علی‌بابازاده
کارشناس
فصل برای ‌پسران گالتیه در لیگ یک فرانسه به بهترین نحو ممکن آغاز شد و برد ۵ بر صفر مقابل کلرمونت با یک گل و سه پاس گل نیمار جونیور همراه بود.
شماره ده سلسائو و پی‌اس‌جی، متخصص درخشش برابر تیم‌های «بی نام و نشان» است و بودن یا نبودنش در ترکیب تیم به یک اندازه مصیبت‌آفرین است!
«نابغه‌ای بدون ایده» توصیف این روزهای نشریه لوپاریزین از ستاره پوشالی پاری‌سن‌ژرمن بود.
پیش‌تر در شب حذف از یک‌هشتم لیگ قهرمانان برابر رئال، فابیو کاپلو در توصیف او به اسکای اسپورت گفت که «امیدوار بودم بتواند کاری انجام دهد و نمایشی تعیین‌کننده برای تیمش داشته باشد. نیمار بارها دریبل‌هایی بی‌دلیل زد و نتوانست نقش یک رهبر را برای پوچتینو ایفا کند.
یک رهبر واقعی، تیمش را به سوی نتیجه گرفتن هدایت می‌کند ولی نیمار در این زمینه حرفی برای گفتن ندارد!»
حق با فابیو کاپلو بود؛ نیمار نه تنها در شب «معجزه سانتیاگو برنابئو» بلکه از زمان انتقال به پارک دوپرنس نتوانسته جوابگوی توقعات هواداران و فشار رسانه‌ها باشد و هرگاه مربیان به استعداد و قدرت رهبری‌اش نیاز داشتند، شانه خالی کرده و درجا زده.
او صرفاً به جهت درخشش مقابل آنژه، تروا و کلرمونت به
 فرانسه نیامده و همه می‌دانند که قهرمانی در لیگ یک بدون نیمار نیز برای پاریسی‌ها دور از دسترس نخواهد بود.
نیمار در «فاجعه ماراکانا» و باخت تاریخی و هفت بر یک برابر ژرمن‌ها، در زمین مسابقه حضور نداشت و اعتقاد بر این بود که مصدوم نبودنش می‌توانست جلوی آن شکست مفتضحانه را بگیرد؛ برزیل و پاریس، هردو به یک اندازه از بودن و نبودن نیمار زجر می‌کشند و آخرین بازی بزرگی که گره‌اش به واسطه این مهاجم گران‌قیمت باز شده را به یاد نداریم؛ مگر در فینال کوپا آمه‌ریکا و باخت برابر آرژانتین، چیزی جز تک‌روی‌‌های اعصاب خردکن، پاس‌های اشتباه و دریبل‌های ناموفق از او دیدیم؟
دیوید ژینولا ماندن مهاجم سابق بارسلونا را باری اضافی بر دوش باشگاه دانسته و گفته که «ماندن نیمار از دید من غیرمنطقی است؛ او حالا سی ساله شده و روزهای خوبش را پشت سر گذاشته.»
تیته مربی تیم ملی برزیل هم نیمار را به قیمت نیمکت‌نشینی وینی جی‌آر، ریچارلیسون، ژسوس، رودریگو و یا فیرمینو به جام جهانی می‌برد و تاوانش را هم خواهد داد.
در واقع تا زمانی که روابط، رنگ و مدل موی شخص اول یک تیم، بیشتر از درخشش و موفقیت‌هایش سر و صدا ایجاد کند، قهرمانی مقتدرانه در مسابقات مهم و بزرگ برای آن تیم به آرزویی محال تبدیل خواهد شد.

ZOOM

نیمار در «فاجعه ماراکانا» و باخت تاریخی و هفت بر یک برابر ژرمن‌ها، در زمین مسابقه حضور نداشت و اعتقاد بر این بود که مصدوم نبودنش می‌توانست جلوی آن شکست مفتضحانه را بگیرد؛ برزیل و پاریس، هردو به یک اندازه از بودن و نبودن نیمار زجر می‌کشند و آخرین بازی بزرگی که گره‌اش به واسطه این مهاجم گران‌قیمت باز شده را به یاد نداریم ؛ مگر در فینال کوپا آمه‌ریکا و باخت برابر آرژانتین، چیزی جز تک‌روی‌‌های اعصاب خردکن، پاس‌های اشتباه و دریبل‌های ناموفق از او دیدیم؟
 

مهدی قایدی تابستان پارسال هنگامی که از استقلال به الاهلی امارات پیوست بشدت مورد توجه رسانه‌های این کشور بود و خیلی‌ها تصور می‌کردند لیگ حرفه‌ای امارات برای این بازیکن حکم یک سکوی پرتاب را خواهد داشت تا به فوتبال اروپا برسد اما برخلاف انتظار، شرایط اصلاً برای ملی‌پوش جوان ایران خوب پیش نرفت و این بازیکن بر اساس ادعای سرمربی الاهلی، درگیر زرق و برق زندگی دبی شد، به همین خاطر ابتدا تیم ملی ایران را از دست داد و پس از آن هم در الاهلی به یک نیمکت‌نشین مبدل شد، به همین خاطر حالا به استقلال برگشته تا دوباره اوج بگیرد.
 اتفاقاً مجری شبکه ابوظبی اسپرت جمعه شب با اشاره به حضور مجدد مهدی قایدی در استقلال گفت: مهدی قایدی می‌خواهد آخرین شانس خود برای حضور در جام جهانی را هم امتحان کند، به همین خاطر به تیم سابق خود یعنی استقلال برگشت تا شاید دوباره ملی‌پوش شود و از تهران مسیر جام جهانی قطر ۲۰۲۲ را پیش بگیرد.

 

سریال «یاغی» که این روزها با موضوع کشتی قهرمانی از شبکه نمایش خانگی در حال پخش است، در قسمت سیزدهم با انتشار بخشی از بازی ایران و پرتغال در سال ۲۰۱۸، به نحوی با یادآوری عملکرد دروازه‌بان تیم ملی ایران در مهار پنالتی رونالدو، به این اتفاق ادای احترام کرد.
چهار سال قبل بود که علیرضا بیرانوند با گرفتن پنالتی رونالدو سر و صدایی در دنیای ورزش به پا کرد.
با اینکه مدت زمان قابل توجهی از این رویداد سپری می‌شود، اما سریال «یاغی» که محتوای آن با دنیای ورزش از جمله کشتی ارتباط دارد، با بازنشر این سکانس بار دیگر به دوستداران ورزش، پنالتی‌ای که علیرضا بیرانوند برای مردم و تیمش مهار کرده بود را یادآور شد.
مهار این پنالتی در تاریخ فوتبال ایران آنچنان ماندگار شده که در فیلم‌ها و سریال‌ها نیز این روزها جای خود را پیدا کرده است. دروازه‌بان تیم ملی ایران پیش‌تر در گفت‌وگویی در جمع خبرنگاران درباره این پنالتی چنین اظهار کرده بود: «کریستیانو رونالدو از بهترین بازیکنان دنیاست و به دنبال ششمین توپ طلای خود است. خوشحالم این کار را انجام دادم. من پنالتی این بازیکن را برای مردم و تیمم گرفتم. بعد از پنالتی ما بازی را در دست گرفتیم. می‌توانستیم در دو، سه موقعیت به گل برسیم.»

 

مسابقات کشورهای مشترک‌المنافع از هفته پیش در بیرمنگام انگلیس شروع شده. در تصویر بریدسون را در روز ششم مسابقات و فینال دوچرخه‌سواری کوهستان تماشا می‌کنید که دچار سانحه شد.
 

مواظب این بازیکن امریکایی باشید!

سایت معتبر اتلتیک هفته پیش و بعد از برگزاری هفته اول لیگ انگلیس نکته جالبی درباره یک بازیکن کمتر شناخته شده امریکایی نوشت که شاید برای ما که باید بزودی با تیم ملی ایالات متحده در جام جهانی بازی کنیم جالب باشد: «برندن آرونسون در اولین بازی خود در لیگ برتر روی هر دو گل تیمش یعنی لیدزیونایتد نقش داشت. آرونسون در ۲۲ بازی برای تیم ملی امریکا ۶ گل زده و ۵ پاس گل داده است. انگلیس، ولز و ایران بهتر است او را در جام جهانی حسابی زیر نظر داشته باشند.»
 
سیاسی‌ترین بازی از نگاه مجله امریکایی

دیروز مجله معتبر جی‌کیو امریکا نگاهی به گروه‌های مختلف جام جهانی انداخته و یک بخش خود را به بازی ایران و امریکا اختصاص داد. از همین حالا خیلی‌ها منتظر این بازی هستند که به دلایل مسائل غیرورزشی هم جذاب به نظر می‌رسد. این مجله درباره این مسابقه خاص نوشته: «ایالات متحده پس از تحقیر فاجعه‌بار برابر ایران در باخت غافلگیرکننده جام جهانی ۱۹۹۸ که به‌عنوان «سیاسی‌ترین بازی» توصیف می‌شود به‌دنبال جبران است. تیم ملی فوتبال امریکا اکنون در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد. آنها استعدادهای جوانی مانند کریستین پولیشیچ از چلسی و تیموتی وه‌آ از لیل را در خط حمله دارند. همچنین تایلر آدامز از لیدز و وستون مک کنی از یوونتوس در خط میانی نیز از جمله دیگر بازیکنان خوب امریکا در این دوره می‌توانند شوند. الان زمان خوبی است که هوادار امریکا باشید.»
زمان نشان می‌دهد که وقت خوبی برای طرفداری از تیم ملی امریکا خواهد بود یا نه!
 

بر اساس قرارداد فروش حق پخش تلویزیونی بازی‌های لالیگا، نیمی از درآمد حاصل از این قرارداد باید به میزان یکسان میان تمام 20 تیم لیگ تقسیم شود. 50 درصد دیگر درآمدها به دو بخش تقسیم خواهد شد. یک بخش به نسبت تأثیرگذاری اجتماعی هر باشگاه و با درنظر گرفتن فاکتورهایی مانند میزان بلیت فروشی و متوسط درآمد حاصل از آن طی 5 فصل گذشته و نقش هر باشگاه درخصوص ایجاد منابع مفید برای پخش تلویزیونی، میان تیم‌ها تقسیم می‌شود و بخش دوم بر اساس جایگاه تیم در جدول رده‌بندی فصل گذشته توزیع می‌شود. به این ترتیب تیمی که فصل گذشته قهرمان شد، یعنی رئال مادرید 17 درصد از درآمدهای حق پخش را از آن خودش می‌کند و مابقی درآمد با توجه به معیارهایی که گفته شد میان 19 تیم بعدی تقسیم می‌شود و تیم آخر تنها 25 صدم درصد از درآمدها را کسب خواهد کرد. در میان 8 تیمی که فصل گذشته رده‌های اول تا هشتم را کسب کردند، تفاوت در میزان پاداش نقدی به ازای هر رده 7 میلیون بیشتر از تیم بعدی است.
لالیگا در فصل 21-2020 یک میلیارد و 440 میلیون یورو درآمد از فروش حق پخش کسب کرد که 722 میلیون آن را به‌صورت مساوی میان همه تیم‌ها تقسیم کرد و مابقی را بسته به جایگاه و تأثیرگذاری هر تیم توزیع کرد که در این میان سهم رئال مادرید 3/61  میلیون یورو شد. بارسلونا تیم دوم جدول با کسب 15 درصد 1/54 میلیون یورو به دست آورد و اتلتیکومادرید رده سومی نیز با کسب 13 درصد از درآمد‌ها صاحب 9/46 میلیون یورو شد.