پرتو جغتایی


فکر و ذکر و زندگی‌اش با فوتبال عجین شده است. از دوران کودکی به این رشته علاقه داشت. در 10 سالگی که هنوز دختران و زنان ایران فرصت و موقعیت بازی فوتبال را نداشتند، با فوتسال آغاز کرد؛ چند سال بعد و زمانی که فوتبال در بخش بانوان راه‌اندازی شد، با تیم فوتبال زنان «ملوان انزلی» مستطیل سبز را تجربه کرد و رفاقتش با فوتبال شکل و شمایل جدی‌ گرفت. برای همین است که ملوان را خانه خود می‌داند و معتقد است دوستان، هم‌تیمی‌ها و مربیان تیم فوتبال زنان ملوان حکم خانواده را برایش دارند. افسانه اقبال در سال 1369 در انزلی متولد شد. شهری که در ذهن اهالی فوتبال یادآور اسطوره‌ای به نام «سیروس قایقران» است، شهری که مردمش، زن و مرد دیوانه فوتبالند. شاید برای همین است که تیم فوتبال زنان ملوان انزلی از تیم‌های ریشه‌ای در بخش زنان است و مسابقاتش در لیگ برتر فوتبال زنان هم با بیشترین تعداد تماشاگر در مقایسه با تمام تیم‌ها برگزار می‌شود. افسانه در این بندر زیبا و فوتبال‌خیز، عاشق فوتبال شد و حالا در روزهایی که به واسطه ویروسی تازه‌وارد، فرصت حضور در مسابقات را از دست داده و دلتنگ دختران انزلی‌چی است، تک و تنها در ساحل دریای خزر تمرین می‌کند.

از روزهای کرونایی برای‌مان بگو؛ این روزها که لیگ تعطیل است چطور زمان را سپری می‌کنی؟
از روزی که مسابقات لیگ تعطیل شد و به ما اعلام کردند باید در قرنطینه باشیم، تنهایی به ساحل می‌رفتم و تمرین می‌کردم. فوتبالیست‌ها به عشق فوتبال زنده هستند و واقعاً فاصله گرفتن از تمرین برایم عذاب‌آور بود. از طرفی نمی‌دانستم این اوضاع چقدر طول خواهد کشید و نگران بودم از وضعیت ایده‌آل بدنی خارج شوم.
هنوز هم تنهایی تمرین می‌کنی؟
بعد از اینکه اعلام شد شرایط بحرانی به پایان رسیده و اوضاع کمی بهتر شده، با برخی از دوستان و هم‌تیمی‌هایم هفته‌ای یک بار دور هم جمع می‌شویم و مسابقاتی را در ساحل برگزار می‌کنیم. البته خیلی جدی نیست و تلاش می‌کنیم موارد بهداشتی را رعایت کنیم که خدایی نکرده مشکلی ایجاد نشود. به هر حال زندگی ما با فوتبال معنی پیدا می‌کند و نمی‌توانیم خیلی از آن دور باشیم.
دردوران قرنطینه به جز تمرین در ساحل چطور زمان می‌گذراندی؟
من به همراه برخی از هم‌تیمی‌ها کمپینی راه‌اندازی کردیم و برای نیازمندان که در شرایط قرنطینه وضعیت معیشت‌شان به مشکل برخورد کرده بود، کمک‌هایی جمع‌آوری می‌کردیم و به دست‌شان می‌رساندیم و این فعالیت‌ها اغلب وقت‌مان را پر می‌کرد. در مجموع به نظر من این بیماری و شیوعش در جهان علاوه بر اینکه نکات منفی بسیاری به همراه داشت و موجب از دست دادن بسیاری از عزیزان و نزدیکان و دوستان‌مان شد و بین مردم فاصله زیادی ایجاد کرد اما نکته مثبتی هم داشت و آن این است که به ما یادآور شد که سلامتی چقدر امر مهمی در زندگی است و اینکه از این به بعد باید بیشتر قدر داشته‌های‌مان را بدانیم، ناشکری نکنیم و برای داشتن یک زندگی سالم و شاد و صمیمی در کنار دوستان و عزیزان‌مان در فاصله نزدیک سپاسگزار خدا باشیم.
خبر داری که شهر انزلی از نظر میزان ورود و شیوع ویروس کرونا در چه وضعیتی قرار داشت؟
ما اخبار را از طریق صدا و سیما و البته شبکه استانی گیلان پیگیری می‌کردیم. اوایل شرایط بحرانی و نگران کننده بود اما مردم انزلی با رعایت کردن مسائل بهداشتی، در خانه ماندن و درک شرایط توانستند اوضاع را بهبود ببخشند. بر اساس آمارهم انزلی نسبت به چند هفته گذشته وضعیت بهتری پیدا کرده است و مردم این شهر هنوز هم به طور کامل رعایت می‌کنند تا شرایط تمام و کمال مطلوب شود.
کمی از کرونا فاصله بگیریم و گفت و گو را فوتبالی‌تر کنیم. از تیم ملوان چه خبر؟ بعد از اعلام تعطیلی لیگ وضعیت این تیم چطور است؟
تیم ما تقریباً شرایط خوبی در مسابقات لیگ امسال داشت و داشتیم خوب پیش می‌رفتیم که با اعلام توقف مسابقات روبه رو شدیم. دوست داشتیم مسابقات ادامه پیدا می‌کرد. با این حال از جایگاهی که کسب کردیم خوشحال و راضی هستیم.
زمزمه‌هایی درباره منحل شدن تیم ملوان وجود دارد. این مسأله چقدر صحت دارد؟
تیم ملوان در سال‌های اخیر با حواشی اینچنینی دست و پنجه نرم کرد و خب طبیعی است که چنین صحبت‌هایی مطرح شود اما باید با قاطعیت بگویم که تیم فوتبال ملوان انزلی با قدرت به حضورش در لیگ ادامه خواهد داد. با تغییراتی که در مدیریت باشگاه رخ داد و حضور آقای نوری وضعیت بهتر شده است. وی بسیار علاقه‌مند است که تیم زنان به فعالیتش ادامه دهد و حامی ماست. از طرفی آقای دنیامالی نماینده انزلی در مجلس شورای اسلامی، فردی ورزشی است و از تیم زنان انزلی اعلام حمایت کردند و ما به حمایت‌شان امیدوار هستیم.
پس شما همچنان در تیم ملوان حضور خواهی داشت و برای شهر خودت پا به توپ می‌شوی؟
انتخاب اول من همیشه تیم ملوان انزلی است. من 15 سال پیش فوتبالم را در همین تیم و در کنار مریم ایراندوست آغاز کردم و از این به بعد هم تا زمانی که عمر ورزشی‌ام اجازه بدهد در کنار تیم شهرم خواهم بود. واقعاً دو سالی که تیم ما به دلیل برخی مشکلات و کم لطفی‌ها در لیگ حضور نداشت و درگیر حاشیه‌های ناراحت کننده بود، به تمام بازیکنان انزلی سخت گذشت. امیدوارم آن روزها هرگز برای فوتبال زنان انزلی تکرار نشود. عدم حضور دو ساله‌ ملوان در لیگ ضرر زیادی به تیم ما زد. با این حال آن روزهای کابوس‌وار تمام شده است و ملوان روزهای روشنی پیش‌رو خواهد داشت.
حرف آخر؟
به عنوان عضوی از جامعه فوتبال زنان و ورزش زنان، آرزو می‌کنم که اوضاع فعلی هر چه زودتر تمام شود و همه چیز به شرایط عادی بازگردد و البته مسابقات ورزشی هم از سر گرفته شود.