وصال روحانی
خبرنگار
قهرمان شدن برزیل در جام جهانی آسیایی بی‌سابقه نیست و در سال 2002 نظاره کردیم. با این حال قهرمانی تیم‌های امریکای جنوبی در جام‌های جهانی معمولاً در مواردی حاصل آمده که میزبانی را کشورهای همین منطقه در اختیار داشته‌اند. درست است که قهرمانی برزیل در سال 1958 در خاک سوئد به‌دست آمد که اولین و تنها قهرمانی آنان در گستره قاره اروپا بوده، اما از چهار قهرمانی دیگر این کشور یکی در امریکای جنوبی (1962 در شیلی) و دو تای دیگر در امریکای شمالی و مرکزی (1970 در مکزیک و 1994 در امریکا) به ثبت رسید و دیگری در خاک کره و ژاپن (2002) بود. آرژانتین در حالی برای اولین بار قهرمانی جهان را جشن گرفت که خودش در سال 1978 میزبانی را برعهده داشت و قهرمانی دومش هم در حیطه امریکای شمالی و مرکزی (مکزیک 1986) حاصل آمد. اروگوئه هم در زمان فتح اولین دوره جام جهانی میزبان این پیکارها در خاک خود بود و فتح دومش هم در همان منطقه امریکای جنوبی (خاک برزیل و به سال 1950) ثبت شد.
امسال که برزیل امیدوار است یک بار دیگر در میزبانی یک کشور آسیایی جام قهرمانی را بالای دستش بگیرد، بسیاری این تلاش را به غایت جدی و بر اساس امیدهای واقعی تلقی می‌‌کنند. بازی‌های نه چندان درخشان رقبا سبب شده برزیل جلوه‌ای بیش از آنچه واقعاً ‌دارد، بیابد و به ارج و قربی برسد که به لحاظ کیفی سزاوار آن نیست. «سلسائو» البته تیم خوبی است و پیروزی 0-2 این تیم مقابل صربستان تأییدی بر همین مسأله بود، اما توانایی و کلاسی را ندارد که معمولاً از این تیم توقع آن می‌رود.
با همان ملاک و معیارها هم آرژانتین یک مدعی جدی در جام بیست و دوم تلقی شده است. کیفیت نه چندان عالی اروپایی‌ها و تاخت و تاز «آلبی سلسته‌» در امریکای جنوبی و 36 دیدار پیاپی بدون شکست چنان تصوری را نسبت به این تیم ایجاد کرده است. با این حال باخت حیرت‌انگیز 1-2 آرژانتین مقابل تیم معمولی عربستان نشان داد تاخت و تاز دو سال و اندی اخیر آرژانتین همان قدر ریشه در توان فنی و ذاتی آنها داشته که در نزول آشکار برخی بزرگان دیگر فوتبال و پیروزی 1-2 جمعه شب آرژانتین مقابل مکزیک هم این باور را چندان تغییر نداد.
سومین قهرمانی احتمالی آرژانتین در خارج از قاره امریکا سنت شکنی خواهد بود و این اتهام و نظریه رقبا را بی‌اعتبارتر خواهد کرد که دو غول فوتبال امریکای جنوبی بیشتر شیر بیشه‌های خودی هستند.
شروع موفق اکوادور و ثبت یک برد و یک تساوی و توقع مثبت و زیادی که از تیم پرمهره اروگوئه وجود دارد، سبب شده در دوره‌ای که میزبانی جام با قاره‌ای به جز قاره امریکا است بدرستی یا غلط بخت تیم‌های بخش جنوبی این قاره برای تصاحب جام قهرمانی بیشتر از اروپایی‌های پرشمارتری به نظر برسد که اگر چه برخی از آنها خوب‌اند اما از گذشته درخشان خود فاصله گرفته‌اند. همه اینها البته فقط گمانه‌زنی‌هایی است که برای برآورد صحیح‌تر باید حداقل تا پایان دور دوم مرحله گروهی صبر کرد.
 

نسل طلایی فوتبال بلژیک ته کشیده و ستاره‌هایش خسته شده‌اند. آنها در اولین بازی، کانادای پرانگیزه را به سختی شکست دادند و در دیدار دوم که عصر دیروز رقم خورد، مقابل مراکش شکست را تجربه کردند تا با یک شگفتی به رختکن بازگردند. مشخص نیست چطور می‌توانیم این بلژیک را قضاوت کنیم اما شاید بهتر باشد چندان به موفقیت شیاطین خوشبین نباشیم. بازی پراشتباه و بی‌رمقی که مقابل مراکش انجام دادند، خالی از روح فوتبال جذاب بلژیکی‌ها بود. مراکش آسان‌تر از آنچه فکرش را کنید، دو گل زد و سه امتیاز را گرفت تا مدعی اول صعود به دور بعدی لقب بگیرد. عبدالحمید سبیری در دقیقه 73 و زکریا ابوخلال در دقیقه 2+90 به قلب شیاطین شلیک کردند و بلژیک را در حسرت حتی یک امتیاز گذاشتند. تیمی که فقط روی حرکات انفرادی ستاره‌هایش برنامه‌ریزی کند و به اندازه کافی «تیم» نباشد، چیزی غیر از شکست‌های تلخ نصیبش نمی‌شود.
از سمت دیگر، نمی‌توانیم چشم‌ها را روی بازی زیبای  مراکش ببندیم. تیمی که با امیدهای کمی به این مسابقات پا گذاشت ولی حالا در گروه خودش آقایی می‌کند. این جام برای بلژیک چندان جالب شروع نشد و حالا با تلخی شکست مقابل مراکش ادامه خواهد داشت.

ژاپن طوری فوتبال بازی می‌کرد که خیال هوادارانش برای برد دوم و صعود از گروه راحت بود. منظم، زیبا و با کمترین حد اشتباهات. به سرعت به دروازه حریف می‌رسیدند و چند فرصت عالی ساختند اما در نهایت چه شد؟ کاستاریکا بود که کار را تمام کرد. یک بغل پای حرفه‌ای و دیدنی با پای چپ، کنج دروازه سامورایی‌ها. کیشر فولر در دقیقه 81، سامورایی‌ها را تسلیم کرد. مقاومت بی‌نظیر کاستاریکا پس از فاجعه بازی اول مقابل اسپانیا، نقطه عطف بازی عصر دیروز بود. تصور می‌شد ژاپن به راحتی بازی را می‌برد و با سرعت عالی در سازماندهی تاکتیکی، کلید صعود را می‌چرخاند و به دور بعدی می‌رسد ولی ورق کاملاً برگشت. کاستاریکا پس از شکست 7 بر صفر مقابل اسپانیا، برگشت و سه امتیاز جذاب گرفت؛ ژاپن بعد از پیروزی تاریخی مقابل آلمان، شکست خورد تا به سبک خودشان، بعد از بازی مقابل هواداران تعظیم کرده و عذرخواهی کنند.

در سومین دیدار از روز هشتم رقابت‌های فوتبال جام جهانی 2022 قطر، از ساعت 19:30 دیروز (یکشنبه) تیم‌های کرواسی و کانادا در ورزشگاه بین‌المللی خلیفه شهر الریان به مصاف هم رفتند که این بازی با برتری 4 بر یک کرواسی به پایان رسید. در این بازی ابتدا آلفونسو دیویس بازیکن باشگاه بایرن مونیخ در دقیقه 2 برای کانادا گلزنی کرد، اما آندری کراماریچ در دقیقه 36 کار را به تساوی کشاند. 8 دقیقه بعد یعنی در دقیقه 44 نیز مارکو لیوایا با شوتی زمینی از پشت محوطه جریمه گل دوم کرواسی را زد تا شاگردان زلاتکو دالیچ با پیروزی به رختکن بروند. در نیمه دوم هم کروات‌ها دو بار توسط آندری کراماریچ در دقیقه 70 و لوور مایر در دقیقه 4+90 موفق به گلزنی شدند و با یک برد پرگل کانادا را شکست دادند.