آرمن ساروخانیان- با پایان نیم‌فصل اول لیگ برتر و قهرمانی استقلال می‌توان درباره عملکرد مدعیان دقیق‌تر صحبت کرد. در هفته‌های گذشته تحلیل‌های فنی مختلفی درباره استقلال، پرسپولیس، سپاهان و حتی آلومینیوم و مس که در جدول فاصله نزدیکی با مدعیان داشتند، مطرح شده. گفتنی اینکه مجیدی توانسته برای تیمش ساختار دفاعی منسجمی بسازد و قبل از گل زدن و بردن بازی به فکر گل نخوردن بوده به نوعی حکم تکرار مکررات را دارد. آنچه تا حدودی مغفول مانده، ثبات استقلال در نیم‌فصل اول است که کمک کرد این تیم با شایستگی به قهرمانی برسد. در فصول گذشته استقلال با هدایت شفر، استراماچونی و حتی فکری در مقاطعی بهترین تیم لیگ بود، ولی نتوانست این فرم را حفظ کند و به‌دلیل افت‌های گاه و بیگاه در پایان فصل دستش به جام نرسید. استقلال مجیدی اما نسبت به رقیبانش کمترین نوسان را از نظر نتیجه و کیفیت دارد. تیم مجیدی کنترل خوبی بر بازی دارد و در نیم‌فصل اول تنها 31 دقیقه (بازی با صنعت نفت) از حریفش عقب افتاده. سپاهان در بعضی از بازی‌ها طوفانی و مهارنشدنی است، ولی در این مسیر نوسان زیادی داشته و در پنج بازی برابر تیم‌های بالای جدول چهار بار شکست خورده. نوسان پرسپولیس در جریان بازی هم مشهود است و گاهی عملکرد تیم در نیمه اول و دوم هم تفاوت زیادی دارد.

 

استقلال صدرنشینی در پایان نیم‌فصل را وقتی به دست آورد که اختلافات ویرانگر کادر فنی و مدیریت تمام شد. آن روز، روز خوشوقتی استقلال بود.

دستاورد آجورلو در استقلال هر چه بود و نبود، اما در یک نکته قابل توجه و اثرگذار بود، اینکه مقابله‌های مدیران باشگاه با فرهاد مجیدی تمام شد و استقلال نفس تازه‌ای کشید.

در دوران مدیریت احمد مددی و احمد سعادتمند و حتی پیش از آن، همواره آتش اختلافات مدیران و مربیان فرصت‌های استقلال را می‌سوزاند. آجورلو اما از حمایت حرف زد، رابطه‌اش با کادرفنی را تنظیم کرد و فرهاد مجیدی مشغول کاری شد که مسئولیتش است.

شاید به عملکرد آجورلو در استقلال، حتی به انتخاب او یا هر زاویه‌ای از مدیریت او انتقاد داشته باشید اما او بود که روابط بین باشگاه و سرمربی را تلطیف کرد و مجیدی را از شر جدل‌های همیشگی با باشگاه خلاص کرد.

آرامشی که در استقلال حاکم شد، کافی بود تا استقلال پس از 10 سال، صدرنشینی در نیم‌فصل را تجربه کند، آن هم با بیشترین میانگین امتیاز، بدون شکست و با کمترین گل خورده.

این وضعیت محصول کار فنی مجیدی و پین در استقلال است اما آرامش و روابط سالم بین کادر فنی و مدیریت نیز آثار بسیاری در این موفقیت دارد.

استقلال اما کار خود را در پروژه جدیدش تازه آغاز کرده است. قهرمانی در نیم‌فصل فاقد معناست و اسمش قهرمانی نیست. استقلال اما نشان داده که برای پروازهای بلندتر آماده است و برای پایان فصل نقشه می‌کشد. هواداران استقلال امیدوار شده‌اند و چیزی از این زیباتر نیست که یک تیم بتواند امید را زنده کند. این مهم‌ترین تبحر است.

استقلال در نیم‌فصل دوم کار سختی را پیش رو دارد. هم پرسپولیس و هم سپاهان پا پس نمی‌کشند و برای جبران نیم‌فصل دوم را شروع می‌کنند. حفظ موقعیت توسط استقلال کار پیچیده‌ای است و استقلال به تقویت فنی نیاز دارد. در استقلال بیش از آنکه مهره‌های تازه به کار بیایند، بالا رفتن کیفیت فنی بازی مورد نیاز است، همان چیزی که فرهاد مجیدی، گابریله پین و صالح مصطفوی باید بسازند.

 

سام ستارزاده

 

شهر اولین‌ها، جایی بود که نخستین نیم‌فصل بدون شکست آبی‌های تهرانی در تاریخ لیگ ثبت شد. نمایش زیبای شاگردان مجیدی هرچند در دوربین‌های از رده خارج‌شده ورزشگاه شهید بهنام محمدی تار و کدر به تصویر کشیده می‌شدند، اما توانست هواداران آبی‌دل را دلگرم به تداوم رکوردهای مثبت تیم در نیم‌فصل دوم بکند. دفاع استقلال کاملاً بی‌نقص عمل نکرد؛ اما در قیاس با معیارهای لیگ بیست‌ویکم به قدر کافی مستحکم بود. مجیدی خط آتش خود را نیز بدون ستاره‌های فصل گذشته از نو ساخت. آسمان اردوی آبی‌ها پس از سال‌ها آفتاب را به خود دیده. استقلال دیگر یک تیم گلاویز با مشکلات مدیریتی و حواشی درون‌تیمی متعدد نیست؛ بلکه یک تیم متحد و یکدل است که بردن را به عادت ترک‌نشدنی خود بدل‌ساخته. ارزشمندتر از قهرمانی نیم‌فصل و عنوان برترین خط دفاع و حمله لیگ، بازگشت شخصیت قهرمانی به روح تیم است؛ آنچه نه‌تنها از بازی پسران آبی درون مستطیل سبز، بلکه از صحبت‌های مجیدی نیز مشخص است. هفت محبوب آبی‌ها پس از قهرمانی نیم‌فصل به مشکلات فنی متعدد تیمش و تلاشش برای ترمیم آنها اشاره‌کرد؛ نکته‌ای که نشان می‌دهد او دیگر یک سرمربی جاه‌طلب است که در باد موفقیت‌های کوتاه‌مدت نمی‌خوابد و عطشش برای پیشرفت و ارتقای تیم قرار نیست فروکش کند.

 

سامان موحدی راد

 

استقلال با شفر نمایشی تکنیکی داشت؛ شاید تکنیکی‌ترین استقلال چند سال اخیر. اما راه به جایی نبرد. نه اینکه تکنیک‌ها و ایده‌های شفر راهگشا نباشند اما حاشیه، مدیریت ضعیف و عوامل بیرون زمین چنان روی این تیم سایه انداخت که یکی از بهترین استقلال‌های چندسال اخیر زمین خورد و فاتح لیگ برتر نشد. استقلال با استراماچونی جسور بود. جسارتی دوست داشتنی که همه را شیفته خودش می‌کرد. اما حتی این تیم هم به اندازه تیم شفر اجازه خودنمایی نیافت. مدیریت ضعیف استقلالی‌ها تیم را زمین زد و خیلی زود وارد حاشیه شد و از میان رفت. در این میان استقلال منصوریان و فکری هم بودند که گفتن ندارد که جای پرداختن ندارند. حالا اما استقلال فرهاد مجیدی، استقلالی که فرهاد مجیدی از ابتدا در ساختن آن نقش داشته در حال اجرای نمایشی متفاوت است. یک استقلال نتیجه‌گیر که نه به‌دنبال کسب عنوان تکنیکی‌ترین‌هاست و نه شجاع‌ترین. استقلالی که تنها به فکر گرفتن امتیاز در زمین مسابقه است و به چیز دیگری فکر نمی‌کند. نمایش استقلال برای نفت مسجد سلیمان نشان داد که این تیم اگر بخواهد می‌تواند تکنیکی و جسور هم بازی کند ولی در بازی‌های مهم این ریسک را به جان نمی‌خرد چون ممکن است تمرکزش را از روی امتیازآوری پرت کند و به این ترتیب آنها بار دیگر از جام دور بمانند. این مهم‌ترین فرق مجیدی و سایر استقلال‌های این چند سال است.

 

میعاد نیک

 

آبی‌پوشان پایتخت پس از سال‌ها دوری از صدرنشینی و مدت‌ها تحمل سایه پرفشار رقیب سنتی سرخ‌پوش، بالاخره به شکل رسمی توانستند پس از ۱۰ سال به‌عنوان صدرنشین نیم‌فصل نخست رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران لقب بگیرند و این مهم را در شرایطی به دست بیاورند که تیم فرهاد مجیدی طی ۱۵ بازی هنوز نباخته و تنها ۵ گل دریافت کرده؛ کم‌تر از هر تیمی در فصل بیست‌ویکم. استقلال تاکنون توانسته تیمی را به هواداران خود نشان بدهد که چیزی برای قهرمانی کم ندارد اما هنوز در حد یک مدعی بلامنازع ظاهر نشده و این صدرنشینی بیش از آن که معلولِ قدرت فنی و تاکتیکی آبی‌ها باشد، انگار حاصلِ ناتوانی عجیب و افت غریب سایر رقباست. به هر طریق آسمان فوتبال باشگاهی ایران آبی شده و نمی‌توان آمارهای بسیار مناسب را کاملاً نادیده گرفت. فرهاد مجیدی دقیقاً پس از پایان جدال یک‌طرفه تیمش در برابر نفت مسجدسلیمان، باید به فکر تقویت اسکوادلیست و ترمیم نقاط ضعفی باشد که تعداد آن اتفاقاً کم هم نیست. استقلالِ این روزها برای تداوم همین روند و رسیدن به‌عنوان قهرمانی لیگ برتر در فصلی که جاده و اسب مهیاست، تنها باید شکاف‌های درونی خود را پُر کند و این مسأله، مسئولیت فرهاد مجیدی و کادرش را در نیم‌فصل نقل‌وانتقالاتی بالا خواهد برد.

 

هفت سال پیش در چنین روزی روزنامه ایران ورزشی تیتر نخست خود را مثل روز گذشته به تیم ملی فوتبال با هدایت کارلوس کی‌روش اختصاص داده بود: «کی‌روش: بحرین تمام شد!» اشاره سرمربی سابق تیم ملی به پیروزی دو بر صفر تیم ملی مقابل حریفش بود. در این مطلب می‌خوانیم: «تیم ملی در روزهای قبل از بازی بحرین ساعات پرتنش و پر استرسی را سپری کرده بود. از پرواز پرحاشیه به سیدنی گرفته تا مصاحبه‌های سریالی آقای سرمربی که مسلسل‌وار از کمبود امکانات و کوه مشکلات در مسیر آماده‌سازی تیم ملی فغان داشت و البته وضعیت اردویی تا پیش از آغاز جام و کمبود بازی‌های تدارکاتی.

 همه این عوامل سبب شده بود که برد نسبتاً قاطعانه ایران برابر بحرین گربه سیاه ازلی در حد یک برد بزرگ تلقی شود و موجی از انرژی مثبت را در تیم جاری کند.» برای خواندن این مطلب به آرشیو روزنامه ایران ورزشی مراجعه کنید.

 

آزاده پیراکوه

 

ورزشی‌ها گروهی از یک جمع بزرگ شدند تا از پدر و مادری داغدار رضایت بگیرند. ماجرا به دو سال قبل برمی‌گردد و نزاعی خیابانی که منجر به قتل جوان 27 ساله‌ای در منطقه گلدسته شد. تعدادی از مربیان و ورزشکاران قدیمی مثل حسین حسینی، مربی والیبال در کنار مسئولان کلانتری، شورای شهر و معتمدان محل، به منزل پدر مرحوم شاهین زندکریمخانی رفتند تا رضایت‌اش را بگیرند و جوانی دیگر را از اعدام نجات دهند؛ رضایتی که البته راحت به دست نیامد.

دو سال و اندی از فوت پسرش می‌گذرد اما داغ پدر و مادر هنوز تازه است و وقتی قرار است حرف آخر را بزنند، مکث می‌کنند. یاد روز حادثه می‌افتند و اختلافی که قرار بود به آشتی ختم شود. 

تمام ماجراهای این دو سال و خانواده‌ای که حتی برای عذرخواهی پا جلو نگذاشته‌اند و مهم‌تر از همه اینها، دختر 4 ساله‌ای که از پسرشان یه یادگار مانده است.  همه اینها باعث می‌شود پدر و مادر از رنجی که در این مدت متحمل شده‌اند، بگویند. حتی پدر شاهین که به «حاج علی» معروف است، به ابهام‌های دادگاه اشاره می‌کند اما بعد از دقایقی می‌گوید، می‌بخشد، بدون اینکه برای این بخشش وجهی دریافت کند. مادر شاهین هم هنوز دو دل است و می‌گوید: «نمی‌دانم پسرم از این بخشش راضی است یا نه؟»

با همه اینها بعد از دو سال و در شرایطی که چند روز مانده به اجرای حکم اعدام، خانواده شاهین زندکریمخانی با پادرمیانی جمعی از خیرین، ورزشکاران و چهره‌های مردمی گلدسته از خون پسرشان می‌گذرند و با حضور در دادگاه رضایت خود را ثبت می‌کنند. 

جمعی از خیرین و اهالی گلدسته، سروان اشرفی، رئیس کلانتری گلدسته؛ جمعی از اعضای شورای گلدسته، حجت‌الاسلام والمسلمین محقق، امین فرزانه، دکتر زرندی، حسین حسینی  از مربیان والیبال و جمعی از ورزشکاران و قهرمانان کشور به این موضوع ورود کردند تا بتوانند جلوی اجرای حکم اعدام را بگیرند.

رسول مجیدی

 

آقای گل لیگ برتر تا به اینجا که نیمی از فصل گذشته، تنها و تنها 2 گل در جریان بازی به ثمر رسانده! این یک آمار شوکه‌کننده است از چیزی که بر سر لیگ فوتبال ایران آمده: «تهی شدن از مهاجمان شماره 9 کلاسیک و گلزن»

شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید بیست و یکمین دوره لیگ برتر، دست‌کم تا الان، کم‌گل‌ترین دوره مسابقات بوده. نیم فصل اول در مجموع 120 بازی فقط شاهد 209 گل بود. 74/1 گل در هر بازی. این در حالی است که غیر از 2 فصل، در سایر اوقات همیشه میانگین گلزنی لیگ برتر بالای 2 بوده و در دهه اول این میانگین به عدد 5/2 نزدیک بود. فصل هجدهم و بیستم هم گرچه آمارش به 2 گل در هر بازی نرسید اما چیزی نزدیک به آن بود: 98/1.

نیم‌فصل اول لیگ امسال شاهد بیشترین مساوی‌های بدون گل بود. 22 بازی از جمع 80 بازی برگزار شده با نتیجه بدون گل به پایان رسید. بیش از 4/1 باز‌ی‌ها یا به عبارت دقیقه‌تر 5/27 درصد گل مسابقات برگزار شده.

پس شاید جای تعجب نداشته باشد که وضعیت جدال برای کسب آقای گلی هم چندان چنگی به دل نزند.

در حال حاضر گادوین منشأ با به ثمر رساندن 8 گل در صدر جدول گلزنان قرار دارد. این مهاجم نیجریایی لیگ برتر در حالی به این عدد رسیده که 6 گلش را از روی نقطه پنالتی به ثمر رسانده و فقط 2 گلش را در جریان بازی وارد دروازه رقبا کرده.

نفر دوم جدول هم لوسیانو پریراست. کاپیتان فولاد خوزستان 7 گل زده که 4 گلش از روی نقطه پنالتی بوده.

کوین یامگا، خرید جدید استقلال هم با زدن 7 گل در تعقیب این دو نفر است. جالب اینجاست که او هم مثل پریرا و منشأ، بیش از نیمی از گل‌هایش را به وسیله پنالتی به ثمر رسانده؛ 4 تا.

درواقع اگر بخواهیم آنهایی که بدون ضربه پنالتی گل زده‌اند را لیست کنیم؛ هدی عبدی، عیسی آل‌کثیر، پیمان بابایی، سعید صادقی و کریم اسلامی وضعیت بهتری از 3 مهاجم یاد شده دارند. آنها هرکدام 4 گل به ثمر رسانده‌اند و هرگز پشت پنالتی‌های تیم‌شان قرار نگرفته‌اند.

نکته جالب دیگر در مورد بهترین گلزنان نیم‌فصل اول لیگ برتر این است که هر 3 مهاجم پیشتاز خارجی هستند و این نشان از خالی شدن لیگ از مهاجمین گلزن و بالفطره ایرانی دارد. تک‌تیراندازهایی که تنها با کمی درخشش در سال‌های اخیر راهی لیگ اطراف شده‌اند تا لیگ ما هر سال خالی‌تر از ستاره و مهاجم شود.

 

 محمدرضا ساکت با خطاب قرار دادن وزارت ورزش و جوانان حرف‌هایش را از سر گرفت: «خواهش می‌کنم وزارت ورزش به استقلال و پرسپولیس تنفس مصنوعی ندهد و بگذارد که خودشان روی پای خودشان بایستند. 

هر جا به مشکل می‌خورند، ما سعی می‌کنیم به آنها تنفس مصنوعی بدهیم. آنها مدیران توانایی دارند. کادر توانایی دارند. بگذارید خودشان ثبات سازمانی خودشان را پیدا کنند. به نظرم وزارت ورزش باید در مواجهه با این دو تشکیلات بر اساس ظرفیت‌های مدیریتی و هیأت مدیره خودشان، مشکلاتشان را حل کنند.»

هر وقت آقای ساکت مدیرعامل باشگاهی شدند که ناچار بودند خودشان برای آن تیم درآمدزایی کنند، آن وقت تشریف بیاورند برای تنفس مصنوعی بقیه تماس بگیرند. بودجه فولاد مبارکه را از شما بگیریم دو دقیقه نمی‌توانی در اصفهان مدیریت کنی! در مورد تیم‌های دیگر نظر می‌دهی برادر؟

***

وضعیت تمدید قرارداد محمد صلاح با لیورپول بسیار خنده‌دار و مضحک شده. بازیکنی که همین الان اگر بهترین بازیکن دنیا نباشد، یکی از بهترین‌هاست، برای تمدید پیشنهاد مالی‌اش را داده ولی لیورپولی‌ها تصمیمی برای پرداخت رقم درخواستی او ندارند!

 اگر در ایران بود این اتفاقات رخ می‌داد:

یکی از تجار موبایل فروش لیورپول در توییتی می‌نوشت: صلاح تمدید کن پولت با من!

بلافاصله هزاران هوادار لیورپولی طرف را با لقب امپراطور مورد عنایت قرار می‌دادند. لیورپول با پول‌های زیرمیزی ایشان با صلاح تمدید می‌کرد و دوسال دیگر تقش در می‌آمد که طرف بدهکار بانکی است!

نتیجه اخلاقی: همه جای دنیا فوتبال فاسد است. فقط ما خوبیم!

 

نائومی اوساکا، تنیسور ژاپنی در رده‌بندی پردرآمدترین ورزشکاران زن سال فوربس در رتبه اول قرار گرفت.

در سال ۲۰۲۱، این زن ژاپنی 3/57 میلیون دلار درآمد داشت. در رتبه بعدی سرنا ویلیامز تنیسور آمریکایی (9/45 میلیون دلار) و خواهرش ونوس ویلیامز (3/11 میلیون دلار) قرار دارند. در رده‌های بعدی نیز سیمون بایلز از ایالات متحده در رشته ژیمناستیک (1/10 میلیون دلار)، گاربینیر موگوروسا تنیسور اسپانیایی (8/8 میلیون دلار)، کو یونگ چین گلف‌باز کره جنوبی، (5/7 میلیون دلار)،  پوسارلا ونکاتا سیندو بدمینتون‌باز هندی (2/7میلیون دلار)، اشلی بارتی تنیس‌باز استرالیایی (9/6 میلیون دلار)، نلی کوردا گلف‌باز آمریکایی (9/5 میلیون دلار) و کندیس پارکر بسکتبالیست (7/5 میلیون دلار) حضور دارند.

اوساکا ۲۴ ساله است و در رده‌بندی انجمن تنیس زنان (WTA) در رده چهاردهم قرار دارد. این زن ژاپنی دو بار برنده مسابقات آزاد آمریکا (۲۰۱۸، ۲۰۲۰) و اوپن استرالیا (۲۰۱۹، ۲۰۲۱) شد. تنیسور ژاپنی تاکنون چهار فینال گرند اسلم را تجربه کرده است که هر چهار بازی را با پیروزی پشت سر گذاشته است. او در سال ۲۰۱۸ در اپن آمریکا توانست سرنا ویلیامز، الگویش را شکست دهد و برای نخستین بار فاتح گرند اسلم شود. اوساکا نخستین و تنها تنیسور ژاپنی است که موفق به چنین کاری شده.

 

پنجشنبه‌ای که گذشت، دیدار دوستانه‌ای بین تیم فوتسال بانوان هنرمند مقابل پیشکسوتان تهران برگزار شد که در این دیدار ستارگان زیادی مثل الناز شاکردوست، خواهران منصوریان، لادن مستوفی و ... حضور داشتند.

این بازی که با شعار «دنیای بدون کار برای کودکان» و به نفع کودکان کار برگزار شد، در نهایت با برتری 3 بر 1 پیشکسوتان تهران به پایان رسید.

تک گل تیم فوتسال بانوان هنرمند را الناز شاکردوست به ثمر رساند. شاکردوست با بازوبند کاپیتانی بانوان هنرمند به میدان رفت و حضورش خوشحالی حاضرین را در پی داشت.

 

جام ملت‌های آفریقا هر روز یک حاشیه جدید دارد. اما فعلا هیچکدامش به پای ماجرای داوری بازی تونس و مالی نمی‌رسد.

مسابقه‌ای که جانی سیکاوزه داورش 5 دقیقه زودتر از وقت‌ معمول، سوت پایانش را به صدا در‌آورد.

گفته می‌شود، ساعت این داور زامبیایی جلوتر از زمان بازی بود و به همین دلیل در دقیقه ۸۵ سوت پایان بازی را به صدا درآورد. با این حال بازیکنان او را متقاعد کردند که اشتباه کرده است. در ادامه دو تیم به بازی برگشتند و این بار نیز داور بعد از ۸۹:۴۵ دقیقه بالاخره بازی را تمام کرد که زودتر از حد مجاز بود. این در حالی بود که بازی به دلیل کولینگ بریک و ماجرای وار؛ دست‌کم 6،5 دقیقه وقت تلف شده داشت. حالا در جدیدترین خبر اعلام شده، سیکاوزه ظاهراً در طول بازی مشکلات سلامتی داشته است و به همین دلیل اکنون در بیمارستان بستری شده است.

علاوه بر این ظاهرا او در دمای ۳۴ درجه و رطوبت ۶۵ درصد در لیمبه کامرون دچار گرمازدگی شده بود.

بعد از بازی دردسرهای زیادی به وجود آمد. حتی گفته می‌شود کنفدراسیون فوتبال آفریقا از دو تیم درخواست کرده بود برای بار دوم به زمین برگردند و بازی کنند اما دیگر تونسی‌ها زیر بار نرفته.