تیم ملی ایران در برابر ولز یک نمایش باکیفیت و جانانه داشت تا با یک برد خوب تمامی اتفاقات بازی نخست را از اذهان پاک کند و به جام جهانی بازگردد. در برابر ولز از تیم ورشکسته، از هم پاشیده و بی‌روحیه بازی نخست هیچ اثری نبود. گویی تیم دیگری به زمین آمده که هیچ نشانی از روز نخست ندارد. شاید اگر کسی تیم ایران را نمی‌شناخت، به این نتیجه می‌رسید که بازیکنانی که در ترکیب ایران به میدان رفته‌اند، هیچ شباهتی با تیم روز نخست ندارند و تنها پیراهنشان یکی است! ایران برابر ولز همان تیمی بود که می‌شناختیم؛ یک تیم سختکوش و جنگنده و با انگیزه که از دقیقه صفر تا ثانیه‌های پایانی برای بردن جنگید و سرانجام هدف را در آغوش گرفت. این رمز نخست پیروزی ایران برابر ولز بود؛ رمزی که در بازی نخست برابر انگلیس نشانی از آن ندیدیم و البته سخت بابت آن مجازات شدیم.
ورای تفاوت در انگاره‌های روحی و روانی و دگردیسی تیم ایران، نباید تغییرات فنی را نادیده گرفت. کارلوس کی‌روش برای بازی مقابل ولز تمامی اشتباهات بازی نخست برابر انگلیس را تصحیح کرد و تیمی متفاوت از بازی اول را به میدان فرستاد. کی‌روش در ابتدا تیمش را با تاکتیک آشنا و همیشگی 4-3-3 در زمین ارنج کرد. تاکتیکی که در تمام سال‌های اخیر تیم ملی با آن یا شبیه آن بازی کرده. سیستم تیم ملی در این بازی در اصل کاج معروف 4-3-2-1 بود که به هنگام حمله به 4-3-3 سوئیچ می‌شد تا ایران شکل تهاجمی‌تری به خود بگیرد. این تغییر سیستم در حقیقت پایه نخست و اصلی دگرگونی تیم ملی در این بازی بود. کی‌روش در بازی نخست مقابل انگلیس اشتباهات ویرانگری را مرتکب شد که از مردی با سابقه و اعتبار او بعید بود. تغییر سیستم بازی تیم ملی به 3-4-2-1 یا همان 3-6-1 اشتباه عجیبی بود که کی‌روش مرتکب شد. تیم ملی در تمام سال‌های اخیر چه در دوران نخست حضور کی‌روش چه بعد از او در دوران ویلموتس و اسکوچیچ هرگز با 3 دفاع بازی نکرده اما کی‌روش با یک ایده عجیب و گماشتن 3 فول بک در ترکیب تیم ملی قصد داشت جلوی تهاجمات تیم ملی انگلیس را بگیرد. ایده‌ای به‌شدت ناکارآمد که به هیچ وجه جواب نداد و از عوامل اصلی شکست پرگل ایران برابر انگلیس شد. در مقابل بازگشت به 4-3-3 آشنا در برابر ولز سبب شد تا تیم ملی در بخش تاکتیکی کاملاً راه افتاده و با همین سیستم امتحان پس داده از منظر فنی کاملاً مقابل ولز برتری فنی داشته باشد.
 
ادیت یک ترکیب ناهمگون
کی‌روش در برابر انگلیس یک سورپرایز بزرگ داشت. او علی کریمی، هافبکی که نزدیک به 2 سال از میادین دور بوده و آخرین بار در دوره خودش به تیم ملی دعوت شده بود، به‌عنوان برگ برنده در ترکیب اصلی قرار داد. سورپرایزی که البته بیشتر از اینکه حریف را غافلگیر کند، تیم خودی را سورپرایز کرد! نیمکت‌نشینی سعید عزت‌اللهی شاید بزرگترین اشتباه کی‌روش در برابر انگلیس بود که سبب شد تا میانه میدان را تمام و کمال به حریف واگذار کنیم. کی‌روش اما در برابر ولز این اشتباه را ادیت کرد و عزت‌اللهی را در ترکیب اصلی قرار داد تا نبض تیم ملی در میانه میدان درست و روی ریتم بزند.
در کنار این حضور روزبه چشمی در قلب دفاع مثل یک خودکشی محض بود که کی‌روش مرتکب شد تا دفاع تیم ملی نیز دچار آشفتگی شود. چشمی در تمام سال‌های فوتبالش ثابت کرده که هرگز در خط دفاعی مهره قابل اعتمادی نیست و پراشتباه ظاهر می‌شود و مشخص بود بازی دادن به او در برابر مهاجمان گرسنه انگلیس گران تمام خواهد شد. اشتباهی که کی‌روش در برابر ولز آن را پاک کرد و با قرار دادن دو مدافع مرکزی متخصص در قلب دفاع سبب شد تا تیم ملی در خط دفاع تقریباً به مهاجمان ولز بویژه گرت بیل کهنه کنار و مکار هیچ فرصتی ندهد.
یکی از مهم‌ترین تغییرات کی‌روش در ترکیب برابر ولز، حضور رامین رضاییان در دفاع راست بود. کی‌روش در تمام سال‌های حضورش در ایران به رضاییان اعتقاد داشت اما جا ماندن رامین از اردوی اتریش سبب شد تا کی‌روش صادق محرمی را در ترکیب اصلی برابر انگلیس به میدان بفرستد. سبک بازی تدافعی محرمی در کنار قد و قامت کوتاه وی در برابر انگلیسی‌های بلندقامت، دفاع راست ایران را پاشنه آشیل کرده بود اما در برابر ولز کی‌روش دوباره به بازیکن مورد علاقه خود در دفاع راست میدان داد و رضاییان نیز تمام و کمال جواب این اعتماد را داد. او با گام‌های بلند و میل به نفوذ، یکی از مهره‌های کلیدی ایران در فاز تهاجمی بود ضمن اینکه با قد و قامت بلند، اعتماد به نفس و آگاهی محیطی در خط دفاع اجازه نداد هیچ توپی از او رد شود. رامین مزد بازی خوب خود را با یک گل تماشایی و هوشمندانه گرفت تا بهترین بازیکن ایران در برابر ولز باشد.
تغییر دیگر کی‌روش برابر ولز نیمکت‌نشینی علیرضا جهانبخش و بازی دادن به علی قلی‌زاده در پست وینگر راست بود. جهانبخش بعد از یک فصل نومیدکننده و نیمکت‌نشینی مطلق در لیگ هلند به تیم ملی آمده اما کی‌روش باز هم به واسطه گذشته خوب و تجربه بالای علیرضا، او را در ترکیب اصلی بازی با انگلیس به زمین فرستاد و مطابق انتظار جهانبخش نومیدکننده بود. او بهترین موقعیت ایران در بازی را در نیمه نخست از دست داد و تقریباً هیچ حرکت مؤثری نداشت تا یکی از نخستین تعویضی‌های ایران باشد. در برابر ولز کی‌روش، جهانبخش را نیمکت‌نشین کرد و قلی‌زاده را در ترکیب اصلی به زمین فرستاد. اتفاقی که باعث شد جناح چپ ولز با زوج رضاییان – قلی‌زاده بدل به اتوبان 4 بانده برای ایران شود. قلی‌زاده حتی گل هم زد که البته داور آن را افساید اعلام کرد تا روز پرفروغی را تجربه کرده باشد.
 
به ترکیب برنده دست نزن!
تغییر تاکتیک و سیستم بازی تیم ملی در برابر ولز و تغییرات کلیدی نفرات سبب شد تا تیم ملی برابر ولز یک نمایش باشکوه را داشته باشد. حضور نفرات قدیمی و باتجربه در کنار هم و البته بازگشت به یک سیستم آشنا و امتحان پس داده شرایط تیم ملی را برای بازی برابر ولز کاملاً دگرگون کرد تا تیم ایران یک بازگشت پرفروغ به جام داشته باشد و به ولزی‌های موذی اجازه نفس کشیدن ندهد. این تغییرات نتیجه به‌شدت مثبت و تأثیری کلیدی داشت تا بدانیم تا چه اندازه بابت ارنج غلط و سیستم غلط‌تر در بازی نخست اشتباهی مهلک مرتکب شده‌ایم و تاوان داده‌ایم. کارلوس کی‌روش شاید بیشتر از همه خود را بابت آن تغییرات شگفت انگیز بازی نخست ملامت کند اما فرصت برای جبران باقی است. سرمربی تیم ملی در بازی برابر امریکا باید دوباره به همان انگاره‌های همیشگی پایبند باشد؛ استفاده از نفرات آشنا در همان سیستم امتحان پس داده قدیمی. او باید به همین ترکیب و سیستم وفادار باشد تا نمایش درخشان تیم ملی در بازی برابر ولز برابر امریکا نیز تداوم یابد. کاش یکی به او بگوید مستر سی کیو، به ترکیب برنده
دست نزن!
 

فوتبال آسیا در جام جهانی 2022 تا به امروز امیدوارکننده بوده است. ورای قطر میزبان که از همان ابتدا مشخص بود هرگز در قواره جام جهانی نیست، تمامی نمایندگان آسیا نمایش خوبی داشته‌اند و شانس صعود را در روز آخر زنده نگه داشته‌اند. اگر نتیجه عجیب 6-2 ایران برابر انگلیس را فاکتور بگیریم، عربستان سعودی و ژاپن با شکست دو مدعی جام یعنی آرژانتین و آلمان استارتی درخشان داشته‌اند. ایران نیز در برابر ولز بازگشتی باشکوه به جام داشت، استرالیا نیز برابر تونس همین مسیر را پیمود و کره در یک بازی برتر مدعی صعود از گروه را متوقف کرد.
نمایش کره اما در برابر اروگوئه اگرچه زیر برد درخشان عربستان سعودی و ژاپن دیده نشد اما برای ما که در استادیوم اجوکیشن سیتی حاضر بودیم، نمایش چشم بادامی‌ها فراتر از استاندارد بود. اولین بازی و اولین تساوی. مقابل که؟ اروگوئه! تیمی که آمده تا آخرین استفاده‌هایش از نفرات طلایی چون گودین و کاوانی، کاکرس و سوارس را ببرد در حالی که درجه یک‌های جوانی مثل والورده و نونیس را هم همراه دارد. مقابل کره آنها از لحاظ نیروی انسانی همه گونه سرتر بودند و این غیرقابل کتمان است. نتیجه اما بیشتر به سود کره رقم خورد تا اروگوئه. آنها از اولین بازی دشوار خود با امتیاز بیرون آمدند و به احتمال صعود 5 امتیازی فکر می‌کنند یعنی بردن غنا و تساوی با پرتغال. کره جنوبی در طول 90 دقیقه مسلط و تهاجمی نشان داد. آنها نیامده بودند که مساوی کنند. نیامده بودند دفاع کنند. نیامده بودند منتظر فرصت باشند. نیامده بودند که در خطر باشند. آمده بودند که خودشان خطر باشند و بودند. تساوی در پایان این بازی نتیجه عادلانه‌ای بود ولی کره‌ای‌ها می‌توانستند به فاز تدافعی‌تری پناه ببرند و مالکیت توپ را کامل به حریف بدهند. آنها اینگونه بازی نکردند. کره‌ای‌ها البته با نبردن در بازی نخست، حالا ناچارند به سبک بازی ماهی مرکب پیش بروند. آنها ناچارند تا پایان مرحله گروهی دست‌کم یک تیم بزرگ را قربانی کنند و به دور بعدی راه یابند. نظر شما روی کدام است؟ شاید پرتغال و کریس رونالدو کهنه کار.
 

هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی
این روزها باور اینکه گرت بیل باید جزو اولین دسته از قربانیان مرحله گروهی باشد اصلاً آسان نیست اما یک امتیاز از 2 بازی، کمکی به ولزی‌ها نمی‌کند که به مرحله گروهی بروند. هر چند آنها هنوز شانس صعود به دور دوم را به شرط‌ها و شروط‌ها دارند اما به باور عمومی، ولز اولین حذف شده گروه دوم مسابقات است.
ولزی‌ها امسال روی گرت بیل خیلی حساب کرده بودند. قرار بود او و آرون رمزی با تجربه بالای خود به اهالی سرزمین اژدها کمک کنند تا بعد از سال‌ها دوری بتوانند یک حضور درخشان را در این رقابت‌ها تجربه کنند.
از بخت بد آنها و بخت مساعد ما، این اتفاق رخ نداد و ولز تا آستانه حذف از دور گروهی پیش رفته است. شوت سنگین روزبه چشمی و بعد هم گل هنرمندانه رضاییان، ولزی‌ها را در قعر جدول نگه داشت.
برای گرت بیل در آخرین جام جهانی‌اش، اوضاع مطلوب نیست. او فقط درخششی کوتاه مدت مقابل امریکا را تجربه کرد اما در بازی با ایران، از مرد گلف‌باز اصلاً خبری نبود! بیل در بازی مقابل شاگردان کارلوس کی‌روش هیچ کاری نکرد و با بازیکنانی که در زمین بودند یا حتی اصلاً به میدان نیامدند، تفاوتی نداشت!
حضور او تنها و تنها باعث شد تا درخشش میلاد محمدی بیشتر به چشم بیاید. همین و بس!
به هر حال، 90 دقیقه فرصت رستگاری احتمالی مقابل انگلیس سر جای خودش، بیل این فرصت را دارد تا مقابل برخی همبازیان سابقش در جزیره مثل هری کین، یک بار دیگر مهارت‌های رو به اتمام خود را به نمایش بگذارد. برای بازیکنی که روزگاری یکی از بهترین‌های جهان بود، این جام جهانی تا این لحظه فقط یک پیشنهاد داشته: به زمین گلف برگردد؛ اینجا دیگر جای تو نیست!