گزارش

محسن آجرلو    

 

این حجم از خرج و تدارک برای یک رویداد آسیایی سابقه ندارد. آن هم برای رویدادی که در 20 سال گذشته بخش اعظم قهرمانی‌هایش برای ایران بوده و به نوعی از ابتدا مشخص است که قهرمان، نماینده ایران خواهد بود.

جام باشگاه‌های والیبال آسیا در حالی از ابتدای هفته آینده در تهران آغاز می‌شود که نمایندگان ایران بیش از هر دوره دیگری در حال تدارک برای شرکت در این رقابت‌ها هستند. در این دوره با توجه به میزبانی تهران، جواز حضور دو نماینده از ایران در این رقابت‌ها صادر شد تا شهداب قهرمان و پیکان نایب قهرمان، نمایندگان ایران در جام بیست و چهارم باشند.

 

لشکرکشی برای انتقام

پیکانی‌ها در شرایطی به‌عنوان میزبان در جام باشگاه‌های آسیا حاضر می‌شوند که در لیگ برتر قافیه را به شهداب واگذار کردند. حالا آنها در باشگاه‌های آسیا هم باید یک بار دیگر رقابت اصلی را با همین تیم یزدی انجام دهند و هیچ بعید نیست که فینال لیگ برتر، یک بار دیگر در تهران تکرار شود اما این بار تیم قهرمان جام قهرمانی آسیا را بالای سر می‌برد. اینطور به نظر می‌رسد که پیکانی‌ها پس از ناکامی در قهرمانی لیگ، تصمیم گرفته‌اند که با جذب ستاره‌های بزرگ و نامدار والیبال دنیا، این بار دیگر جام را از دست ندهند. البته که واقعاً برای غلبه بر تیمی مانند شهداب، نیاز به جذب ستاره‌هایی در حد و اندازه انگاپت و عبدالعزیز نبود اما به هر ترتیب سر و صدای عجیب و غریبی که پیکانی‌ها به پا کرده‌اند، حالا به اردوی شهدابی‌ها هم کشیده شده تا این تیم هم تمام تلاش خود را انجام دهد تا خیلی هم برابر رقیب پر افتخار خود دست و پا بسته نباشد.

 

دومین خرید شهداب

پس از قطعی شدن خریدهای پیکان بود که خبر رسید شهدابی‌ها با کاپیتان تیم ملی کانادا به توافق رسیده‌اند تا در جام باشگاه‌های آسیا پیراهن این تیم را بپوشد.  روز یکشنبه اما خبر رسید که دومین خارجی هم به اردوی شهدابی‌ها خواهد پیوست تا توازن قدرت در بین این دو تیم قدرتی متعادل‌تر شود.

خرید جدید شهدابی‌ها دونوان ژاورونوک، دریافت‌کننده اهل جمهوری چک تیم والیبال مونزای ایتالیا است که یکی از بهترین‌های سری آ بوده و آمده تا بتواند در مقابل انگاپت، شهداب را هم صاحب یک ستاره قابل اتکا کند.

او اگرچه اسم و رسم انگاپت و نیمیر عبدالعزیز را ندارد اما آمار و ارقام عملکردش در سری آ نشان می‌دهد که اگر در اوج آمادگی باشد و استفاده خوبی از او شود، مهره تأثیرگذاری خواهد بود.

 

کار خوب بی‌برنامه؟

آمدن این ستاره‌ها و بازیکنان اسم و رسم‌دار، به طور قطع بیشترین فایده را به سود تماشاگران و بینندگان این مسابقات خواهد رساند. تماشاگرانی که می‌توانند به جای دیگر رقابت‌های بی‌کیفیت و تیم‌های ضعیف آسیایی، حداقل 4،3 بازی سطح بالا و قابل قبول را تماشا کنند و لذت ببرند.

در این میان اما داغ کردن بیش از اندازه این تنور و جذب بازیکنانی تا این اندازه بزرگ و گران، بیشتر شبیه به نوعی چشم و هم‌چشمی است. تیم‌های ایرانی هیچ گاه برای حضور در رویداد سطح بالا و مهم باشگاه‌های جهان دست به چنین اقداماتی نزده بودند و حالا برای یک رقابت آسیایی، ستاره‌های دنیا را به ایران خواهند آورد.

البته که این اتفاق بزرگ آنقدر وجوه مثبت و جذاب دارد که پشت قصد و غرض بانیان این اتفاق گم خواهد شد اما امیدواریم که از آن دست تصمیم‌هایی نباشد که به‌دلیل شیوه و منشأ اشتباه، یک بار برای همیشه اتفاق بیفتد!

از این دست تصمیم‌ها در تاریخ ورزش ایران کم نیفتاده. رفتارهای هیجانی که گاهی هیچ تفکر و برنامه‌ای در پشت آن وجود نداشته و پس از پایان ماجرا، یک پشیمانی طولانی را بجا گذاشته است.