی خطرناک بود و فرجام این تقابل پایاپای، تساوی بدون گل دو تیم در 90 دقیقه قانونی و دو وقت اضافی 15 دقیقه‌ای و در نهایت کشیده شدن بازی به ضربات پنالتی بود. در ضربات پنالتی اسپانیا هر 3 ضربه پنالتی را از دست داد و مراکش با وجود از دست دادن یک پنالتی، 3 پنالتی را به ثمر رساند تا در ضیافت بی‌رحم پایان بازی با نتیجه 3 بر صفر مقابل حریف خود شکست بخورد.ولید الرکراکی سرمربی مراکش که در فرانسه متولد شده و به دلیل اصالت مراکشی 45 بار در تیم ملی این کشور آفریقایی بازی کرده، تنها سه ماه قبل از جام جهانی جایگزین وحید هلیل هودزیچ شده بود و به خوبی توانست مزد اعتماد مدیران فدراسیون فوتبال مراکش را بدهد و حالا این تیم که در جام جهانی قبلی با شکست مقابل ایران و پرتغال در همان مرحله گروهی حذف شد و در بازی آخر با وجود حذف زودهنگام، به تساوی 2-2 مقابل اسپانیا رسید، این بار با عبور از اسپانیا به مرحله یک چهارم نهایی برسد.
 

 با وجود باخت ژاپن مقابل کرواسی بازیکنان ژاپنی اصرار داشتند که رختکن را تمیز کنند و آن را در شرایطی عالی قرار دهند. جالب اینجاست که آنها همچنین با کاغذهای موجود اوریگامی ساختند و به‌عنوان قدردانی از کشور میزبان کلمه «متشکریم» را به دو زبان عربی و ژاپنی خطاب به قطری‌ها روی آن نوشتند.
شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید تیم ملی ژاپن پس از شکست مقابل بلژیک در جام جهانی 2018 نیز همین کار را انجام داده بود.
رفتار خاص ژاپنی‌ها در تمیز کردن ورزشگاه از فرهنگ آنها نشأت گرفته؛ فرهنگی که البته عذرخواهی و احترام به مخاطب هم در آن بسیار به چشم می‌خورد.