جستجو بر اساس تاریخ
نظرسنجی
شماره : 6816 /
۱۴۰۰ سه شنبه ۵ مرداد
|
فوتبال
منچستریونایتد به دنبال دو مدافع لالیگایی
منچستر یونایتد به دنبال خرید ژول کنده، مدافع سویا است. آنها همچنین به جذب رافائل واران از رئال مادرید بسیار نزدیک شدهاند. یونایتد سخت در تلاش است که واران را از رئال جذب کند اما اولگنار سولشر همتیمی واران در تیم ملی فرانسه، یعنی کنده را هم میخواهد. سولشر در تابستان جاری، اولویت را روی تقویت دفاعی تیمش گذاشته است و البته کنده مدتی است که در رادار یونایتد قرار دارد. او در یورو 2020 در اردوی فرانسه حضور داشت و خود را به عنوان یکی از بهترین مدافعان جوان اروپا مطرح کرده است. این بازیکن در سال 2019 از بوردو به سویا پیوست. چند باشگاه دیگر، مانند چلسی، تاتنهام و رئال مادرید هم کنده را زیر نظر دارند اما یونایتد قصد دارد به او فرصت بازی در اولد ترافورد را پیشنهاد دهد. این بازیکن پتانسیل بالایی دارد و میتواند در چند پست بازی کند. او قابلیت بازی در پست مدافع راست را دارد و به همین دلیل است که سولشر علاقه بسیاری به جذبش دارد. سویا اما حاضر به از دست دادن کنده نیست. قرارداد او تا سال 2024 است، ولی سویا در هر حال به پیشنهادهای رسیده گوش خواهد کرد.
کمین منچستر برای ستاره ناراضی بایرن
در حالی که شمارش معکوس برای جدایی پل پوگبا از منچستریونایتد آغاز شده است، مسئولان این باشگاه از هم اکنون در فکر شناسایی یک جایگزین قابل اتکا برای هافبک فرانسویشان هستند و گویا مهره مورد نظرشان را در بایرن مونیخ پیدا کردهاند. از شواهد و قراین پیداست که پوگبا دیر یا زود، تابستان امسال یا سال آینده اولدترافورد را ترک میکند. اگر منچستریها نخواهند او را به عنوان بازیکن آزاد از دست بدهند باید تابستان امسال او را بفروشند و مشخص نیست که هافبک فرانسوی چه برنامهای دارد. به هر حال منچستریها برای جذب جانشین پوگبا دست به کار شدهاند و به نظر آنها لئون گورتزکا، هافبک آلمانی بایرن مونیخ کسی است که میتواند جای او را پر کند. وضعیت گورتزکا هم در بایرن مونیخ کم و بیش مشابه وضعیت پوگبا در یونایتد است و او نیز تا الان قراردادش را تمدید نکرده است. گورتزکای 26 ساله تقریباً هیچ شباهتی به بازیکنی که سه سال پیش به باواریاییها پیوست، ندارد. البته او دو سال پیش یکی از مهرههای کلیدی بود که به بایرن مونیخ برای فتح لیگ قهرمانان اروپا کمک کرد اما سال گذشته سال خوبی برایش نبود. جذب گورتزکا، بازیکنی را در اختیار تیم بعدی او قرار خواهد داد که علاوه بر قدرت بدنی بالا، درک بالایی از فوتبال دارد. تغییر او هرگز به اندازهای که بعد از اولین دوره قرنطینه در آلمان، به تمرینات بایرن مونیخ برگشت، واضح نبود. او همتیمیهایش را با به نمایش گذاشتن عضلات ورزیدهای که حاصل تمرینات خانگی بود، غافلگیر کرد و ماه آگوست همان سال هم از قدرت بدنی که در ایام خانهنشینی کسب کرده بود، استفاده کرد تا به بزرگترین افتخار در فوتبال باشگاهی جهان دست پیدا کند. وقتی که او در لیسبون جام قهرمانی لیگ قهرمانان را بالای سر برد، ثابت شد که چرا برخی سال 2012، زمانی که گورتزکا با قراردادی 5 ساله در سن 17 سالگی به تیم بوخوم پیوست، از او به عنوان بااستعدادترین بازیکن فوتبال آلمان در نیم قرن گذشته یاد میکردند. او خیلی زود با قراردادی 3 میلیون پوندی به شالکه پیوست اگرچه روزهای حضورش در گلزنکرشن تحتالشعاع مصدومیتهای متوالی قرار گرفت و بعدها هم مشخص شد که او مشکلی گوارشی دارد که به خاطر آن مجبور به تغییر رژیم غذاییاش شد که البته آن اتفاق به نفعش تمام شد و به گفته خودش او را به بازیکنی چابکتر تبدیل کرد. اینها همه ویژگیهایی است که سبب شده اولگنار سولشر، او را مهرهای تأثیرگذار برای پیشبرد اهدافش بداند. در همین حال یولیان ناگلسمان، سرمربی جدید باواریاییها هم امیدوار است که بازیکن آلمانیاش که از او به عنوان یکی از بهترین هافبکهای میانی اروپا با قدرت هجومی خارقالعاده یاد کرده است، تصمیم به ماندن بگیرد و مدیران بایرن بتوانند او را راضی به تمدید قرارداد کنند وگرنه کمین شیاطین سرخ ممکن است، جواب بدهد پسر اهل بوخوم سر از اولدترافورد در بیاورد.
نگاهی به عملکرد ضعیف تیم بسکتبال آمریکا در المپیک توکیو 2020
مراقب سیاهچاله 2004 باش!
گزارش
کوین پلتون
آیا تیم بسکتبال مردان آمریکا همان مسیر تیم سال 2004 را میرود که در المپیک آتن مدال برنز کسب کرد؟
آمریکا در اولین بازیاش در المپیک 2020 توکیو، مقابل فرانسه با نتیجه 83 بر 76 شکست خورد. این اولین باخت تیم آمریکا در المپیک، از سال 2004 تاکنون بوده است. آنها در المپیک آتن در مرحله نیمهنهایی برابر آرژانتین شکست خوردند و به مدال برنز بسنده کردند. آرژانتین هم در نهایت قهرمان شد. در آن زمان تیم آمریکا هم در دیدارهای دوستانه قبل از المپیک شکست خورده بود و هم در اولین بازیاش در المپیک باخت.
تیم بسکتبال آمریکا با برنامه قدرتمندتری تحت هدایت مایک کریژفسکی به المپیک برگشت و در سالهای 2008، 2012 و 2016، بدون شکست مدال طلا را کسب کرد. حالا پرسش این است: آیا روند کسب مدالهای طلا هم مانند روند پیروزیها متوقف خواهد شد؟
آمریکا در سال 2004 برای اولین بار در تاریخش، هنگامی که بازیکنان NBA را در اختیار داشت در المپیک شکست خورد اما آنها کمی قبلتر در مسابقات جهانی 2002 در ایندیاناپولیس، در خاک خود هم شکست را تجربه کرده بودند. این تیم پس از شکست در مرحله یکچهارم نهایی مقابل یوگسلاوی در جایگاه ششم قرار گرفت.
حالا به نظر میرسد تاریخ در حال تکرار است.
در سال 2019، در مسابقات جهانی که حالا جام جهانی فیبا نام گرفته، نتایج آمریکا در چین دست کمی از 2002 نداشت. آنها در مرحله یکچهارم نهایی به فرانسه باختند و در نهایت هفتم شدند.
تیم بسکتبال آمریکا واکنش خوبی نسبت به ناکامی در رقابتهای 2002 نشان داد. آنها برای صعود به المپیک باید در «تورنمنت قاره آمریکای فیبا» شرکت میکردند که حالا نامش شده «آمریکاپ». مربی آمریکا در آن هنگام پنج نفر از تیم منتخب فصل NBA را در کنار ری آلن (که بعدتر عنوان بهترین بازیکن فصل را کسب کرد) و وینس کارتر (که میتوانست عنوان بازیکن برتر را کسب کند) به تیم دعوت کرد. آن تیم توانست در آن رقابتها، آرژانتین را در فینال با نتیجه 106 بر 73 شکست دهد و قهرمان شود. به نظر میرسید که آمریکا به قله دنیای بسکتبال برگشته است.
آمریکا در المپیک آتن از تیم بسیار جوانتری استفاده کرد. تنها سه نفر از تیم «تورنمنت قاره آمریکا» در المپیک حضور داشتند و آلن، کارتر، کید و تریسی مکگریدی در کنار بسیاری دیگر از بازیکنان مسنتر NBA از تیم کنار گذاشته شدند. آمریکا تیمی از ستارگان آیندهدار را به میدان فرستاد، مانند کارملو آنتونی، لبران جیمز و دوین وید. تیم بیتجربه آمریکا شش بازیکن زیر 22 سال داشت.
تیم آنها در سال 2004 مانند امسال، بازیکنان بااستعداد زیادی در اختیار داشت. تیم دانکن و آلن ایورسون، که روی هم در چهار فصل گذشته NBA، سه بار بهترین بازیکن فصل شده بودند، در این تیم حضور داشتند اما این دو نفر تنها نمایندگان تیم ستارگان فصل 04-2003 مسابقات NBA بودند. جالب آنکه از نظر معیار WARP، تیم آمریکا در المپیک 2004 آتن نسبت به تیمهای قبل و بعد، بسیار ضعیفتر بود.
تیم فعلی آمریکا تنها دو بازیکن دارد که در فصل 21-2020، دست کم نمره 10 را از سیستم امتیازدهی WARP کسب کرده باشند: دامین لیلارد (14/8) و جیسون تاتوم (10/1). بردلی بیل (11/0) میتوانست بازیکن دیگری باشد که این دستاورد را دارد اما او به دلیل پروتکلهای سلامتی با این تیم به توکیو سفر نکرد و کوین دورانت هم به دلیل اینکه در فصل گذشته به دلیل مصدومیت تنها 35 بازی انجام داده بود، در این امتیازدهی منظور نشده. با این حال، تیم سال 2004 چهار بازیکن با WARP بالاتر از 10 داشت: دانکن، استفون ماربری، شان ماریون و لامار اودوم. دو بازیکنی که در آخرین لحظات به تیم فعلی آمریکا دعوت شدند، یعنی کلدون جانسون و جاوال مکگی، WARP کمتری نسبت به همه بازیکنان تیم 2004 دارند.
از سوی دیگر، میتوان نداشتن استمرار را در دو تیم 2004 و 2021 مقایسه کرد. در هر دو تیم، هشت بازیکن بودند که برای اولین بار در یک تورنمنت بزرگ شرکت کردهاند. برای مقایسه، تمامی 12 بازیکن تیم 2008، پیشتر در سطح بزرگسالان برای آمریکا بازی کرده بودند و در سال 2012 هم 10 نفر از 12 بازیکن این شرایط را داشتند.
شکست آمریکا در اولین بازی در المپیک توکیو پس از آن روی داد که این تیم در دیدارهای دوستانه هم باخت. آنها در 10 جولای در لاسوگاس مقابل نیجریه با نتیجه 90 بر 87 شکست خوردند و دو روز بعد هم برابر استرالیا با نتیجه 91 بر 83 باختند. آمریکا در سال 2004 هم در دیداری دوستانه مقابل ایتالیا شکست خورد. ایتالیا در نهایت نایبقهرمان المپیک 2004 شد.
در هر دو المپیک، از دیدارهای دوستانه میشد حدس زد که چه اتفاقی در راه است. در سال 2019 هم همین شد. آمریکا پیش از جام جهانی مقابل استرالیا شکست خورد. هرچند که این دیدارها حساب نیستند اما در هر حال نشان میدهند که اوضاع تیم چطور است.
البته تیم آمریکا در المپیک 2004 نتایج خوبی گرفت. آنها تنها شکست اسپانیا را در مرحله یکچهارم نهایی رقم زدند، تیمی که در مرحله گروهی با پنج پیروزی در پنج بازی، صدرنشین شده بود. آمریکا پس از شکست مقابل آرژانتین، توانست لیتوانی را در بازی ردهبندی ببرد. آمریکا در مرحله گروهی مقابل لیتوانی شکست خورده بود.
اما نکته این است که تیم بسکتبال آمریکا با بازیکنان NBA تنها یک معیار برای موفقیت دارد: کسب مدال طلا. به این ترتیب، سیستم تکحذفی رقابتهای المپیک شاید این بار به سود تیم آمریکا باشد. آمریکا در دیداری دوستانه مقابل اسپانیا در لاسوگاس با نتیجه 83 بر 76 پیروز شد و نشان داد که اگر اوضاع درست باشد، میتواند هر تیمی را ببرد.
فتح مدال طلای المپیک توکیو شاید بهترین اتفاق برای تیم آمریکا نباشد. آنها در سالهای اخیر، هر بار که در جام جهانی و المپیک شرکت کردهاند، تیمهای ضعیفتری نسبت به گذشته را به مسابقات بردهاند. حالا به نظر میرسد که زمان آن رسیده که آمریکا برنامهاش را عوض کند و به برنامهای که در سالهای 2004 تا 2008 داشت، برگردد.
منبع: ESPN
کاراته کرهای، بزرگترین صادرات کره جنوبی بالاتر از سریالهای تلویزیونی
تکواندو، مسیر میانبر مدال
از نیجر تا گابن و افغانستان، ورزش تکواندو امید کشورهای کوچک برای بردن مدال در المپیک است
گزارش
هانا بیک
در کوچههای شن و ماسهای نیامی، پایتخت یکی از فقیرترین کشورهای جهان، نیجر، آپ چاگی را تمرین میکنند. در اردوی پناهجویان ازرق در اردن که پر از سوریهای فراری از جنگ داخلی است، یوپ چاگی میزنند. و در تایلند که ورزشهای رزمی راه وسوسهانگیزی برای فرار از فقر است، روی چوجوم سوگی تمرکز دارند تا مشخص شود تکواندو جذابترین بخش ورزشهای مبارزهای است.
در صحنه المپیک هم تکواندو شاید سخاوتمندترین ورزش برای کمک به کشورهایی است که هیچ جایگاهی در عرصه ورزش بینالمللی ندارند. از سال 2000 که این ورزش رزمی کرهای وارد المپیک شد، مدالهای زیادی را تقدیم کشورهایی کرده که ورزشکاران زیادی در این بازیها ندارند و به همین دلیل امیدشان برای رسیدن به افتخاری بینالمللی کمرنگ است.
ساحل عاج و اردن نخستین مدال طلای تاریخشان در المپیک را در تکواندو گرفتند مثل تایوان. نیجر، ویتنام و گابن هم نخستین نقرهها را به دست آوردند. افغانستان هم دو تا برنز گرفت که تنها مدالهای المپیکیاش بود.
در توکیو ورزشکارانی از 61 کشور به اضافه سه نفر از اعضای تیم پناهجویان المپیک در تکواندو مسابقه میدهند تا جذابیت ورزشی که تنها در پنج دوره المپیک حضور داشته، مشخص شود. چند نفر از حاملان پرچم کشورها تکواندوکار بودند تا اهمیت این ورزش را برای کشورهای کوچکتر نشان دهند.
تکواندو شاید آن زرق و برق و تماشاگران بسیار ورزشهایی مانند ژیمناستیک یا بوکس را نداشته باشد اما دهها میلیون نفر دفاع شخصی را تمرین میکنند بخصوص در آفریقا، آسیا و خاورمیانه. بخشی از محبوبیتش به خاطر این است که نیاز به تجهیزات و امکانات خاصی ندارد.
ایساکا آیده، رئیس کمیته المپیک نیجر که رئیس فدراسیون تکواندو هم بوده، میگوید: «برای کشور فقیری مثل نیجر این ورزش بهترین است. اگرچه این ورزش از کره آمده اما ما آن را برای خود کردیم چون بدون هیچ امکانات خاصی میشود تمرین کرد.»
تکواندو که در دهه 50 سر و شکل پیدا کرد در زبان کرهای به معنای «حرکت پا و دست» است و باید آن را نخستین صادرات فرهنگی موفق کره دانست. در جریان جنگ ویتنام، سربازان کره جنوبی به همتایان غربی خود تکواندو میآموختند. چاک نوریس، ستاره آمریکایی فیلمهای اکشن در نیروی هوایی کره جنوبی تکواندو آموخت. وقتی مربیهای کرهای آموزش تکواندو را به خارجیها آغاز کردند، نام «کاراته کرهای» را برایش گذاشتند که به ورزش شناخته شده ژاپنی اشاره داشت اما تکواندو خیلی زود جای خودش را باز کرد و حالا فدراسیون جهانی تکواندو 210 عضو دارد به علاوه تیم پناهندگان.
برای نسلی که از هنر سینمایی بروس لی یا جکی چان لذت میبرد، تکواندو نزدیکترین ورزش المپیکی به فیلمهای کونگفویی بود. تکواندو ابتدا در بازیهای سئول 1988 در عرصه المپیک رونمایی شد و 12سال بعد عضو رسمی بازیها شد هر چند سیستم امتیازدهی غامض آن جای زیادی را برای تبانی و فساد در ردههای پایین ایجاد کرده بود.
شنبه در نخستین روز المپیک توکیو، پانیپاک وونگ پاتاناکیت، در دسته 49 کیلوگرم زنان نخستین مدال طلای تایلند را به دست آورد بعد از آنکه در ریودوژانیرو برنز گرفت. پدرش، سیریچای که مربی شنا است، معمولاً به همه مسابقات دخترش میرفت اما با پاندمی کرونا نتوانست به توکیو برود. پانیپاک که لقب عجیب تنیس را دارد -برادرش لقب بیسبال و خواهرش لقب بولینگ دارد- در ورزشهای زیادی درخشیده اما تکواندو اوج آنها بوده. سیریچای میگوید: «مطمئن بودم که دخترم باعث افتخار کشورمان میشود.» پانیپاک به خاطر این مدال طلا 365هزار دلار از دولت تایلند جایزه میگیرد که پول بسیار قابل توجهی است در کشوری که بدهیهایش رو به فزونی و درآمدش رو به کاهش است.
هر مدال در تکواندو در کشورهایی با موفقیتهای نادر در المپیک آثار چندجانبهای مترتب است. احمد ابوغوش در 68 کیلوگرم مردان ریودوژانیرو نخستین مدال طلای تاریخ اردن را گرفت و در سه ماه بعد از آن 50 هزار دست لباس تکواندو در اردن فروخته شد. به قول ناصر مجالی، رئیس کمیته المپیک اردن این انفجار خوشایند تکواندو بود.
یکشنبه، اولوگ بک رشیداف 19 ساله از ازبکستان مدال طلای 68 کیلوگرم را برد. سه سال قبل، در دانشگاهی در تاشکند مرکز تخصصی تکواندو راه افتاده بود و رشیداف که دانشجو است، میگوید: «ازبکستان هرگز قهرمانی در این ورزش نداشته، مثل اینکه خواب میبینم.»
در رقابت یکشنبه یک مدال برنز هم در دسته 57 کیلوگرم زنان به تایوان رسید که به خاطر مخالفت دولت چین با نام چین تایپه در مسابقات شرکت میکند. این جزیره نخستین طلاهای خود را در 2004 آتن گرفت که یک مرد و زن در تکواندو به دست آوردند.
کرهایها همچنان در توسعه این ورزش پیشگام هستند و به دنبال ایجاد علاقه به تکواندو فارغ از مرزهای ملی هستند. در سال 2015، فدراسیون جهانی تکواندو این ورزش را به اردوهای پناهجویان برد که امکانات زیادی نداشتند. امروز تکواندو در اردوهای پناهجویان در اردن، ترکیه، رواندا و جیبوتی تمرین میشود.
چو چونگوون، رئیس کرهای فدراسیون جهانی تکواندو میگوید: «تکواندو یک ورزش مبارزهای است اما ما میخواستیم یک حس صلحطلبی به جنبش المپیک بیاوریم.»
در توکیو، سه مبارز تکواندو بخشی از تیم پناهندگان المپیک بودند که در سال 2016 برای فرصت دادن به کسانی که از جنگ و درگیریهای سیاسی در کشورشان خسته شدهاند، تشکیل شد. یکی از آنها کیمیا علیزاده بود که در ریو نخستین مدال زنان ایرانی را به دست آورد و میخواست در 57 کیلوگرم یک بار دیگر مدال بگیرد. او بعد از پیروزی بر رقیب ایرانی خود بر دارنده دو مدال طلای المپیک و یک مبارز چینی پیروز شد. وقتی احتمال مدال بردن او زیاد شد، توماس باخ، رئیس کمیته بینالمللی المپیک خودش را به یک قدمی چو چونگوون رساند تا ورزشی که معمولاً جایگاهی ندارد، در مرکز توجهها قرار بگیرد. علیزاده به حریف ترک باخت و باخ بیسر و صدا ورزشگاه را ترک کرد تا تکواندو به همان جایگاه سابق برگردد همان جایی که کمتر مورد توجه است.
منبع: نیویورک تایمز
ستاره ها
لغو سنگینترین مسابقه بوکس تاریخ کوه به دنبال رقیب جدید
مبارزه «ادی هال» با «هفتور بیورنسون» لغو شد. هال که در سال 2017 عنوان قویترین مرد جهان را به دست آورد، عضله دو سر بازویش از هم جدا شده و حالا بیورنسون به دنبال یک رقیب جدید است.
هال 33 ساله که متولد استفوردشایر انگلیس است، قرار بود اواخر شهریور در فلوریدا با رقیب خود بر سر عنوان قویترین مرد جهان مسابقه بوکس بدهد، در مسابقهای که به آن لقب «سنگینترین مسابقه بوکس تاریخ» را دادهاند. هال به شدت برای انجام این مسابقه بزرگ علاقه و انگیزه داشت اما حالا مجبور شده از آن کنار بکشد. هال در اینستاگرام نوشت: «خیلی حالم خراب است به خاطر اینکه باید بگویم عضله دو سر بازویم از هم جدا شده. البته چند روز بعد سر جایشان افتادند و روند ریکاوری به خوبی در حال طی شدن است. متأسفانه این به معنای آن است که مبارزه من و هفتور به زمان دیگری موکول میشود. البته برنامههای دیگری که برای شب مسابقه تدارک دیده بودند، سر جای خودش باقی است و کسانی که حق تماشای تلویزیونی را خریداری کردهاند، میتوانند از آن استفاده کنند.»
ام تی کی گلوبال هم که مسئول برگزاری و پخش این مسابقات است، در بیانیه خود آورده: «ادی هال در جریان تمرین دچار مصدومیت شدید شده و این یعنی مسابقه فوقالعادهاش با هفتور بیورنسون به طور موقت لغو شده است اما بقیه مراسم طبق برنامه قبلی انجام میشود. تور همچنین آمادگی دارد اگر حریف دیگری پیدا شود، با او مبارزه کند برای همین مذاکرات پشت پرده در جریان است تا امکان این مبارزه جایگزین فراهم شود. هر کسی که حق تماشای تلویزیونی را خریده نه تنها میتواند در صورت برنامهریزی مجدد برای مبارزه هال با تور آن را ببیند بلکه به صورت رایگان میتواند برنامههای دیگر روز مسابقه را هم تماشا کند. کسانی هم که بلیت خریدهاند خیلی زود به آنها ایمیل زده میشود و به آنها اختیار میدهند که بلیتشان را حفظ کنند یا پولشان را پس بگیرند. اطلاعات بیشتر درباره زمان جدید مبارزه و هر چیز دیگری که به آن مربوط شود، منتشر خواهد شد.»
بیورنسون 32 ساله که در سریال «بازی تاج و تخت» نقش «کوه» را بازی میکرد، در اینستاگرام نوشت: «بینهایت ناراحتم اما دست من نیست. حالا باید دنبال یک رقیب جدید بگردم تا در سپتامبر مبارزه کنم. کاملاً این برنامه را جدی میگیرم و حتی سعی میکنم آمادگی بیشتری داشته باشم. هر وقت هم ادی آماده باشد، منتظرش میمانم.»
بیورنسون یک سال بعد از هال یعنی در سال 2018 قویترین مرد جهان شد و هال را که به «دیو» معروف است، به تقلب متهم کرد.
سال گذشته، بیورنسون رکورد 500 کیلوگرم ددلیفت هال را شکست و 501 کیلوگرم ددلیفت زد.
هال در سال 2017 که اوج دوران قدرتش بود، 197 کیلوگرم وزن داشت اما اوایل امسال یک تصویر از خودش منتشر و فاش کرد که وزنش را به 161 کیلوگرم رسانده است. این اواخر هم تأیید کرد که به 158 کیلوگرم رسیده است.
مدال طلای وزنهبردار چینی با حرکت فلامینگو
لی فابین با حرکتی عجیب توانست مدال طلای وزنهبرداری المپیک را بگیرد. او البته به بینندگان گفت که این کار را در خانه انجام ندهند! لی وزنه 166 کیلوگرمی – که تقریباً سه برابر وزنش بود – را در حالی در حرکت دوضرب بالای سر برد که تنها روی پای چپاش ایستاده بود. طرفداران وزنهبرداری، لقب لی را «فلامینگو» گذاشتهاند.
او میگوید که این حرکتش کمک میکند که تعادلش را برقرار سازد. لی میگوید: «من نقاط قوت خاصی دارم و عضلاتم بسیار قدرتمند است. میدانم که این حرکت باعث هیجان تماشاگران میشود اما من به بینندگان توصیه میکنم که این کار را انجام ندهند. این کار میتواند باعث مصدومیت شود.»
لی در دیدارهای قبلی، از جمله در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2017 هم این کار را انجام داده بود. او گفته که این کارش برای نمایش نیست و خودش را فردی متواضع میداند. او میگوید این فقط یک استعداد او برای این است که وزنه زدن را به شکل درستی انجام دهد.
لی با اکو یولی ایراوان از اندونزی برای مدال طلا رقابت میکرد. او پس از حرکت فلامینگو، وزنه 172 کیلوگرم را به شکل متعارف بالای سر برد و به این ترتیب، ایراوان را وادار کرد، برای اینکه بخت پیروزی داشته باشد، تلاش کند رکورد جهان (که در اختیار خودش بود) را جابهجا کند، اما ایراوان نتوانست این کار را انجام دهد و این لی بود که با مجموع 313 کیلوگرم مدال طلا را گرفت.
ایراوان در مجموع 302 کیلوگرم را بالای سر برد و مدال نقره را گرفت که چهارمین مدال المپیکی او بود. هیچ ورزشکاری از اندونزی در المپیک به اندازه او مدال نگرفته است. ایراوان گفت که برایش سخت بوده که رکورد خودش را جابهجا کند، چرا که در جریان همهگیری ویروس کرونا و قرنطینه شدن همهجا، کار برای تمرین سخت بوده است.
ورزشکار نروژی پس از کسب مدال طلا از حال رفت
کریستین بلومنفلت، ورزشکار نروژی رشته سهگانه، پس از کسب مقام قهرمانی این رشته در المپیک 2020 توکیو، دچار حالت تهوع شد و او را با ویلچر بردند. این مرد 27 ساله پس از شکست دادن رقیب بریتانیاییاش، الکس یی، در ماده دوی استقامت 10 کیلومتر، به محض عبور از خط پایان دچار ضعف و حالت تهوع شد و نقش بر زمین شد. ظاهراً دمای 27 درجه هوا برای ورزشکار منطقه اسکاندیناوی که معمولاً به رقابت در چنین دمایی عادت ندارد، آنقدر آزاردهنده بود که او نتوانست از لحظات پس از قهرمانیاش لذت کافی را ببرد. در پی این اتفاق، اعضای تیم نروژ مجبور شدند مدالآورشان را که هنوز بیحال بود، سوار بر ویلچر کنند و از محل مسابقه خارج کنند.یکی از اعضای پزشکی تیم نروژ هم فوراً در محل حاضر شد تا به وضعیت قهرمان کشورش رسیدگی کند. بلومنفلت در ابتدای مسابقه پایانی، از رقیب بریتانیایی خود عقب افتاد اما با فشار مضاعفی که در انتهای مسابقه به خودش آورد توانست از او سبقت بگیرد. پس از بلومنفلت که با ثبت زمان یک ساعت و 45 دقیقه و 4 ثانیه زودتر از خط پایان عبور کرد، الکس یی با 11 ثانیه اختلاف نفر دوم شد و هایدن وایلد استرالیایی با 20 ثانیه اختلاف موفق به کسب مدال برنز شد.
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|
ویژه نامه | آرشیو