سام ستارزاده
روزنامه‌نگار ورزشی

رویارویی چشم‌بادامی‌ها با جوان‌ترین تیم جام‌جهانی قطر به‌قدری نزدیک و پایاپای بود که یک سوت می‌توانست سرنوشت هر دو آنها را دگرگون سازد. شاید این سوت، سوت پایان بازی بود که آنتونی تیلور، قاضی انگلیسی میدان، تنها ۵۴ ثانیه پس از پایان ۱۰ دقیقه ‌وقت اضافه گرفت تا کره‌ای‌ها فرصت تهدید دروازه غنا با یک ضربه کرنر را نداشته ‌باشند؛ آن هم در جدالی که 4 گل از 5 گل آن روی ضربات ایستگاهی و ارسال‌های هوایی به‌ثمر رسیدند.
قانون نانوشته‌ای در فوتبال، این حق را به تیم بازنده می‌دهد که حتی اگر زمان قانونی یک بازی به سر آمده باشد، از داور بازی انتظار نگه‌داشتن سوت برای استفاده از آخرین ضربه کرنر یا خطای حاصل‌شده را داشته‌باشد. با این حال، این قانون نانوشته نه‌تنها باریکه امید کره برای صعود را تنگ‌ کرد، بلکه اعتراض پائولو بنتو را نیز در پی‌داشت تا دومین سرمربی پرتغالی تاریخ کره جنوبی، با کارت قرمز تیلور روبه‌رو شده و فرصت نشستن روی نیمکت تیمش برابر کشور زادگاهش را از دست بدهد.
 برای چشم‌بادامی‌ها، دیدار با پرتغال به یک دژاووی ۲۰ساله شبیه است؛ بازی آخر دور گروهی جام‌جهانی، در قاره کهن و جایی که کره برای صعود به برد نیاز داشته‌ باشد. جایی که از میزبانی و حمایت حداکثری هواداران خودی خبری نیست. شاید ببرهای شرق آسیا این مرتبه موفق به تکرار معجزه ۲۰۰۲ نشوند و برای سومین دوره متوالی تلخی حذف از گروه را بچشند؛ اما جنگندگی و جاه‌طلبی آنان در ذهن هیچ فوتبال‌دوستی فراموش نخواهد شد.
کره جنوبی در حالی بازی دوم خود را ۳ بر ۲ به غنا باخت که 3 برابر رقیب خود (۲۲ مرتبه) شوت ثبت‌کرده و تقریباً دو سوم مالکیت زمین را در اختیار داشت. کره حتی اگر در صعود از گروه دشوار خود ناکام بماند، باز هم بازنده‌ای سربلند است که بازیکنان جوانش همچون کانگ این لی و چو گوئه سونگ (زننده هر دو گل کره به غنا) تجربه ارزنده‌ای را اندوخته‌اند. از این رو، با تداوم همین روند کره‌جنوبی می‌تواند فارغ از کارنامه‌اش در جام‌جهانی پیش‌رو، یکی از مدعی‌های تیزدندان برای فتح جام‌ملت‌های آسیا در پایان فصل فوتبالی باشد.

جام جهانی 2022 با توجه به برگزاری در آسیا و در منطقه خاورمیانه، یک اتفاق بزرگ برای فوتبال قاره کهن به شمار می‌رود. اتفاقی که می‌تواند با توجه به پیشرفت تیم‌های بزرگ قاره کهن و صادرات فراوان آنها به اروپا، یک نقطه عطف در فوتبال آسیا را رقم بزند. آنچه نظیر آن را در جام جهانی 2002 کره و ژاپن شاهد بودیم و دو کشور میزبان با درخشش در جام جهانی پرچم فوتبال آسیا را بالا بردند. بویژه کره جنوبی که به لطف دست‌های پشت پرده به جمع 4 تیم پایانی نیز راه یافت تا قاره کهن برای نخستین بار در جمع 4 تیم پایانی نماینده داشته باشد. پیش از این همیشه این فرضیه وجود داشت که قاره آفریقا انحصار اروپا و امریکای جنوبی را در جمع برترین‌ها بشکند اما آسیا این بار از قاره سیاه جلو زد و سدشکن شد. اتفاقی که برخی‌ها امیدوارند در جام جهانی قطر بار دیگر تکرار شود؛ بویژه اینکه در جام جهانی همیشه قانون نانوشته‌ای وجود دارد که تیم‌های یک قاره در جام جهانی قاره خود موفقیت را در آغوش می‌گیرند؛ فرمولی که تقریباً در تمامی ادوار جام جهانی قهرمان را تعیین کرده و معمولاً تیم‌های امریکای جنوبی و اروپایی در جام‌هایی که در قاره خود برگزار می‌شود، قهرمان می‌شوند اما بسط این قانون به این جام یک فرضیه ساده‌انگارانه است.
بررسی آنچه تا پایان دور دوم مرحله گروهی جام جهانی رخ داده، این انگاره را تقویت می‌کند. آسیا برای نخستین بار با 6 نماینده در جام جهانی حضور دارد و این همین فراوانی بخت موفقیت فوتبال قاره را بالا برده. نتایجی که نمایندگان قاره در روز نخست مرحله گروهی گرفتند نیز این ذهنیت را تقویت کرد که جام، جام آسیایی‌هاست. در روز نخست، شکست فاجعه‌بار ایران برابر انگلیس یک ناامیدی بزرگ بود، قطر میزبان علی‌رغم سرمایه‌گذاری فراوان برابر اکوادور نمایشی نومیدکننده داشت و استرالیا نیز برابر فرانسه به چهارمیخ کشیده شد. در مقابل عربستان و ژاپن شاهکار و با شکست دو مدعی بزرگ جام همه چشم‌ها را خیره کردند. کره نیز در یک بازی برتر مقابل اروگوئه با بدشانسی به تساوی رضایت داد.
در دور دوم اما ورق برگشت. ایران بازگشت باشکوهی به جام داشت، استرالیا نیز آب رفته را به جوی بازگرداند اما ژاپن و عربستان سعودی و کره جنوبی سپر انداختند و با شکست برابر حریفان خود حتی برای صعود به مرحله بعد به دردسر افتاده‌اند. قطر نیز مطابق انتظارات نخستین حذف شده جام لقب گرفت.
این نتایج سینوسی از سوی نمایندگان آسیا که به نوعی تیم‌های برتر و الیت قاره محسوب می‌شوند، ثابت می‌کند فوتبال آسیا با‌ وجود پیشرفت لاک‌پشتی، هنوز از بقیه عقب‌تر است و فاصله زیادی با سطح اول فوتبال دنیا دارد. فاصله‌ای که صادرات گسترده به فوتبال اروپا نیز نتوانسته آن را کوتاه کند. تیم‌های بزرگ قاره کهن هنوز به آن سطح از کیفیت و کمیت نرسیده‌اند که برابر تیم‌های دیگر بویژه مدعیان قاره‌های دیگر دست بالا را داشته باشند و اشتباهات ویرانگر و ناشیانه‌ای از سوی آنها سر می‌زند که در این سطح بعید و دور از ذهن است. فوتبال قاره هنوز از منظر ذهنی به سطحی نرسیده که بتواند تنه به تنه فوتبال دنیا بزند و همین کمبود روانی، منجر به شکست‌های تلخی می‌شود که شکاف بین آسیا با سایر قاره‌ها را عمیق‌تر نشان می‌دهد. آنچه در بازی ایران و انگلیس، استرالیا و فرانسه، ژاپن و کاستاریکا، عربستان و لهستان و حتی کره جنوبی و غنا رخ داد، منبعث از همین کمبود کلیدی است. کمبودی که حتی در صورت صعود نمایندگان قاره به دور بعد، در بازی‌های مهم‌تر با حریفان بزرگتر بیشتر به چشم خواهد آمد.

ایمان گودرزی
خبرنگار ورزشی

مراکش پس از پیروزی 2-0 مقابل بلژیک، گامی بلند برای صعود به مرحله یک هشتم نهایی برداشته است. قبل از شروع بازی و هنگامی که سرود ملی مراکشی‌ها پخش می‌شد اولین ضربه را این تیم دریافت کرد و مشخص شد که یاسین بونو توانایی بازی برای تیم را ندارد و از ترکیب فیکس خارج شد.
مراکش عزمش را جزم کرده بود که هر طور شده بلژیک را شکست دهد و با ضربه ایستگاهی تعویضی عبدالحمید صابری در دقیقه 73 پیش افتاد و در وقت‌های اضافه با وجود فشارهای بلژیک نتیجه بازی را دو برابر کردند. در ورزشگاه الثمامه آن شب جو عجیب و غریبی حاکم بود و از 44 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه اکثریت را هواداران مراکش تشکیل می‌دادند. مراکش با کمک دریای سبز و قرمز هوادارانش موفق شد بلژیک را شکست دهد و شبی فراموش نشدنی برای کشورش رقم بزند. این سومین برد مراکش در جام جهانی بود و آنها اکنون در صدر گروه F قرار دارند. اگر در آخرین بازی خود مقابل کانادا شکست نخورند، تنها برای دومین بار در تاریخ خود به مرحله یک هشتم نهایی صعود خواهند کرد. صعود بلژیک به مرحله یک هشتم نهایی در خطر است زیرا آنها در آخرین بازی گروهی خود با کرواسی فینالیست 2018 روبه‌رو خواهند شد.

سینا فتوت – دوحه
روزنامه‌نگار ورزشی

این گروه پنجم مسابقات هم برای خودش حکایتی دارد. مسخره کردند ما را انگار! قرار بود آلمان و اسپانیا صعود کنند و قال قصه را بکنند. وقت برای مسخره بازی دیگری نداشتیم اما الان و در پایان روز دوم، هر 4 تیم شانس صعود دارند! باورتان می‌شود؟ نه تنها هر 4 تیم شانس صعود دارند بلکه آن تیمی که قعر جدول نشسته و برای صعود، شمع سنت کریستوفر نذر کرده، کاستاریکا نیست بلکه آلمان است!
در پایان روز دوم، اسپانیا 4 امتیاز دارد و در بازی آخر باید با ژاپن بازی کند. آلمان هم باید با کاستاریکا مصاف بدهد. ژاپن 3 امتیاز دارد و دوم است و کاستاریکا 3 امتیاز دارد و سوم است و در قعر جدول هم با افتخار و اقتدار، ماینشافت با یک امتیاز نشسته و بلند نمی‌شود! نه ژاپن مثل آدم امتیاز گرفته که اسپانیا خیالش راحت باشد نه کاستاریکا. ژاپن روز اول، چک اول را خواباند بیخ گوش آلمان اما در روز دوم، حیثیت و شرفش توسط کاستاریکا به باد رفت! کاستاریکا هم روز اول توسط اسپانیا به خاک و خون کشیده شد اما انتقامش را از ژاپنی‌ها گرفت.
می‌ماند آلمان. آنها در بازی اول توسط ژاپنی‌ها کتک خوردند و در بازی دوم هم با کلی من بمیرم تو بمیری و نذر شمع کلیسای سن پیتر، وسط شلوغی‌های هجده قدم اسپانیا گل مساوی  را زدند.این وضعیت اسفناک گروه مرگ است. یک دانه بزن بهادر بینشان پیدا نمی‌شود! نه اسپانیا مثل قبل هولناک است، نه آلمان برایش حیثیتی مانده، نه ژاپن سامورایی قدیم است و نه می‌شود روی کاستاریکا حساب کرد. اصلاً بعید نیست در روز آخر، ژاپن و کاستاریکا صعود کنند و اسپانیا و آلمان بروند خانه ماساژدرمانی کنند! در این برهه حساس کنونی هیچ چیز بعید نیست.

هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی

چک و چک بک!
جام جهانی را با شگفتی‌هایش می‌شناسند و ضدحال‌های بزرگش و قطر ۲۰۲۲، از این بازیچه‌ها بسیار داشته؛ پس بیایید نگاهی بیندازیم به شگفتی‌های جام تا امروز.
 
شکست سنگین ایران
ایران در سال‌های اخیر در جام جهانی باج بده نبود اما سنگین‌ترین شکست تاریخ خودش را با نتیجه 6 بر دو مقابل انگلیس تجربه کرد.
 
شاهکار سعودی
اما شگفتی بزرگ جام در گروه سوم رقم خورد جایی که عربستان دو بر یک آرژانتین با مسی را شکست داد.
 
چک سامورایی‌ها
چک بعدی را ژاپنی‌ها صاف زدند توی گوش آلمانی‌های از همه جا بی‌خبر که آمده بودند جام را با اقتدار ژرمنی آغاز کنند که اینطور نشد!
 
چک بک!
اما در همین گروه، یک چک هم ژاپنی‌ها از کاستاریکا خوردند. کاستاریکایی‌ها بازی اول را ۷ بر صفر به اسپانیا باختند اما بازی دوم جبران کردند و ژاپنی‌ها را از پیش رو برداشتند تا دنیا رسماً بگرخد!
 
کازابلانکایی‌هاش صلوات!
اما در یکی دیگر از شگفتی‌های جام، مراکشی‌ها ۲ بر صفر بلژیک را با ارتشی از ستاره‌هایش ریز ‌ریز کردند تا خودشان در بهترین و مناسب‌ترین موقعیت صعود قرار بگیرند و اردوی حریف را غرق در بزن بزن کنند.
تا اینجای جام شگفتی‌ها اینها بود.