سیاوش اکبرپور، پیشکسوت باشگاه استقلال حرف‌های تندی علیه برخی بازیکنان استقلال به زبان آورده است. او از عملکرد بازیکنان دفاعی استقلال به شدت انتقاد کرده و می‌گوید: «بعد از بازی با پرسپولیس گفتم عارف غلامی خوب دفاع نمی‌کند و او مشکل ایستادن دارد و اصول اصلی دفاع کردن را بلد نیست. سیاوش یزدانی اصلاً تمرکز بازی ندارد و معلوم نیست حواسش کجاست. به نظر می‌رسد تمرکز این دوستان روی مسائل دیگری است تا فوتبال. چطور می‌شود با چند تعویض و حضور برخی بازیکن بی‌ادعا و جوان شرایط استقلال عوض ‌شود. من نمی‌خواهم زیاد در مورد بازیکنان حرف بزنم و روحیه آنها را خراب کنم اما باز هم می‌گویم اگر جای فکری بودم، چند بازیکن این تیم را بیرون می‌کردم. من استقلالی هستم و وظیفه‌ام حمایت از سرمربی و بازیکنانی است که جانشان را برای این تیم می‌دهند اما نه اینکه یک عده هر کاری که دلشان می‌خواهد انجام بدهند.»

اکبرپور از رفتار هواداران نیز گله کرده است: «چرا هوادار پشت محمود فکری نیست و بازیکن را بیشتر از سرمربی دوست دارد؟ یادتان باشد هواداری که بازیکن تیم را بیشتر از سرمربی تیم دوست داشته باشد باید فاتحه تیم را بخواند، چون آن بازیکن هر کاری که دلش بخواهد انجام می‌دهد و در مورد هر چیزی که به او مربوط نیست نظر می‌دهد. هوادار به جای آنکه طرفدار یک بازیکن باشد باید به فکر تیم استقلال باشد. بازیکن نباید در موارد سیاسی و اینگونه مسائل حرف بزند. اگر کسی می‌خواهد این کارها را انجام بدهد، شغلش را عوض کند. یکسری از پیشکسوتان استقلال از توهین شنیدن هراس دارند اما من به آنها می‌گویم؛ آنهایی که فحش می‌دهند اصلاً شما را یادشان نمی‌آید. یک عده از پیشکسوتان فقط به به و چه‌چه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند اما من نمی‌توانم از این کارها انجام دهم. تأکید می‌کنم بزرگ‌ترین مشکل استقلال اینستاگرام، فضای مجازی و فن‌پیج‌های طرفدار بازیکن است.»

 استراحت مطلق برای مددی

 باشگاه استقلال خبر داد پیش از ظهر دیروز دوشنبه احمد مددی مدیرعامل استقلال پس از انجام برخی آزمایشات تخصصی از بیمارستان مرخص شد. پزشکان با توجه به شرایط احمد مددی، از او خواسته‌اند حداقل یک هفته در منزل استراحت مطلق کند. احمد مددی در همین رابطه گفت: «از همه کسانی که به صورت حضوری به عیادت من آمدند یا با تماس تلفنی و پیامک و در فضای مجازی جویای احوال من بودند، تشکر می‌کنم و برای همگان آرزوی خیر، برکت و سلامتی دارم.»

 

 

عمران‌زاده ۵۰۰ میلیون تومان جریمه شد

طبق رأی کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال، حنیف عمران‌زاده به علت فسخ یک‌طرفه غیرقانونی قراردادش با نساجی، به پرداخت غرامت ۵۰۰ میلیون تومانی محکوم شد. 

حنیف عمران‌زاده، مربی استقلال و دستیار محمود فکری در ابتدای فصل جاری عضوی از کادرفنی نساجی بود اما همراه با محمود فکری قراردادش را با این تیم شمالی فسخ کرد و راهی تهران شد تا با استقلال قرارداد ببندد. 

فسخ یک‌طرفه قرارداد از سوی عمران‌ِزاده با شکایت نساجی در کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال مواجه شده که بعد از بررسی اسناد و مدارک، این کمیته عمران‌زاده را به علت فسخ غیرقانونی قراردادش محکوم کرده و او موظف به پرداخت ۵۰۰ میلیون تومان غرامت به نساجی و همینطور ۱۰ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان هزینه دادرسی به این کمیته است. 

البته رأی صادر شده قطعی نیست و عمران‌زاده می‌تواند نسبت به این رأی در کمیته استیناف فدراسیون فوتبال درخواست تجدیدنظر بدهد. همچنین چندی قبل، محمود فکری هم نسبت به فسخ غیرقانونی قراردادش با نساجی به پرداخت دو میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان به نساجی محکوم شده بود که نسبت به این رأی اعتراض کرد. 

پیش از این کمیته استیناف نشان داده که رأی‌های کمیته تعیین وضعیت را وتو می‌کند و در همین راستا این احتمال وجود دارد که رأی جدید کمیته تعیین وضعیت هم وتو شود.

بی‌هیچ اغماضی محمود فکری سهم کمی در نتایج استقلال ندارد و باید از جنبه‌های فنی مؤاخذه شود. استقلال او در نیم‌فصل نخست لیگ بیستم نتایج ضعیفی مقابل مدعیان قهرمانی رقم زد و هیچ‌گاه نتوانست در مقابل تیم‌هایی که شانس قهرمانی دارند، مقتدر باشد. تغییرات پی‌درپی تاکتیکی و فقدان ثبات، عمده ایرادی است که به سرمربی استقلال وارد می‌شود که چندان هم بیراه نیست...

با وجود این اما فکری حتی اگر دوست نداشته باشد درباره بی‌ثباتی ترکیب خود به خبرنگاران توضیح دهد باید منصفانه مورد نقد قرار گیرد؛ نقد‌هایی که برخاسته از آگاهی از تمام اتفاقات ریز و درشت استقلال باشد نه اینکه او را سیبل قرار دهند و تمام کاسه کوزه‌های شکست مقابل سپاهان (بازی‌های بزرگ) را سر این مربی بشکنند.

سؤالی که نباید از یافتن پاسخش غافل بود این است که سهم بازیکنان در شکست مقابل مدعیان چه اندازه است؟ آیا بازیکنی همچون عارف غلامی توانسته به نقطه اطمینان‌بخشی در بازی‌های بزرگ تبدیل شود؟ بازیکنی که در دربی نیز آن نمایش فاجعه‌بار را به اجرا گذاشت و در بازی با سپاهان نیز یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان تیمش بود.

سیاوش یزدانی نیز یکی دیگر از ضعیف‌ترین بازیکنان میدان بازی با سپاهان بود که پشت انتقاد‌های دامنه‌دار از کادرفنی استقلال پنهان ماند. از سیاوش یزدانی چند بازی خاطره‌انگیز در یاد دارید؟ آیا او جز مصدومیت‌های مکرر و دوری از ترکیب حاصل دیگری برای استقلال داشته است؟ استقلال بابت چه کار شاقی به این بازیکن مزد می‌دهد؟

محمد دانشگر نیز فرسنگ‌ها با روزهای اوج خودش فاصله دارد. لااقل دانشگر در بزنگاه‌ها با گلزنی‌هایش به داد استقلال می‌رسید و تیم را از چالش‌های احتمالی بیرون می‌آورد اما او نیز به حدی از روزهای شکوفایی فاصله گرفته که تا آستانه گلزنی به دروازه استقلال هم پیش می‌رود (اشاره به صحنه دقایق پایانی مقابل سپاهان). آقای دانشگر دروازه را اشتباه گرفته‌ای!

درباره دیگر بازیکنان نیز هیچ اغماضی جایز نیست؛ حتی اگر وریا غفوری باشد. آقای کاپیتان را باید یکی از بزرگترین سهامداران شکست‌های اخیر دانست. بازیکنی که با آن رفتار بچگانه و ناپخته خود در بازی با نساجی سازمان فکری مجموعه استقلال را بر هم ریخت. وریا هر اندازه در مسائل مالی فی‌مابین خود و باشگاه محق باشد که هست، هرگز مجاز نیست اینگونه نظم تیمش را لگد مال کند. نتیجه بازی با سپاهان هرگز نمی‌تواند بی‌ارتباط با آن رفتار باشد، هرگز!

از حق نگذریم برخی بازیکنان نهایت تلاش خود را در روزهای بد اخیر نیز به کار گرفته‌اند تا شاید کمک حال تیم خود باشند. بازیکنانی که کمتر در رسانه‌ها حاضر می‌شوند. نمونه‌اش مسعود ریگی که به رغم بیرون شدن از ترکیب اصلی همواره در خدمت تیم است و تلاش دارد ولو به عنوان بازیکن تعویضی برای تیمش بازیکن مفیدی باشد. مرادمند و مرادی نیز می‌توانند در این قاب قرار بگیرند. این خصیصه البته در مواجهه با رشید مظاهری هرگز صدق نمی‌کند. دروازه‌بانی که بعد از یک بازی نیمکت‌نشینی مصاحبه‌ای را هم علیه کادرفنی استقلال انجام داد و با صحبت‌های خود دخالتی آشکار داشت در تصمیم‌های فنی تیمش.

فرشید اسماعیلی و فرشید باقری نیز هرگز نیمی از آنچه خود در روزهای اوج برای استقلال رقم زده‌اند نبوده‌اند. اولی پرفراز و نشیب پیش می‌رود و دومی هم انگار در باد جدایی در نیم‌فصل خوابیده و خودش را دیگر بازیکن استقلال نمی‌داند. از مهدی مهدی‌پور که با هیاهوی بسیار به استقلال آمد هم عملکرد خیره‌کننده‌ای ندیده‌ایم. مهدی مهدی‌پور چند بازی دیگر باید از محمود فکری فرصت بگیرد تا خود را به عنوان مردی محوری در مرکز زمین در افکار استقلالی‌ها جا بیندازد و به بازیکنی کلیدی بدل شود؟ آیا نمایش او در بازی‌های بزرگ نیز قابل تأیید است؟ مهدی‌پور به خودش در این ایام چه نمره‌ای می‌دهد؟

از مهدی قایدی که باور داریم بی‌گمان یکی از بهترین‌های فوتبال ایران است نیز شبحی بیش نمی‌بینیم. حال شاید تغییر تاکتیک و این مسائل در شکل بازی او اثرگذار بوده باشد اما قایدی نیز مانند گذشته در خدمت تیم نیست و گاهی در خط آتش تیمش خودخواهی را به تیم محوری ترجیح می‌دهد. ارسلان مطهری هم هرگز نتوانسته از غیبت‌های دامنه‌دار دیاباته که روی آن هم بحث‌های بسیاری است، استفاده کند. مطهری فصل پیش مربیان استقلال را به واسطه آنکه در ترکیب اصلی قرارش نمی‌دادند به نقد می‌کشید اما حالا که در ترکیب اصلی قرار گرفته، هرگز نمی‌تواند مهاجمی همواره گلزن باشد. او نیز انگار از اطمینان به فیکس بودن بیشترین لطمه را دیده و عمیقاً غره شده است.

بازیکن استقلال بودن قواعد و مختصات خودش را دارد، همانگونه که مربی و مدیر استقلال باید در شأن و قامت این باشگاه باشد اما بعد از بازی با سپاهان بین اعضای کادر فنی صحبت از این است که برخی بازیکنان کم‌کاری کرده‌اند و داغی عمیق بر دل سرمربی خود گذاشته‌اند! حتی خبرش هم برای استقلال اسباب خجالت است.

علاوه بر آنکه درباره ادامه بقای اعضای کادر فنی استقلال شایعات متعددی به گوش می‌رسد، پیرامون حیات مدیران باشگاه استقلال نیز مباحث گوناگونی مطرح می‌شود. بعد از بازی با سپاهان که منجر به شکست استقلال شد، دایره اخباری از این دست گسترش بیشتری پیدا کرد که حتی واکنش صریح اسماعیل خلیل‌زاده، رئیس هیأت مدیره باشگاه استقلال را هم به دنبال داشت. رئیس هیأت مدیره باشگاه استقلال در واکنش به خبر کناره‌گیری 3 عضو هیأت مدیره از باشگاه استقلال اعلام کرد که چنین خبری صحت ندارد و حتی باشگاه‌نشین‌ها قصد دارند از عوامل انتشار این خبر شکایت کنند اما به راستی آیا این خبر دروغ بوده که از سوی برخی جریان‌های خبری منتشر شده است؟ صحت این موضوع اما با گذشت زمان مشخص خواهد شد و بعید است که اتفاقاتی در پس پرده در حال رخداد نباشد و برخی رسانه‌ها از احتمال کناره‌گیری اعضای هیأت مدیره بگویند.

تکذیب استعفای 3 عضو هیأت مدیره باشگاه استقلال زمانی بیشتر زیر سؤال می‌رود که درباره ادامه مدیریت احمد مددی در باشگاه استقلال نیز حرف و سخن بسیاری به گوش می‌رسد. گفته می‌شود مدیرعامل باشگاه استقلال که از ابتدای حضورش در این پست مهم از اتخاذ تصمیم‌های مهم منع شده بود و حتی بدون اجازه دیگر اعضای هیأت مدیره اجازه امضا ندارد، به دلیل بیماری قصد دارد از سمت خود کناره‌گیری کند اما اگر چنین اتفاقی رخ دهد نباید صرفاً به حساب بیماری آقای مدیرعامل گذاشت.

بعد از شکست مقابل سپاهان انتقاد‌های بسیاری به مدیریت باشگاه استقلال شد و احمد مددی به شدت از سوی هواداران این باشگاه مورد نقد قرار گرفت. مددی که منصوب وزارت ورزش و جوانان است در این ایام که به اصطلاح روی صندلی مدیریت باشگاه استقلال جلوس کرده در بسیاری از سیاستگذاری‌ها ناکام بوده است. او حتی در برهه‌های حساس نیز حمایتی قاطعانه از سرمربی استقلال نداشت که این موضوع با واکنش‌های هواداران باشگاه استقلال و اهل فن نیز مواجه شد. همواره مددی با این سؤال مواجه بوده که چرا و به چه دلیل استراتژی مناسب را در زمان‌های بحرانی اتخاذ نمی‌کند و نمی‌تواند به چهره‌ای ویژه در رسانه‌ها بدل شود. چهره‌ای که خود یک وزنه مهم و اثر گذار در باشگاه استقلال باشد. به واقع مددی همواره چهره‌ای در سایه جلوه کرده که اثرگذاری آنچنانی روی وقایع این باشگاه ندارد و هیچ بعید نیست که همین فضای نا‌امید‌کننده‌ای که او از زمان ورودش به استقلال ایجاد کرده اسباب برکناری‌اش را فراهم آورد.

البته باید به این نکته مهم هم توجه داشت که اگر بنای وزارت ورزش و جوانان تغییرات مدیریتی در این باشگاه باشد، باید مدیری بر رأس کار گمارده شود که نقش محوری در این باشگاه داشته باشد. نه مدیری که چشمش به دست اعضای هیأت مدیره است و حتی در برخی تصمیم‌گیری‌های نقل و انتقالاتی نقشی ندارد.

از یاد نمی‌بریم که مهدی عبدیان، عضو هیأت مدیره باشگاه استقلال در نقل و انتقالات پیش فصل چگونه با جذب محمد نادری جایگاه مدیرعاملی را در استقلال زیر سؤال برد و نشان داد نقشی بس مهم‌تر از مدیرعامل را در این باشگاه ایفا می‌کند. شاید اگر مدیران استقلال به این نتیجه می‌رسیدند که در ظاهر هم که شده باید شأن مدیر خود را حفظ کنند امروز هرگز سرنوشت مددی به نقطه‌ای نمی‌رسید که هیچ کس از جدایی‌اش از استقلال ابراز نگرانی نکند و حتی برخی از رفتن او خرسند شوند. باید توجه داشت هرآنچه به سر مددی آمده لطمه‌ای جدی به اعتبار باشگاه هم هست و نباید فراموش کرد که زیر سؤال رفتن جایگاه او به عنوان مدیرعامل شأن باشگاه استقلال را هم زیر سؤال می‌برد.

به هرحال نباید از اهمیت تصمیم‌گیری در چنین برهه‌ای غافل بود. اگر بنا به ایجاد تغییرات در هیأت مدیره باشگاه استقلال باشد باید فردی در این موقعیت قرار بگیرد که بتواند تحولاتی بزرگ را در باشگاه استقلال ایجاد کند و لااقل سیاست کلامی تأثیرگذاری داشته باشد. نه مدیرانی که حتی از داشتن فن بیان و اثرگذاری رسانه‌ای بی‌بهره‌اند و تحت تأثیر افرادی قرار دارند که روی کاغذ جایگاهی پایین‌تر در بدنه مدیریتی استقلال برای آنها تعریف شده است. به واقع نسخه‌ای که برای مدیریت استقلال نوشته می‌شود اهمیت دارد و اگر تصمیم‌سازان این باشگاه به واقع قابلیت اتخاذ تحولی چشمگیر در این باشگاه را ندارند همان بهتر که مددی با هر اندازه تأثیرگذاری در استقلال باقی بماند تا لااقل برچسب بی‌ثباتی مدیریتی بر پیشانی این باشگاه نخورد.

هیچ کس باورش نمی‌شد که استقلال اینقدر مقابل سپاهان دست و پا بسته بازی کند، تا حدود زیادی هم کارشناسان رفتارهای تیم استقلال داخل زمین را نرمال نمی‌دانستند. بازیکنان علاوه بر عصبی بودن انگار حوصله بازی نداشتند و به نظر می‌رسید که اتفاقات پیش از بازی اثر مستقیم در روند تیم داشته است. هر علتی که نوع بازی کردن بازیکنان داشت در نهایت منجر به باخت و از دست دادن صدر جدول شد و حالا گفته می‌شود آنقدر هواداران ناراضی روی هیأت مدیره فشار آورده‌اند که در نهایت مسئولان استقلال فرصت دو هفته‌ای به فکری داده‌اند و در صورت نتیجه نگرفتن با این مربی خداحافظی خواهند کرد. با توجه به اتفاقات عجیب و غریبی که بعد از بازی با سپاهان افتاد به سراغ سبو شهبازیان رفتیم؛ مدافع سابق استقلال که این روزها پا به پای هواداران این تیم حرص می‌خورد. شهبازیان در خصوص نحوه بازی کردن استقلال در بازی با سپاهان اینطور می‌گوید: «اتفاقاتی افتاد که به ضرر تیم استقلال شد. ما هم می‌دانیم که خوب بازی نمی‌کنیم اما هیچ کس نمی‌داند در باشگاه استقلال چه می‌گذرد که در نتیجه این تیم در چنین شرایط حساسی صدر جدول را از دست می‌دهد. به نظرم مشکلات مالی بی‌تأثیر نیست.» اکثر کارشناسان فوتبال معتقد هستند که بازیکنان استقلال در بازی با سپاهان رفتار مشکوکی داشتند و انگار به عمد نمی‌خواستند بازی کنند. نظر شما در این زمینه چیست؟ سبو در این خصوص اینطور توضیح می‌دهد: «مشکلاتی در باشگاه هست که خودش را در زمین اینطور نشان می‌دهد اما من هم متوجه شده‌ام که بازیکنان در زمین عصبی هستند. شما در نظر بگیرید که وریا چقدر افت کرده است! غفوری 50 درصد توانایی گذشته را ندارد. وریا بازیکن همیشگی نیست. استقلال به لحاظ مهره تیم بسیار خوبی است. این تیم بازیکنانی مثل مسعود ریگی دارد اما نمی‌دانم این تیم چرا نمی‌تواند جمع بازی کند و شکاف زیادی بین دفاع و حمله است و همین کار استقلال را سخت کرده است. ضمن اینکه استقلال در زمین همانطور مقابل نساجی بازی می‌کند که مقابل سپاهان بازی می‌کند و این مشکل کار را سخت کرده است.» این روزها صحبت زیادی می‌شود مبنی بر اینکه فکری را باید برای نیم‌فصل دوم کنار بگذارند شما چقدر با این برکناری موافق هستید؟ شهبازیان در پاسخ می‌گوید: «من اصلاً موافق نیستم، این مربی 15 هفته است که مربی استقلال است و خیلی خوب این تیم را می‌شناسد. باید به فکری زمان بدهند و از او حمایت شود.»

پس حتماً با اولتیماتوم دو هفته‌ای به این مربی هم موافق نیستید؟ این پیشکسوت استقلال در این خصوص می‌گوید: «اصلاً موافق نیستم. هیچ مربی با این اولتیماتوم موفق نشده که فکری دومی باشد. باید آرامش به تیم تزریق شود و فکری با حمایت باید به کارش ادامه دهد. به طور کل با اولتیماتوم دادن به فکری موافق نیستم.» فکر می‌کنید اشکال کار کجاست که استقلال چنین بازی ضعیفی را مقابل تیم‌ها دارد؟ سبو پاسخ می‌دهد: «چون بازیکنان در زمین هستند و فکرشان جای دیگری است. فکری باید این مشکل را حل کند و برای نیم‌فصل دوم تیم را جمع و جور کند.»

علی مغانی

 

استقلال در نیم‌فصل اول، هیچ وقت نتوانست سه بازی پیاپی را با برد پشت سر بگذارد. تیم محمود فکری در 4 بازی اخیر، دو بار شکست خورده و فقط 4 امتیاز گرفته. دو مهاجم اصلی تیم 4 و 5 هفته است که در گلزنی ناکام بوده‌اند. مهدی قایدی بعد از اینکه در 4 بازی متوالی برای استقلال گل زد، در هفته‌های اخیر از همیشه کم اثرتر شده و ارسلان مطهری بعد از گل ثانیه 68 دربی، دیگر از گیتارش استفاده نکرده. استقلال در برابر سپاهان، با اینکه خیلی زود گل خورد، فقط یک بار پیام نیازمند را به زحمت انداخت و در نیمه دوم از ساختن موقعیت آشکار گل ناتوان بود.

اینها، همه نشانه‌های نگران‌کننده‌ای از تیمی است که تا همین هفته پیش صدرنشین بود اما به یکباره به رده سوم جدول سقوط کرد. مربی استقلال در هفته‌های گذشته همه انتقادات را با تأکید بر صدرنشینی در لیگ، خنثی می‌کرد اما حالا تنها سلاح او از دست رفته. به جز سپاهان که لااقل تا پایان هفته، صدرنشین لیگ است، پرسپولیس که در 6 بازی گذشته صاحب 15 امتیاز شده، به سرعت به بالای جدول حمله کرد و با سه برد اقتصادی پیاپی، آبی‌ها را هم جا گذاشت. به تعبیری، استقلال به محدوده بحران نزدیک شده، رسانه‌های هواداری به شدت از کادر فنی انتقاد می‌کنند و همین اتفاقات است که صندلی محمود فکری را لرزان کرده.

اما در این وضعیت، زمزمه‌هایی که درباره «مهلت دو هفته‌ای هیأت مدیره به کادر فنی» شنیده می‌شود، انفعالی‌ترین راه حلی است که مدیریت یک باشگاه می‌تواند اتخاذ کند. تصمیم گرفتن، گاهی کار بسیار دشواری است و شجاعت خاصی طلب می‌کند. استقلال در شرایط فعلی نیاز به مدیرانی دارد که بر اساس تحلیل و ارزیابی، شجاعانه تصمیم بگیرند و از راه حلی که اتخاذ می‌کنند، دفاع کنند اما به نظر می‌رسد مدیران استقلال، در این شرایط ترجیح می‌دهند «بی‌تصمیمی» را انتخاب کنند.

مهلت دادن هم از آن بدعت‌های تازه فوتبال ایران است؛ در این فصل به علیرضا منصوریان در تراکتور و رحمان رضایی در ذوب‌آهن هم «مهلت» داده شد که به یکباره معجزه کنند. بحث بر سر آن نیست که در شرایط فعلی، محمود فکری باید برکنار شود یا نه؟ مسأله اصلی، انفعال تصمیم‌سازان باشگاه است که توان ایستادن قاطع بر سر مواضع خودشان را ندارند. اگر به زعم مدیران باشگاه، محمود فکری نتایج قابل قبولی گرفته پس باید تمام قد از او حمایت کنند و به مربی تیم اطمینان دهند که همچنان این شغل را حفظ می‌کنند اما اگر براساس تحلیل هیأت مدیره و مدیرعامل، استقلال با فکری آینده‌ای ندارد و در نیم‌فصل دوم، روند نتیجه‌گیری تغییری نخواهد کرد، برکناری او را از امروز نباید به فردا موکول کرد. در وضعیتی که استقلال امروز دچار آن شده، استراتژی «مهلت دادن» هیچ کدام از این دو حالت نیست. اینجا دیگر راه حل بینابینی بی‌معنی است. استقلال شاید در ادامه فصل، با مربی دیگری تا رده هشتم جدول سقوط کند و شاید با محمود فکری قهرمان شود. هیچ کدام از این دو فرض، غیرمحتمل نیست. با هر تغییر، اوضاع می‌تواند به مراتب بدتر یا بهتر شود. فوتبال غیرقابل پیش‌بینی است اما «تحلیل» همین جا کاربرد دارد. مدیران استقلال باید تحلیل درستی از وضعیت موجود داشته باشند و براساس آن، آینده تیم را رقم بزنند.