هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی

قابل پیش‌بینی بود که مراکش با وجود جنگ تمام عیار و اراده خیره کننده نفراتش، نتواند از صعود ارتش پر مهره فرانسه به فینال جلوگیری کند. مراکش زود چک اول را خورد و تلاش‌های پی در پی مربی و بازیکنان برای جبران نتیجه به سودی نرسید. خیلی‌ها سرمربی مراکش را برای تغییر تاکتیک در شروع بازی سرزنش می‌کنند و شکست فینال را گردن او می‌اندازند بی‌آنکه یادشان باشد او چقدر در رسیدن به این مرحله تلاش کرده و حق اشتباهش را نیز به دست آورده. بازی کردن مقابل ارتشی از نابغه‌ها اصلاً آسان نیست و مراکشی‌ها نیز یکی از زیباترین و بهترین بازی‌های تاریخ خود را مقابل خروس‌ها به نمایش گذاشتند. نمایشی درخشان که البته منجر به نتیجه نشد اما برای دل مردمان این کشور کافی بود. هیچ‌کس نمی‌تواند مراکشی‌ها را به کم‌کاری و نجنگیدن متهم کند. آنها فرانسه تمام تهاجمی را چنان عقب زدند که در برخی از دقایق بازی در محوطه دفاعی خودشان اسیر و زمینگیر بودند و این کار کوچکی نیست. مراکش تا همین جای جام قلب صد‌ها میلیون غیرمراکشی را به دست آورد. از این دستاورد بالاتر؟