سام ستارزاده

 

اغلب هماوردی‌ها استقلال و سپاهان با موقعیت‌های خطرناک و تعداد بالای گل زینت می‌شوند؛ اما پرده هفتادونهم آن، با وجود دربرداشتن یک گل برای هر طرف بازی، بیشتر با آه و حسرتی در اذهان ثبت شد که از سوزاندن بخت‌های مناسب گلزنی توسط مهاجمان دو تیم برجای ماند.

به‌عنوان تقابل دومین و سومین خط آتش برتر لیگ بیست‌ویکم، رویارویی آبی‌های پایتخت و طلایی‌پوشان اصفهانی و جدال مستقیم دومین و سومین نفرات در کورس آقای گلی مسابقات، به‌خوبی همان نقطه‌ضعفی را نشان ‌داد که سپاهانی‌ها در مصاف با الدحیل و التعاون در لیگ قهرمانان آسیا آن را با تمام وجودشان حس‌کردند؛ نبود مهاجم ششدانگی که حتی از توپ‌های مرده بتواند تهدیدی روی دروازه رقبا بسازد.

شهریار مغانلو که فرد اول خط حمله سپاهان و برترین گلزن داخلی فوتبال باشگاهی ماست، با چندین ضربه سر عجیب و یک تصمیم عجیب برای شوت از راه دوری که طبقه دوم ورزشگاه نقش‌جهان را نشانه ‌گرفت، چند بخت گلزنی شیرهای اصفهانی را سوزاند. در سوی مقابل نیز، کوین یامگا همچنان روی عدم تسلط به توپ در لحظه زدن ضربه نهایی، شانس نزدیک‌شدنش به گادوین منشأ را می‌سوزاند.

ارائه چنین عملکردی از مهاجمان این لیگ برتر که حاصل آن ثبت تنها ۲ گل از ۱۹ شوت بود، نشان می‌دهد که فوتبال ایران برای پایان‌بخشیدن به فقر گلزنی به افزودن مهاجمان مجرب‌تر، آماده‌تر و قهارتری خارج از بازار داخلی کنونی نیاز دارد؛ مهاجمانی که حتی استقلال و سپاهان بدون توجه به آمار هجومی قابل تحسین خود در فصل جاری، ناچارند برای کشف و جذب آنان اقدام کنند.