پتر چک، دروازه‌بان سابق چلسی و آرسنال به سراغ هاکی روی یخ رفته است. او با تیم گیلدفورد فینیکس که در نشنال آیس هاکی لیگ حضور دارد قرارداد امضا کرده است. این تیم در دسته دوم هاکی بازی می‌کند و چک قرار است دروازه‌بان آنها باشد.
این دروازه‌بان اهل چک که طرفدار سرسخت هاکی است، پس از بازنشستگی از فوتبال اسکیت‌های هاکی را انتخاب کرده است. چک 37ساله می‌گوید: «امیدوارم که به این تیم جوان کمک کنم که به اهدافش برسد. پس از 20 سال فوتبال حرفه‌ای، این تجربه‌ای شگفت‌انگیز برای من خواهد بود که ورزشی را انجام دهم که در کودکی عاشق تماشا کردن و بازی کردنش بودم.»
چک در سال 2004 با قرارداد با چلسی به انگلیس آمد. او در انگلیس طرفدار تیم گیلدفورد فلیمز است که در دسته برتر بازی می‌کند اما تیم حال حاضر او یک دسته پایین‌تر است.
چک که 124 بازی ملی برای تیم ملی جمهوری چک دارد، چهار بار فاتح لیگ برتر، پنج بار فاتح جام حذفی و سه بار قهرمان جام اتحادیه شده و لیگ قهرمانان و لیگ اروپا را هم فتح کرده است.
چک البته قرار است به‌عنوان دروازه‌بان سوم در تیم فینیکس باشد. او هر زمان که برنامه‌اش با چلسی اجازه بدهد به تمرین با تیم جدیدش خواهد پرداخت.
او پس از اعلام این خبر، در توییتر نوشت: «برخی افراد تصور می‌کنند که من شغلم را عوض کرده‌ام اما نه، من این کار را نکرده‌ام. خوشبختانه شغلی که در چلسی دارم مانع آن نمی‌شود که در اوقات فراغت، به ورزشی بپردازم که از کودکی عاشقش بوده‌ام و سال‌هاست که دوست دارم بازی کنم.  اگر فوتبالیستی حرفه‌ای باشید مشخص است که نمی‌توانید هاکی بازی کنید اما حالا که فوتبالم تمام شده، می‌توانم به این کار مشغول شوم.» اندی همینگز، مربی تیم گیلدفورد می‌گوید: «جذب پتر برای باشگاه فینیکس اقدامی بسیار بزرگ بوده است. او انسانی عالی است که سخت تمرین می‌کند و بی‌صبرانه منتظر تماشای نخستین بازی او هستم.»گیلدفورد فینیکس قرار است یکشنبه در بازی بعدی خود به مصاف سوییندون وایلدکتز 2 برود.
اما کدام فوتبالیست‌ها به سراغ‌ ورزش‌های دیگر و مشاغل دیگر هم رفته‌اند؟

تیم ویسه؛کشتی کچ
ویسه در سال 2014 به دوران فوتبال خود پایان داد. او گفته کایزرسلاترن و وردربرمن بهترین باشگاه‌های او بوده‌اند. او پس از آن که به عضله‌سازی سنگین پرداخت، تصمیم گرفت کشتی‌گیر حرفه‌ای شود و با WWE، که بزرگ‌ترین سازمان برگزاری کشتی کچ است قرارداد امضا کند. او نخستین مبارزه خود را در مونیخ در نوامبر 2016 انجام داد. او با سزارو و شیموس که اهل سوییس و ایرلند بودند، تیمی سه‌نفره تشکیل داد که توانست تیم بو دالاس و ستاره‌های درخشان (پریمو و اپیکو) را در مونیخ ببرد. البته با توجه به اینکه او تازه‌کار بود، دوران حضورش در کشتی کچ محدود بود اما به هر حال او در همین مدت هم توانست نشان دهد که در تمرینات طولانی‌ که داشته، چقدر سخت تلاش کرده است.  این دروازه‌بان سابق که لقبش «ماشین» بود، تکنیک‌های خوبی را هم در کشتی کچ نشان داد. البته آن مسابقه‌ای که او برگزار کرد تنها تجربه‌اش در دنیای این ورزش بود. مشخص نیست که او به صورت تمام‌وقت به این ورزش بپردازد یا نه.

 

لیزارازو که زمانی مدافع چپ بایرن مونیخ بود، بازیکنی بسیار باتکنیک بود که در باشگاه بایرن و در تیم ملی فرانسه در بالاترین سطح بازی می‌کرد اما او در عرصه مبارزه هم فعال بود.
لیزارازو به دلیل خونسردی و تکنیک خوبش مشهور بود اما او پس از بازنشستگی مسیری عجیب را در پیش گرفت.
 لیزارازو البته در تلویزیون فرانسه نقش کارشناس را هم داشت اما حالا علاقه‌مندی اصلی او جوجیتسوی برزیلی شده بود.
لیزارازو در سال 2006 و پس از فتح لیگ قهرمانان، جام ملت‌های اروپا و جام جهانی از فوتبال کناره‌گیری کرد.
او که توانسته بود در موج‌سواری هم عملکرد خوبی داشته باشد، می‌خواست در المپیک زمستانی برای فرانسه حضور داشته باشد اما این هدف برای او میسر نشد و او برای اینکه آمادگی جسمانی خود را حفظ کند به سراغ جوجیتسوی برزیلی رفت و این ورزش را به صورت جدی ادامه داد.
او در سال 2008، تمرینات خود را زیر نظر یانیک به‌ون، دارنده کمربند مشکی آغاز کرد. هر فردی که در ورزش‌های رزمی کار کرده باشد می‌داند که شروع چنین ورزش‌هایی در 40سالگی چقدر دشوار است اما لیزارازو تنها یک سال بعد در مسابقات قهرمانی اروپا در پرتغال شرکت کرد. او در دسته سبک‌وزن‌ها و کمربند آبی شرکت کرد و قهرمان هم شد.
 این نشان می‌دهد که او چقدر بااراده بوده است، چرا که او توانست در راه قهرمانی افرادی را شکست دهد که سال‌ها، یا حتی دهه‌ها به این ورزش پرداخته بودند.
لیزارازو درباره تورنمنت سال 2009 گفت که از این شگفت‌زده شد که خونسردی و تمرکز لازم را تا پایان رقابت‌ها حفظ کرده و همین باعث شده که قهرمان شود. او یک سال بعد، در دسته کمربند ارغوانی شرکت کرد و در اروپا سوم شد که باز هم دستاورد حیرت‌انگیزی است.
می‌گویند ورزشکاران موفق هرگز اشتیاقشان به رقابت را از دست نمی‌دهند و لیزارازو به بهترین شکل این را نشان می‌دهد. او فوتبالیستی با تعهد بالا بود و هم‌تیمی‌های سابقش بیش از همه به تعهد او اشاره کرده‌اند.
منبع: BBC
 MuayThaiAuthority
 
 

او یکی از چندین ستاره فوتبال است که به مانند اریک کانتونا، وارد دنیای سینما شده است. جونز که هافبک ویمبلدون بود توانسته ابهت خود در میدان را به پرده نقره‌ای هم منتقل کند. او عضو گروه مشهور «گنگ دیوانه» در ویمبلدون بود و دوران ورزشی خوبی را پشت سر گذاشت. او در سال 1988 فاتح جام حذفی شد و پیش از آن که وارد عرصه سینما شود، 9 بازی ملی هم برای ولز انجام داد. شخصیت قدرتمند این ورزشکار تنومند باعث شد که او در میدان عملکرد خوبی داشته باشد اما حالا او بیشتر به دلیل حضور در سینما مشهور شده تا به دلیل دستاوردهای ورزشی‌اش. او اغلب نقش افراد پرخاشگر و خشن را بازی می‌کند، که البته بی‌شباهت به نقشی که او در میادین داشت نیست. جونز نقش‌های منفی در سینما را به شکلی عالی ایفا می‌کند و توانسته در فیلم‌هایی مانند «قاپ‌زنی»، «قفل، انبار و دو بشکه باروت» و «مین ماشین» بازیگری موفق باشد.



ایوان پریشیچ
والیبال ساحلی


پریشیچ، بازیکن تیم ملی کرواسی و بایرن مونیخ در مسابقات پورک میجر شرکت کرد که رقابتی حرفه‌ای در ورزش والیبال ساحلی است. نیکسا دلورکو هم‌تیمی او در این مسابقات بود. آنها البته بازی اول خود را در برابر آلوارو موراییس فیلیو و سیمون باربوسا باختند.



آرین ده‌زیو ؛ کارآگاه


ده‌زیو هرگز برای تیم ملی هلند به میدان نرفت اما دوران ورزشی خوبی را گذراند که بیشتر آن در انگلیس بود. او در دو دوره با پیراهن ویگان بازی کرد و البته در دو فصل نخست حضور این تیم در لیگ برتر برای آنها به میدان رفت، و سپس راهی کاونتری سیتی شد و یک سال در این تیم ماند. او در نهایت با تیم هلندی ADO20 از فوتبال کناره‌گیری کرد. شاید انتظار داشته باشید که چنین مدافع باتجربه و بادانشی در سمت دیگری به فوتبال برگردد اما اینطور نشد. ده‌زیو که در رشته پزشکی درس خوانده، ابتدا می‌خواست پزشک شود اما سپس به سراغ حل مسائل جنایی رفت. او کارآگاه بازرس شد که تخصص‌اش در علوم قانونی است، یعنی استفاده از علومی مانند پزشکی و زیست‌شناسی برای تحقیقات قضایی. او حالا نزدیک به شهر آلکمار کار می‌کند که جایی است که او در آن بزرگ شد. حل مسأله در زمین فوتبال برای او راحت بوده و به این ترتیب او حالا می‌خواهد از مهارت‌هایش برای بهبود اوضاع جامعه استفاده کند.


فابین بارتز
اتومبیلرانی

فابین بارتز، قهرمان سابق جام جهانی به دلیل سرعت بالایش در خروج از دروازه مشهور بود. این دروازه‌بان سابق پس از کنار گذاشتن فوتبال تصمیم گرفت به سراغ یک ورزش سرعتی برود، یعنی اتومبیلرانی. بارتز فرانسوی از سال 2014 به این مسابقات پرداخته و توانسته رتبه‌های خوبی هم کسب کند.


لیزارازو دو بار در مسابقات قهرمانی اروپا در لیسبون شرکت کرد. او ابتدا در دسته کمربند آبی در سال 2009 حضور یافت و اول شد و سپس در کمربند ارغوانی در سال 2010 سوم شد. او در حال حاضر مشغول کارشناسی فوتبال در تلویزیون است، ولی همیشه فرصت آن را دارد که در هفته حداقل یک یا دو بار به تمرین این ورزش بپردازد. او درباره آینده‌اش می‌گوید: «من به جوجیتسوی برزیلی ادامه خواهم داد. این تجربه‌ای زیبا است. این نبرد نفر مقابل نفر است. مثل فوتبال نیست که دوستانتان در زمین در کنار شما باشند و از شما حمایت کنند. این بیشتر شبیه نبرد برای بقا است. این ورزش باعث شده که اعتماد به نفس من افزایش پیدا کند. گاهی فکر می‌کنم که خوب است که این تجربه را به فوتبال منتقل کنم اما نه به‌عنوان تمرین‌دهنده؛ شاید به‌عنوان مربی.»







 

لوکاکو رکورددار گلزنی برای بلژیک


روملو لوکاکو، مهاجم اینتر توانست تاریخ‌ساز شود و اولین بازیکنی شود که برای تیم ملی بلژیک 50 گل زده دارد. او در جریان برد 9 بر صفر بلژیک برابر سن‌مارینو دو گل زد و به آمار 51 گل زده رسید. لوکاکو تنها در 83 بازی به این دستاورد رسیده است. بلژیک با این پیروزی اولین تیمی شد که صعودش به مرحله نهایی یورو 2020 را قطعی کرد. آنها همچنین با رکورد بهترین پیروزی تاریخ خود برابری کردند. آنها پیش‌تر توانسته بودند زامبیا و جبل‌الطارق را هم با نتیجه 9 بر صفر و سن‌مارینو را در دیداری دیگر با نتیجه 10 بر یک ببرند.


بعد از تساوی با سنگال
تیته: سطح بازی ما این نیست


تیته گفته که نمی‌تواند بهترین عملکرد را از بازیکنانش بگیرد. برزیل در سه دیدار اخیرش پیروز نشده و اخیراً مقابل سنگال در سنگاپور به تساوی یک بر یک رسیده است.
در این بازی روبرتو فیرمینو برای برزیل گل زد اما فامارا دیه‌دیو با پنالتی خود نتیجه را مساوی کرد. برزیل پیش از این مسابقه مقابل کلمبیا به تساوی دو بر دو رسیده و برابر پرو هم یک بر صفر باخته بود. از سال 2013 تاکنون سابقه نداشته که برزیل در سه بازی پشت سر هم پیروز نشود.
آنها حتی ممکن بود به سنگال ببازند اما از شانس آنها، ضربه سادیو مانه به تیر دروازه برزیل برخورد کرد.
تیته گفت: «ما پایین‌تر از سطح توان واقعی‌مان بازی می‌کنیم. بازیکنان کمتر از حد خود بازی می‌کنند. ما کمتر از آن چیزی که می‌توانیم رقابت کردیم. این تیم می‌تواند بهتر از این کار کند. این بازی خوبی نبود. ما باید نتیجه بگیریم. زمانی که نتیجه نمی‌گیریم، انتقادات شدت می‌گیرند و من باید آنقدر بالغانه رفتار کنم که این انتقادات را هضم کنم.»
تیته در بازی با سنگال از سیستم 2-4-4 استفاده کرد و نیمار در کنار فیرمینو در خط حمله قرار گرفت. نیمار صدمین بازی خود برای برزیل را انجام داد و یک ضربه خطرناک هم زد که آلفرد گومیس توپ را دفع کرد.
تیته درباره عملکرد این بازیکن 27ساله گفت: «او دارد به الگوی همیشگی‌اش برمی‌گردد. ما سیستم را به خاطر او تغییر دادیم.»
تیته پیش از بازی گفته بود که دوست نداشته بازیکنان را در حالی در اختیار داشته باشد که باشگاه‌هایشان مجبور هستند بدون آنها به بازی ادامه دهند. او حالا می‌گوید: «زمانی که بازیکنان در اردوی تیم ملی هستند، بازی‌های باشگاهی نباید ادامه پیدا کند. من بازیکنان خودم را انتخاب کردم، ولی این کار را با ناراحتی انجام دادم.»


پرونده قضایی سنگین برای کاپیتان
کافو با مافیا رابطه دارد؟


گزارش‌ها در برزیل حاکی از آن است که پلیس برزیل پرونده کافو، کاپیتان سابق تیم ملی این کشور را بررسی می‌کند. کافو متهم است که از یکی از بزرگترین مافیاهای برزیل پول دریافت کرده است. طبق این گزارش، او شاید یک ملک یا زمین را به این سازمان جنایی فروخته باشد اما خود این بازیکن گفته که در منطقه‌ای که این اتفاق روی داده، هیچ دارایی یا ملکی ندارد.
به نظر می‌رسد که او درگیر پرونده پیچیده‌ای شده باشد. هنوز مشخص نیست که نتیجه نهایی این پرونده چه خواهد شد اما در هر حال به کافو اتهام پول‌شویی زده شده و این احتمال وجود دارد که او راهی زندان شود.
کافو یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ برزیل است. او به عنوان کاپیتان تیم ملی کشورش فاتح جام جهانی شد و با 142 بازی ملی، در این زمینه رکورددار است.
او همچنین به دلیل دوران بازی‌اش در اروپا مشهور است. او در ایتالیا نمایش‌های درخشانی با رم و میلان داشت. این اولین باری نیست که او دچار مشکل قانونی شده است. او در ایتالیا هم پرونده‌ای درباره جعل گذرنامه داشت، هرچند که اتهام او ثابت نشد اما این بار به نظر می‌رسد تبعات سنگینی در انتظار او است.



آنسو فاتی اسپانیایی شد


آنسو فاتی جوان بااستعداد بارسلونا مجوز بازی برای تیم ملی اسپانیا را گرفت و احتمالاً در مراحل بعدی بتواند برای این تیم بازی کند. این بازیکن 16 ساله در گینه‌بیسائو متولد شده اما ملیت اسپانیایی گرفته و شهریورماه اقامت خود را قطعی کرد.
فیفا باید اطمینان پیدا می‌کرد که او برای تیم کشور محل تولدش بازی نکرده و حالا به این نتیجه رسیده بنابراین می‌تواند برای کشور دومش به میدان برود. مدارک کمی دیر آماده شد و او نمی‌تواند در بازی 23 مهر برای تیم زیر 21 سال اسپانیا برابر مونته‌نگرو به میدان برود ضمن اینکه او در جام جهانی زیر 17 سال که از 4 تا 26 آبان در برزیل برگزار می‌شود، جایی نخواهد داشت. البته شاید هم برایش بد نباشد چون در این مدت تیم بارسلونا را همراهی می‌کند و شاید چهارم آبان برای اولین بار حضور در ال‌کلاسیکو را تجربه کند. اگرچه احتمالاً برای بازی‌های اواخر آبان تیم زیر 21 سال اسپانیا برابر مقدونیه شمالی و رژیم صهیونیستی دعوت شود اما این امکان نیز وجود دارد که روبرت مورنو مربی تیم ملی بزرگسالان اسپانیا این بازیکن را دعوت کند. اسپانیا که امشب با نروژ و سه‌شنبه با سوئد دیدار می‌کند، 24 و 27 آبان به ترتیب با مالت و رومانی دیدار می‌کند. با توجه به اینکه اسپانیا شش بازی ابتدایی خود را برده و در صورت پیروزی در دو بازی‌اش در این هفته صعود می‌کند، شاید به این بازیکن جوان فرصت بازی برسد.
اگر این اتفاق رخ دهد، یک دستاورد بزرگ دیگر به نام او ثبت می‌شود. بحران مصدومیت ابتدای فصل بارسلونا و نبودن لیونل مسی، لوییس سوارس و عثمان دمبله، ارنستو والورده را مجبور کرد از تیم ب بازیکن بیاورد. فاتی چهار روز با تیم اول باشگاه تمرین کرد و بعد در مسابقه 6 شهریور در هفته اول لالیگا مقابل بتیس به میدان رفت. آنقدر سنش کم بود که باید از والدینش برای بازی در دسته اول اسپانیا اجازه رسمی می‌گرفت. به هر حال او دومین بازیکن جوان تاریخ بارسلونا لقب گرفت و با گلزنی مقابل اوساسونا جوانترین گلزن تاریخ باشگاه شد. همچنین در دیدار لیگ قهرمانان مقابل دورتموند در ترکیب اصلی قرار گرفت و جوانترین بازیکن تاریخ بارسلونا شد که در یک بازی لیگ قهرمانان در ترکیب اصلی قرار گرفت. حالا که می‌تواند برای اسپانیا بازی کند، اگر در تابستان آینده جایی در یورو 2020 داشته باشد، فصل رویایی‌اش تکمیل می‌شود.


راموس نباید در المپیک بازی کند


سرخیو راموس می‌خواهد در المپیک توکیو برای تیم ملی اسپانیا بازی کند، او می‌تواند یکی از سه بازیکن بالای 23 سال تیم اسپانیا باشد و هدفش این است که مدال المپیک را به مجموعه افتخارات کم نظیری که در طول این سال‌ها به همراه تیم ملی اسپانیا و رئال مادرید جمع کرده، اضافه کند.
اما این خواسته او با سیاست‌های فدراسیون فوتبال اسپانیا در تضاد است. اسپانیا در یورو 2020 شرکت می‌کند که فینالش در لندن 21 تیرماه یعنی 10 روز قبل از شروع مسابقات فوتبال المپیک در ژاپن خواهد بود. فدراسیون فوتبال اسپانیا قصد دارد همان تیمی که تابستان گذشته در ایتالیا به عنوان قهرمانی رقابت‌های زیر 21 سال اروپا رسید را راهی ژاپن کند. حتی مارکو آسنسیو و رودری که بسیار جوانتر از کاپیتان رئال مادرید هستند، شانس خیلی کمی برای رفتن به توکیو دارند به دلیل آنکه در مسابقات ایتالیا حضور نداشتند. بر اساس قوانین المپیک تنها سه بازیکن متولد قبل از اول ژانویه 1997 می‌توانند در هر تیم حضور داشته باشند و این یعنی از میان بازیکنان حاضر در مسابقات ایتالیا، 9 نفر برای سه سهمیه بزرگسال رقابت دارند. قبل از این هم سرخیو بوسکتس خواهان حضور در المپیک 2012 لندن شده بود اما با مخالفت ویسنته دل‌بوسکه و فدراسیون فوتبال اسپانیا، خاوی مارتینس، خوردی آلبا و خوان ماتا به عنوان سه بازیکن بزرگسال، تیم المپیک اسپانیا در لندن را همراهی کردند. اسپانیا تنها یک بار در سال 1992 که بارسلونا میزبان المپیک بود، توانسته مدال طلای این بازی‌ها را به دست آورد.