مالکان منچستر یونایتد شکست‌های سنگین برابر لیورپول و منچستر سیتی را تحمل کردند اما باخت چهار بر یک در خانه واتفورد از تحمل آنها خارج بود و حکم اخراج اوله گونار سولشر را امضا کرد. به این ترتیب، فعلاً مایکل کریک، دستیار سولشر، به طور موقت هدایت منچستر را برعهده خواهد داشت.

این نگاهی است به اشتباهات مهلکی که –به ویژه در بازی با واتفورد- سر سولشر را به باد داد.

 

بیرون گذاشتن فان‌دبیک

وقتی یک مربی تحت فشار است و تیمش هم در حد توان خود بازی نمی‌کند، معمولاً طرفداران دوست دارند که یک بازیکن خاص در ترکیب باشد تا شاید او بتواند گره‌ها را باز کند اما به نظر می‌رسید که سولشر حاضر نیست به دونی فان‌دبیک فرصت بدهد. طرفداران منچستر یونایتد که در خانه واتفورد حضور داشتند، نام او را فریاد می‌زدند.

شایعات گسترده حاکی از آن است که این بازیکن 24ساله می‌خواهد یونایتد را در ژانویه ترک کند. او در تابستان تلاش بسیاری کرد که به صورت قرضی از یونایتد برود اما موفق نشد. به او وعده داده شد که بیشتر بازی خواهد کرد و چون اینگونه نشد، طبیعی است که این بازیکن هلندی بخواهد برود.

اما در بازی با واتفورد، نمانیا ماتیچ و اسکات مک‌تومینای مقابل تیم پرانرژی حریف ضعیف ظاهر شدند و مربی نروژی، فان‌دبیک را برای نیمه دوم به زمین فرستاد، آن هم زمانی که تیمش دو گل دریافت کرده بود.

در عرض پنج دقیقه، هافبک هلندی نشان داد که چرا باید در ترکیب قرار می‌گرفت. او نشان داد که چقدر دوست دارد به محوطه جریمه حریف برود و روی حرکت کریستیانو رونالدو، یکی از گل‌های خورده را جبران کرد.او بهترین بازیکن یونایتد بود، به همه جای زمین سر می‌کشید و به هم‌تیمی‌هایش روحیه می‌داد.

 

باز هم تغییر در تاکتیک

وقتی به مدعیان قهرمانی نگاه می‌کنید، درمی‌یابید که چلسی، لیورپول و منچستر سیتی الگوهای مشخصی دارند.

توماس توخل به‌ندرت سیستم 3-4-3 خود را کنار می‌گذارد و یورگن کلوپ و پپ گواردیولا هم تا وقتی که توپ گرد است و هر تیم 11 بازیکن دارد، از سیستم 3-3-4 بهره می‌برند.

اما برای سولشر، هویت مشخصی وجود ندارد. مهم است که یک مربی عمل‌گرا باشد اما تغییرات مداوم و شدید در ترکیب باعث می‌شود که بازیکنان نقش خود را متوجه نشوند.

یک هفته، کریستیانو رونالدو با ادینسون کاوانی در خط حمله بازی کرد و خیلی هم خوب جواب داد ولی برابر واتفورد، رونالدو به‌تنهایی در خط حمله حضور یافت. وقتی سولشر ترکیبش را برای بازی با سیتی انتخاب کرد، سه مدافع در آن حضور داشتند. این بار او دو مدافع میانی را در ترکیب گذاشت و خب، هری مگوایر آسیب‌پذیر نشان داد. او در اواخر بازی هم اخراج شد.

سولشر در انتخاب سیستم تیمش راحت نبود. پرس بازیکنان او نیز به همین دلیل از دل و جان نیست. اگر هر هفته از یک سیستم جدیدی استفاده کنی، طبیعی است که این نتایج ادامه بیابند.

 

اعتماد به ون-بیساکا

اگر برخی مربیان بودند، آرون ون-بیساکا را پس از افت اخیرش، به‌ویژه مقابل منچستر سیتی، از ترکیب کنار می‌گذاشتند اما سولشر تصمیم گرفت مدافع کناری که در سال 2019 با قیمت 50 میلیون پوند خریده بود را در ترکیب نگه دارد، چرا که به باور او، این بازیکن می‌توانست به‌زودی به همان فرمی برسد که باعث شده بود فصل گذشته یکی از بهترین مدافعان کناری لیگ باشد.

اما این اعتماد به بازیکنان افت‌کرده جواب نمی‌دهد. 

این بازیکن 25ساله برابر واتفورد هیچ درکی از جاگیری نداشت و خط حمله سه‌نفره واتفورد او را به این سو و آن سو می‌کشید.

ون-بیساکا حتی در کارهای ساده هم عاجز بود و یک ضربه سر او به اشتباه به بازیکنان واتفورد رسید و آنها هم گلش کردند. پس از آن بود که دفاع یونایتد فروپاشید و ون-بیساکا در خط دفاعی شلخته یونایتد گم شد. آنها بدون رافائل واران آسیب‌پذیر بودند و واتفورد این را می‌دانست.

مشخص است که چرا سولشر مدت‌ها دنبال جذب کیه‌ران تریپیر بود اما با این شرایط، حتی دیوگو دالوت هم می‌تواند بگوید شایسته حضور در ترکیب اصلی است. این بازیکن پرتغالی از نظر اعتماد به نفس بی‌تردید بالاتر از ون-بیساکا است.

 

دریافت دو گل پس از اخراج مگوایر

یونایتد پیش از اخراج مگوایر به دلیل خطای خشن روی تام کلورلی، داشت به بازی برمی‌گشت. آنها فرصتش را داشتند که با ضربات رونالدو و برونو فرناندس بازی را مساوی کنند اما پس از اینکه مگوایر توپ را از دست داد و خطا کرد، اوضاع عوض شد.

سولشر از اخراج مگوایر عصبانی بود ولی با این حال با کاپیتان تیمش دست داد. البته سولشر باید راهی برای پر کردن خط دفاعی‌اش پیدا می‌کرد اما او دالوت را خیلی دیر به زمین فرستاده بود و واتفورد اعتماد به نفس کافی برای حمله را پیدا کرده بود.

تکل مگوایر ارتباطی با سولشر ندارد اما او باید پس از اخراج بازیکنش، واکنشی نشان می‌داد. این کار را نکرد و بهایش را هم پرداخت.

منبع: میرر