آیسان سعیدی – چهارچوب دروازه ایران شاید یکی از مهم‌ترین ابهامات پیرامون تیم ملی باشد. در فاصله 6 ماه مانده به جام جهانی، ایران درون دروازه شرایط مبهمی را تجربه می‌کند. آنچه با دارایی‌های فوتبال ایران در این خط به هیچ وجه قرابتی ندارد. پیراهن شماره یک تیم ملی از دوران صدارت کارلوس کی‌روش به علیرضا بیرانوند رسید و بیرو در یک روند باثبات هم در جام جهانی درخشید و هم در جام ملت‌ها. پنالتی‌هایی که او در این دو تورنمنت از حریفان گرفت و سوپرسیوهایش یکی از نقاط الهام بخش تیم ملی بودند اما یک انتخاب اشتباه بیرو را از پیشرفت و حرکت رو به جلو باز داشت. او بعد از جام جهانی سودای لژیونر شدن داشت و از همین رو چمدان‌هایش را به مقصد لیگ بلژیک که اخیراً بدل به مأمن ستاره‌های ایرانی شده، بست اما آنتورپ برای بیرو انتخاب بدی بود و او با پیچ شدن روی نیمکت ذخیره‌های تیمش آرام آرام از فرم مطلوب فاصله گرفت. حتی جدایی قرضی از آنتورپ و پیوستن به بوآویشتا در لیگ پرتغال هم چاره کار نبود و گلر شماره 1 تیم ملی با بازی‌های یک خط در میان نتوانست به اوج بازگردد. نتیجه این افت در بازی‌های تیم ملی در انتخابی جام جهانی کاملاً عیان شد؛ آنجا که با یکی، دو اشتباه ریز و درشت اسکوچیچ حراست از قفس توری تیم ملی را به امیر عابدزاده سپرد تا بیرو بعد از چند سال نیمکت‌نشینی را در تیم ملی هم تجربه کند.

با اشتباه امیر، فرصت دوباره به بیرو رسیده اما تداوم این نیمکت‌نشینی در اروپا به سود او و تیم ملی نیست و می‌تواند در جام جهانی برای هر دو طرف بهای سنگینی داشته باشد.