کریم عبدالجبار، ستاره سابق NBA

«یک عمل خشونت‌آمیز احمقانه». این توصیف مدیر ورزش دانشگاه نیومکزیکو، ادی نونیس از شلیک مرگبار به سمت بازیکن 23 ساله تیم بیسبال UNM، جکسون ولر بود.
شاید او خیلی این موضوع را آسان تلقی کرده در حالی که همان روز یک بازیکن بااستعداد فوتبال، جیلون مکنزی 14 ساله به همراه دوست 15 ساله‌اش هدف گلوله قرار گرفتند و جان خود را از دست دادند؛ شش روز قبل از آن هم دواین سیمونز بر اثر اصابت گلوله جان باخت در حالی که هم‌اتاقی‌اش در دانشگاه، کاری بالنتاین که به تازگی از سوی تیم نیویورک جاینتس مورد پذیرش قرار گرفته بود، به شدت مجروح شد. سه جوان ورزشکار در فاصله یک هفته کشته شدند، سه خانواده ویران شد و دوران حرفه‌ای سه استعداد آینده‌دار شروع نشده به پایان رسید.
ویران‌کننده است. تراژیک است اما شاید چندان احمقانه نباشد.
قطعا منطق اشتباهی پشت این قضایا وجود دارد وقتی به اعداد خوفناک جنایت نگاه می‌کنیم. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا (CDC) اعلام کرد در سال 2017 آمار مرگ با اسلحه در این کشور به بیشترین میزان در 20 سال اخیر رسیده است. گزارش قبلی این مرکز قتل با سلاح گرم را به‌عنوان دومین عامل مرگ جوانان آمریکایی بین 15 تا 24 سال عنوان کرده بود. با توجه به این آمار و اعداد و ارقام از این دست که بسیار زیاد هم هستند، کمتر می‌توان عنوان احمقانه را بر آن اطلاق کرد و چنین توصیفی بیشتر واکنش کسالت‌آور ما به چنین فجایعی است.
خشونت با سلاح گرم بیشتر ورزشکاران رنگین پوست را هدف می‌گیرد و این دسته از ورزشکاران بیش از هم‌تیمی‌های سفیدپوستشان در معرض خطر هستند. سیاهپوست‌ها تنها 13 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند اما بر اساس آمار سال 2017 از میان بازیکنان لیگ بیسبال آمریکا   (MLB)5/42 درصد سیاهپوست، در لیگ بسکتبال آمریکا (NBA) 7/80 درصد و در لیگ فوتبال آمریکا(NFL)  70 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند. همزمان، سیاه‌ها 58 درصد قربانیان قتل با سلاح گرم را تشکیل می‌دهند و اسلحه عامل اصلی مرگ مردان سیاهپوست بین 15 تا 24 سال محسوب می‌شود. در میان سفیدها، 77 درصد مرگ بر اثر سلاح گرم نتیجه خودکشی است در حالی که در میان سیاه‌ها 82 درصد مرگ بر اثر سلاح گرم ناشی از قتل است. این به طور خاص نگران‌کننده است وقتی شما بدانید در حالی که 41 درصد از سفیدپوست‌ها سلاح‌ها دارند این آمار در میان سیاه‌ها تنها 19 درصد است. سیاه‌های کمتری اسلحه دارند اما احتمال اینکه گلوله بخورند، بیشتر است. من اسلحه دارم. در طول این سال‌ها مطالعاتم درباره تاریخ غرب را با جمع کردن انواع اسلحه و دیگر ملزومات آن دوره تکمیل کرده‌ام بنابراین این یک درخواست عمومی برای ممنوعیت تمام انواع اسلحه نیست. در واقع، این کنکاش درباره رابطه منفعل و گاه توهین‌آمیز ورزش، خشونت و سلاح است. هر سه اینها تاثیرگذاران پرقدرت اجتماعی هستند که روی نگاه جهان به آمریکا و آمریکایی‌ها به خودشان موثرند. شاید جواب همینجا نهفته باشد.
خشونت در ذات بیشتر ورزش‌های محبوب هست چه در خود ورزش نوعی از خشونت وجود داشته باشد چه باعث ایجاد آن در میان هواداران متعصب شده باشد. شاید بدترین نوع خشونت ورزشی در سال 532 میلادی در یک مسابقه ارابه‌رانی رخ داد که نیمی از قسطنطنیه سوخت و 30 هزار نفر کشته شدند. بیشتر مردم با آشوب‌های مدرن هواداری بعد از مسابقات مهم که در آن بازیکنان (از جمله خود من) به همدیگر مشت و لگد می‌زنند و یکدیگر را گاز می‌گیرند، آشنا هستند. در حالی‌ که کنترل خشونت هواداران کار آسانی نیست، بازیکنان باید در چارچوب قوانین رفتار کنند در غیر این صورت مجازات می‌شوند. ورزش تلاش می‌کند فرمی سازمان‌یافته از تفریح را ایجاد کند که ورزشکار را به اوج قدرت جسمی و هیجانی می‌رساند اما اجازه نمی‌دهد از جایی فراتر برود. در مجموع، این فلسفه کارآیی دارد چون آن ورزش در عین اینکه به هیجانات تهاجمی ما احترام می‌گذارد، به افراد کمک می‌کند فراتر از جایی بروند که دیگران قبلا به آن رسیده‌اند اما ما باید بخشی از مسوولیت را نیز قبول کنیم وقتی می‌بینیم داور کنار می‌ایستد تا دو بازیکن هاکی از خجالت هم دربیایند یا وقتی نیمکت‌ها آماده یک درگیری تمام عیار با جرقه‌ای هستند که در زمین زده می‌شود چون ما اینطور پیام می‌دهیم که بزرگترها مسائل را چگونه حل می‌کنند. شاید باید در برخورد با آن با هوشیاری بیشتری رفتار کنیم.
این در هم تنیدگی ورزش و خشونت با سلاح گرم در آمریکا چشم‌انداز فعلی ما در آمریکا است در حالی که کارشناسان و سیاستمداران ما مستمرا آن را محصولی از یک کشور از هم پاشیده توصیف می‌کنند. به هر حال، تا آنجا که من به یاد دارم این کشور همیشه متفرق بوده، این یکی از عناصر تعیین‌کننده دموکراسی است چون ما تنوع آرا را تشویق و از آن حمایت می‌کنیم. این شکاف‌ها وقتی بیشتر می‌شود که مردم درباره واقعیت‌ها، آمار و مسائل مهم خبردار می‌شوند. دانش به یک مصالحه دوطرفه منجر می‌شود.
با این وجود، در دولت ترامپ، گفت‌وگوی عقلانی به شدت مورد حمله قرار گرفته است. رییس‌جمهور، مطبوعات را «دشمن مردم» توصیف کرده و به طور ضمنی از حمله شفاهی و فیزیکی به خبرنگارها حمایت کرده است. در عوض، اطلاعات غلط به مردم داده می‌شود (ترامپ اخیرا از مرز 10 هزارمین دروغ به‌عنوان رییس‌جمهور عبور کرد) و این کاری است که شاخه روابط عمومی کاخ سفید، یعنی فاکس نیوز به خوبی آن را انجام می‌دهد. این تاکتیک برای تغییر جریان اطلاعات درست و انحراف آن از سمت مردم به کار گرفته می‌شود. دلیلش چیست که آمریکا بیش از تقریبا هر کشوری در جهان مخالف نظریه تغییرات اقلیمی دارد یا چرا تا این اندازه به طرفداران تئوری پوپولیستی مخالفت با واکسیناسیون بها داده می‌شود. کارشناسان علمی، پزشکی و حقوقی هرگاه چیزی می‌گویند که خیال مردم را ناراحت می‌کند یا در کار کسانی که به دنبال سود هستند، مداخله می‌شود، رد صلاحیت می‌شوند. این هرگونه راه حسن‌نیت نسبت به مردم را از بین می‌برد و با دستکاری حقایق سعی دارد نظرهای مخالف را به سکوت بکشاند.
نتیجه این می‌شود که کم‌اطلاع‌ترین، کم‌عقل‌ترین و خشن‌ترین افراد در میان ما تشویق می‌شوند برای اینکه خشمشان را ابراز کنند و این منجر شده به افزایش حملات به مسلمانان، یهودیان و دیگران. جرایم ناشی از تنفر در سراسر آمریکا در سال 2017 بیشتر شده و این آمار در سال 2018 هم افزایش یافت. در حقیقت کسانی که در تحلیل و بیان عقلانی ایده‌های‌شان ناتوان هستند، ترجیح می‌دهند از سلاح گرم استفاده کنند. تفنگ هم به هدف نیاز دارد. در سال‌های اخیر، ورزشکاران صراحت بیشتری در اعتراض به افزایش نابرابری‌های اجتماعی از خود نشان داده‌اند و با این کار خودشان را هدف کردند. بیشتر این ورزشکاران صریح از جمله کالین کاپرنیک (ستاره فوتبال آمریکایی)، لبرون جیمز و استیفن کاری سیاهپوست هستند که باعث می‌شود هدف‌های بزرگتری به چشم بیایند.
جذابیت تاریخ غرب برای من از این جهت است که چطور مردم شجاعانه با عناصر خشن و مردم خشن‌تر مبارزه کردند تا یک تمدن قانونمند بسازند در حالی ‌که همزمان از ریشه کندن افرادی که دست به بی‌قانونی زده بودند را توجیه می‌کردند. اسلحه به آنها اجازه داده بود برند مرگبار خود را به نمایش بگذارند و هر کسی که با آن مخالف بود را حذف کنند اما این تقریبا تاریخ همه تمدن‌ها است؛ زور پدر منطق است. اسلحه نماد هر نوع سیاست کشورگشایی آمریکا بوده و برای همین است که اینقدر در فیلم‌های‌مان، در شوهای تلویزیونی‌مان و در ادبیات‌مان به آن می‌پردازیم. مخالفت به خشونت منجر می‌شود و برنده خشونت کسی است که سلاح بزرگتری دارد.
اما یک تفاوت میان فانتزی سرگرم‌کننده و اقدام در دنیای واقعی وجود دارد. ورزش، سینما، تلویزیون و بازی‌های ویدئویی دنیایی فانتزی خلق می‌کنند که در آن نگرش خشونت‌آمیز معرفی می‌شود بدون آنکه به‌عنوان یک رفتار مناسب مورد تایید قرار بگیرد. در دنیای واقعی که تسلیت گفتن و دعا کردن برای خانواده‌های قربانیان خیلی آسانتر است از اینکه بخواهی پول لابی‌های اسلحه را رد کنی، باید قوانین سختگیرانه‌تری درباره حمل و مالکیت سلاح، انواع اسلحه در دسترس و دلایل نیاز به اسلحه را وضع کنیم. هر چیزی غیر از آن احمقانه است و ما می‌دانیم نتیجه‌اش چه خواهد بود.
منبع: گاردین


 

بعد از خداحافظی کردن از چلسی و پس از بردن فینال لیگ اروپا، ادن آزار می‌تواند به آینده زندگی‌اش با رئال‌مادرید نگاه کند.
 از او انتظار می‌رود با باشگاه اسپانیایی قرارداد ببندد و جدیدترین ستاره آنها شود.
اینجا به 10 واقعیت درباره آزار که شاید شما درباره او نمی‌دانستید، می‌پردازیم:
 مادرش هم فوتبالیست بود
خانواده آزار خانواده فوتبالی است و علاوه بر برادرانش، مادر ادن و پدرش هم این ورزش را انجام می‌دادند.
 پدر او تیری در سطح نیمه‌حرفه‌ای بازی می‌کرد. مادرش کارین هم یک مهاجم در لیگ حرفه‌ای بلژیک بود.
 او یک طرفدار پرشور NBA‌ و طرفدار تیم نیویورک‌نیکس است
آزار یک طرفدار بزرگ نیویورک‌نیکس است و تلاش می‌کند حداقل یک‌بار در سال به مادریسون اسکوئر گاردن برود تا یک بازی را تماشا کند. الگویش کریتاپس پورزینگیسف بازیکن سابق نیکس است، اگرچه او الان بازیکن دالاس‌ماوریکس است.
 نخستین کارت قرمزش را به‌خاطر لگد زدن به یک توپ‌جمع‌کن گرفت
آزار نخستین کارت قرمزش را به‌خاطر درگیری با توپ‌جمع‌کن سوانسی گرفت. در حالی که وقت بازی در یک مسابقه از جام اتحادیه داشت تمام می‌شد، توپ‌جمع‌کن توپ را نگه داشته بود تا وقت تلف کند و آزار هم او را زد.
 نخستین بازی‌ ملی‌اش را در 17سالگی
 انجام داد
آزار نخستین بازی‌ ملی‌اش را وقتی 17ساله بود انجام داد. او هشتمین بازیکن جوانی است که پیراهن این تیم را پوشیده اگرچه فرانسوی‌ها خیلی تلاش کردند او را به عضویت تیم ملی خودشان درآورند.
 او همیشه طرفدار زیدان بود
با رفتن به رئال، بازیکن سابق لیل سرانجام به فرصت کار با الگویش زیدان می‌رسد. او در جوانی زیدان را می‌ستود و او یکی از دلایلش برای رفتن به رئال‌مادرید بود.
 او یک بازی ملی را برای خوردن همبرگر رها کرد
سال 2011 آزار در بازی تیم ملی بلژیک مقابل ترکیه تعویض و از میدان خارج شد. او سپس استادیوم را قبل از پایان بازی ترک کرد و بعدا عکسی از او منتشر شد که وی را در حال خوردن همبرگر با خانواده‌اش نشان می‌‌داد.
 او سه‌تا از تیم‌های نیمه‌نهایی جام‌جهانی 2018 را درست پیش‌بینی کرد
مهاجم چلسی صعود تیم‌های فرانسه، بلژیک، آرژانتین و انگلیس را به نیمه‌نهایی جام‌جهانی پارسال پیش‌بینی کرد که به‌جز آرژانتین بقیه درست بود.
 رکوردش با چلسی فوق‌العاده است
آزار در 352 بازی‌اش در چلسی 110 گل زد و 92 پاس گل داد.
 شماره مورد علاقه‌اش 10 است
آزار در تمام دوران بازیگری‌اش شماره 10 را پوشیده اما در رئال باید به‌دنبال شماره دیگری باشد چون شماره 10 رئال در اختیار مودریچ است.
او تحت حمایت زیدان، رودی گارسیا و لمپارد بود

نخستین مربی که واقعا به آزار اعتماد کرد، رودی گارسیا در لیل بود. بعد زیدان گفت او یک ستاره می‌شود و خریدش را به رئال توصیه کرد.
 رئال این کار را نکرد و در عوض چلسی او را خرید؛ جایی که فرانک لمپارد  زیر پر و بالش گرفت تا او تبدیل به بزرگترین ستاره این روزهای چلسی شود.
منبع: مارکا
 

به‌نظر می‌رسد رقابت‌های لیگ برتر در فصل آینده هیجان‌انگیزتر شود، چون یکی دیگر از خاندان سلطنتی امارات در آستانه خریدن نیوکاسل است که در این صورت رقابت این تیم با سیتی که آن هم مالکی اماراتی دارد، دیدنی خواهد شد.
شیخ‌خالد 61ساله پیشنهاد 350میلیون پوندی برای خرید نیوکاسل داده و به‌نظر می‌رسد به‌زودی این تیم را می‌خرد اما در این بین، یک نکته عجیب هم وجود دارد؛ پدربزرگ شیخ‌خالد، برادر ناتنی خود را در سال 1926 در یک نزاع خانوادگی کشت. این برادر ناتنی، پدربزرگ شیخ‌منصور یعنی مالک فعلی منچسترسیتی بوده است. این حادثه پیچیدگی روابط خانوادگی میان بخش‌های مختلف خانواده پادشاهی امارات را نشان می‌دهد که از گذشته تا امروز وجود داشته است.
شیخ‌خالد، مالک آینده نیوکاسل، پسرعموی دور شیخ‌منصور است و این دو یک جد مشترک دارند. پدربزرگ شیخ‌خالد، سقر بن زاید آل‌نهیان بود؛ کسی که در سال 1926 حکمران دبی شد بعد از آنکه برادر ناتنی‌اش شیخ‌سلطان بن زاید آل‌نهیان (پدربزرگ منصور) را در یک کودتای قبیله‌ای کشت. خونریزی در آن دوران عادی بود. شیخ‌سلطان خودش هم بعد از این فرمانروای دبی شد که برادر دیگرش حمدان را در سال 1922 کشت. قاتل سلطان یعنی سقر هم خودش بعدها به‌دست دشمنان کشته شد.
این به سیاست‌های مدرن روز و اقتصاد امارات هم ارتباط پیدا می‌کند چون شاخه خانوادگی شیخ‌خالد به دبی رفت -جایی که او مستقر است- و عملا از قوی‌ترین و پولدارترین شاخه خانواده که در ابوظبی حضور داشت جدا شد. منصور در آن شاخه قدرتمند چهره کلیدی است و همینطور در دولت امارات و او به پول خانواده که بیش از 100میلیارد پوند است دسترسی دارد، در حالی که شیخ‌خالد ندارد.
هنوز خیلی چیزها درباره پیشنهاد خالد تایید نشده است. گروه مالی او می‌گوید پیشنهادی 350میلیون پوندی داده که بر سر آن توافق شده اما نیوکاسل در این باره واکنشی نشان نداده و منابع این باشگاه با این پیشنهاد با تردید برخورد کرده‌اند. هیچ مدرکی از بودجه موجود شیخ اماراتی علنی یا توسط مسوولان لیگ برتر دیده نشده. فعلا تنها چیزی که قطعی است این است که تردیدها ادامه دارد.
منبع: دیلی‌میل
 

نیمار، مهاجم پاری‌سن‌ژرمن اتهام آزار یک زن را رد کرد و گفت او قربانی اخاذی وکیل فردی شده که ادعا کرده از سوی او مورد آزار قرار گرفته است.
 گزارش‌هایی در نشریه UOL برزیل منتشر شده که نشان می‌دهد نیمار از طریق اینستاگرام و از طریق یک دوست که مقدمات سفر این زن به پاریس و اقامت او در این شهر را فراهم کرده، با وی آشنا شده است.
 گفته می‌شود چند هفته پیش نیمار با حالت مست وارد هتل محل اقامت این زن شده و با خشونت و به حالت تهاجمی او را مورد اذیت و آزار قرار داده است. این زن هم از اتفاق رخ‌داده شوکه شده و دو روز بعد به برزیل برگشت، جمعه هفته پیش هم از نیمار به پلیس سائوپائولو شکایت کرد. در همین حال بیانیه‌ای در سایت تیم مدیریتی نیمار منتشر شده که می‌گوید این بازیکن 27ساله کاملا ادعای آزار را رد کرده است.
در این بیانیه آمده است: «اگرچه ما از شنیدن خبر شوکه شده‌ایم، اما حقایق برای بازیکن و اطرافیان او از پیش مشخص بوده‌اند. او چند روز پیش قربانی یک فقره اخاذی شد؛ اقدامی که از سوی یک وکیل از شهر سائوپائولو صورت گرفت؛ کسی که طبق ادعای خودش مدافع حقوق قربانی است. وکلای بازیکن فورا از موضوع مطلع شده و از آن زمان تمام اقدامات لازم را انجام داده‌اند. در مواجهه با این اتفاق بدیمن، غیرقانونی و ظالمانه، ما کاملا اتهامات ناعادلانه و از آنها مهم‌تر قرار گرفتن در معرض قضاوت منفی رسانه‌ها را رد می‌کنیم. تمام مدارک در مورد تلاش صورت‌گرفته برای اخاذی و عدم وقوع آزار از سوی نیمار در زمان مناسب به مقامات پلیس ارائه خواهد شد.»

 

چهارشنبه 15 خرداد
لیگ ملت‌های اروپا (مرحله نیمه‌نهایی)
پرتغال      سوییس 23:15
 
پنجشنبه 16 خرداد
لیگ ملت‌های اروپا (مرحله نیمه‌نهایی)
هلند     انگلیس 23:15